22 Νοεμβρίου 1824: πεθαίνει στο Ναύπλιο ο Φιλικός Θεόδωρος Νέγρης.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν απο παλαιά αρχοντική Φαναριώτικη οικογένεια της Γένοβας. Λόγω της καλής οικονομικής του κατάστασης απέκτησε αξιόλογη μόρφωση. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και έγινε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της. Διετέλεσε γραμματέας του Σκαρλάτου Καλλιμάχη στη Μολδαβία και λίγο πριν την έκρηξη της επανάστασης διορίστηκε από την τουρκική κυβέρνηση επιτετραμμένος της στο Παρίσι. Στην διαδρομή όμως έφτασαν τα νέα για την έκρηξη της επανάστασης, οπότε αυτός έσπευσε κρυφά στην επαναστατημένη Ελλάδα. Παράλληλα οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη, ύστερα από τον διωγμό που εξαπολύθηκε εναντίον του ελληνικού πληθυσμού, αποκεφάλισαν τον πατέρα του.

Φτάνοντας στις Σπέτσες με περιβολή τούρκου αξιωματούχου παρ'ολίγον να λιντσαριστεί από το πλήθος. Τελευταία στιγμή σώθηκε από τον Νεόφυτο Βάμβα. Παρ'όλο τον κίνδυνο που πέρασε, ο Νέγρης συνέχισε να προκαλεί διαδίδοντας ψευδώς ότι ήταν συγγενής των Υψηλάντηδων. Στην Καλαμάτα θα συναντηθεί με τον Κωστάκη Καρατζά και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο εγκαινιάζοντας ουσιαστικά μια άτυπη συμμαχία με κυρίαρχο το αντι-υψηλαντικό και φαναριώτικο στοιχείο. Στις 19 Νοεμβρίου 1821 ίδρυσε την Νομική Διάταξη της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, τον Άρειο Πάγο. Με διατάγματα όπως αυτό, το οποίο απαγόρευε την είσοδο στρατευμάτων χωρίς την άδεια της αρχής, ουσιαστικά συγκροτούσε ανεξάρτητο κρατίδιο. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου εκλέχτηκε ο ίδιος.

Συμμετείχε στην Α΄ και Β΄ Εθνοσυνέλευση ενώ στη συνέχεια θέλοντας να ξεπεράσει τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο συμμάχησε με τον Κολοκοτρώνη και έπειτα με τον Ανδρούτσο. Συγκάλεσε νέα συνέλευση, η οποία όμως απέτυχε. Εν τω μεταξύ ο Άρειος Πάγος είχε χάσει ήδη την ισχύ του. Έτσι σιγά σιγά παραμερίστηκε από τα πολιτικά πράγματα.

Ο χαρακτήρας του ήταν αλλοπρόσαλλος και ανυπόμονος. Σε αντίθεση με το παρουσιαστικό του, ήταν πάρα πολύ έξυπνος και δόλιος, αντιπροσωπεύοντας επαρκώς το φαναριώτικο πρότυπο. Οι φιλοδοξίες του, σε συνδυασμό με την ανυπομονησία του, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τον επίσης φιλόδοξο Μαυροκορδάτο καθώς και με άλλες πολιτικές φυσιογνωμίες της εποχής.

Απεβίωσε στις 22 Νοεμβρίου του 1824 από τύφο στο Ναύπλιο.