Οι Nirvana ήταν μια αμερικανική ροκ μπάντα που διαμορφώθηκε από τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Kurt Cobain (Κερτ Κομπέιν) και το μπασίστα Krist Novoselic (Κρίστ Νοβοσέλιτς) στο Αμπερντήν, Ουάσιγκτον το 1987. Οι Nirvana πέρασαν από μια διαδοχή των ντράμερ, με τον Dave Grohl, ο οποίος πήρε μέρος στο γκρουπ το 1990, να παραμένει στο συγκρότημα τον περισσότερο χρόνο. Θεωρούνται ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα και στιγμάτισαν μια ολόκληρη γενιά.
Το συγκρότημα καθιερώθηκε ως τμήμα της μουσικής σκηνής του Σιάτλ, που κυκλοφόρησε την πρώτη του δουλειά Bleach για την ανεξάρτητη δησκογραφική εταιρία Sub Pop το 1989. Αφού υπέγραψαν στην εταιρία DGC, οι Nirvana βρήκαν απροσδόκητη επιτυχία με το «Smells like teen spirit», το βασικό single από τον δίσκο Nevermind . Στη συνέχεια, οι Nirvana εισήχθησαν στην επικρατούσα τάση, απομακρύνοντάς την όμως από τα κυρίαρχα είδη της δεκαετίας του 1980 (glam metal, arena rock, και χορευτική ποπ μουσική) και αναδεικνύοντας το υποείδος της εναλακτικής ροκ (alternative rock) μουσικής, grunge. Ως frontman των Nirvana, ο Kurt Cobain βρέθηκε αναφερόμενος στα μέσα ως «εκπρόσωπος μιας γενιάς», της αποκαλούμενης Generation Χ και το γνωστότερο ίσως τραγούδι τους "Smells Like Teen Spirit" από τον δίσκο "Nevermind" χαρακτηρίστηκε «ύμνος» μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Cobain ήταν ανήσυχος με την προσοχή και τοποθέτησε την εστίασή του στη μουσική του συγκροτήματος, θεωρώντας ότι το μήνυμα του γκρουπ και το καλλιτεχνικό όραμα έχει παρερμηνευθεί από το κοινό και προκάλεσε το ακροατήριο του συγκροτήματος με το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους, In utero .
Το συγκρότημα διαλύθηκε σύντομα με το θάνατο Cobain τον Απρίλιο του 1994, αλλά η επιρροή και η δημοτικότητα της μουσικής του συνεχίστηκαν και στα χρόνια που ακολούθησαν. Το 2002 το "You Know You're Right" ένα ατελές demo από την τελευταία περίοδο ηχογραφήσεων του γκρουπ, έφτασε στην κορυφή των playlist των ραδιοφωνικών σταθμών όλου του κόσμου. Από το ντεμπούτο τους, το γκρουπ έχει πωλήσει πάνω από είκοσι πέντε εκατομμύρια άλμπουμ μόνο στις ΗΠΑ, και πάνω από πενήντα εκατομμύρια παγκοσμίως.
Ιστορία του συγκροτήματος
Ο Cobain και ο Novoselic γνωρίστηκαν το 1985. Ήταν και οι δύο θαυμαστές των Melvins, και σύχναζαν στον χώρο εξάσκησης του συγκροτήματος. Μετά από μερικά άσχημα ξεκινήματα στη διαμόρφωση του γκρούπ τους, προσέλαβαν τον ντράμερ Aaron Burckhard, δημιουργώντας έτσι αυτό που τελικά θα γινόταν οι Nirvana. Μέσα σε μερικούς μήνες, ο Burckhard απολύθηκε από το συγκρότημα. Αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Dale Crover των Melvins, ο οποίος έπαιξε στα πρώτα Demo του συγκροτήματος. Ύστερα, τη θέση του ντράμερ πήρε ο Dave Foster, ο οποίος όμως επίσης δεν κατάφερε να παραμείνει στο συγκρότημα για περισσότερο από μερικούς μήνες.
Κατά τη διάρκεια των αρχικών μηνών του,το συγκρότημα άλλαξε μια σειρά ονομάτων, συμπεριλαμβανομένων των Skid Row, Pen Cap Chew, και Ted Ed Fred. Το συγκρότημα κατέληξε τελικά στο "Nirvana" στις αρχές του 1988. Ο Cobain είπε πως το συγκεκριμένο όνομα επιλέχτηκε επειδή «θέλησα ένα όνομα που ήταν κάπως όμορφο ή συμπαθητικό και ωραίο αντί ενός άγριου punk rock ονόματος όπως Angry Samoans.» Οι Nirvana έκαναν το πρώτο τους show με το όνομα αυτό εκείνο το Μάρτη. Μερικούς μήνες αργότερα, στο συγκρότημα προστέθηκε ο ντράμερ Chad Channing, ο οποίος θα παρέμενε για δύο περίπου χρόνια.
Η πρώτη κυκλοφορία των Nirvana ήταν το single "Love Buzz / Big Cheese" το 1988 για την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του Σιάτλ, Sub Pop. Τον επόμενο χρόνο, η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της, Bleach. Παραγωγός του άλμπουμ ήταν ο Jack Endino, όπως και στα πρώτα demos της μπάντας. Το Bleach ήταν επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από το dirge-rock των Melvins και Mudhoney, το πανκ ροκ της δεκαετίας του 1980, και, από τη δεκαετία του 1970, το heavy metal των Black Sabbath. Ο Novoselic σημείωσε σε μια συνέντευξη του 2001 στο Rolling Stone ότι η μπάντα είχε παίξει μια κασέτα στο βαν τους κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας, που είχε ένα άλμπουμ από τους The Smithereens στη μία πλευρά και ένα άλμπουμ της black metal μπάντας Celtic Frost από την άλλη, και θεώρησε ότι πιθανόν ο συνδυασμός να λειτούργησε επίσης ως επιρροή για επερχόμενο άλμπουμ της μπάντας. Το Bleach έγινε ένα από τα αγαπημένα των ραδιοφωνικών σταθμών των κολεγίων στην Αμερική, αλλά δεν έδωσε πολλά στοιχεία για το μέγεθος της αναγνώρισης που θα είχε το συγκρότημα δύο χρόνια αργότερα.
Τα χρήματα για τις ηχογραφήσεις του Bleach, που αναφέρονται ως 606,17 δολάρια στη θήκη του δισκου, δόθηκαν από τον Jason Everman. Ο Everman γνώρισε τον Cobain μέσω του Dylan Carlson, αλλά ήξερε τον Channing απο την πέμπτη τάξη. Ο Everman άρχισε να περνάει την ώρα του με την μπάντα και προσφέρθηκε να δανείσει τα χρήματα που τους χρειάζονταν για την εγγραφή. Αν και ο Everman δεν έπαιξε στην πραγματικότητα στο άλμπουμ, στα credits του δίσκου αναφέρεται οτι έπαιξε κιθάρα στο Bleach, διότι, σύμφωνα με τον Novoselic, "we wanted to make him feel more at home in the band" (μετ.: θέλαμε να τον κάνουμε να αισθάνεται περισσότερο σα στο σπίτι του στο συγκρότημα). Ύστερα από την ολοκλήρωση του άλμπουμ, ο Everman είχε μια σύντομη διαμονή με την μπάντα ως δεύτερος κιθαρίστας, αλλά απολύθηκε μετά την πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ.
Σε μια συνέντευξη στα τέλη του 1989, Cobain παρατήρησε ότι η μουσική του συγκροτήματος άλλαζε. Είπε, "Τα πρώτα τραγούδια ήταν πολύ "θυμωμένα" ...Αλλά με την πάροδο του χρόνου τα τραγούδια γίνονται όλο και πιο ποπ καθώς εγώ γίνομαι όλο και πιο χαρούμενος. Τα τραγούδια είναι τώρα σχετικά με τις συγκρούσεις στις σχέσεις, συναισθηματικά πράγματα με άλλους ανθρώπους."Τον Απρίλιο του 1990, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει με τον παραγωγό Butch Vig στα Smart Studios στο Madison της Wisconsin ηχογραφώντας το επακόλουθο του Bleach. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο Cobain και ο Novoselic άρχισαν να απογοητεύονται με το παίξιμο του Channing και αυτός με τη σειρά του εξέφρασε τη δικιά του απογοήτευση που δεν συμμετείχε ενεργά στη σύνθεση των τραγουδιών. Όχι πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, ο Channing εγκατέλειψε το συγκρότημα. Μετά από μερικές εβδομάδες με τον Dale Crover των Melvins να συμπληρώνει, οι Nirvana προσέλαβαν τον ντράμερ των Mudhoney, Dan Peters, με τον οποίο έγραψαν το τραγούδι "Sliver" που κυκλοφόρησε ως single το 1990. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Buzz Osborne των Melvins τους γνώρισε τον Dave Grohl, ο οποίος έψαχνε για ένα νέο συγκρότημα μετά την αιφνίδια διάλυση του hardcore-πανκ συγκροτήματος Scream. Λίγες μέρες μετά την άφιξή του στο Σιάτλ, ο Novoselic και ο Cobain έκαναν οντισιόν στον Grohl, με τον Novoselic να δηλώνει αργότερα ότι "Ξέραμε μέσα σε δύο λεπτά πως ήταν ο σωστός ντράμερ."
Απογοητευμένοι με τη συνεργασία τους με την Sub Pop και με τη Smart Studios, οι Nirvana αποφασίζουν να ψάξουν για συμφωνία με μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Ύστερα από επανειλημμένες συστάσεις της Kim Gordon των Sonic Youth, οι Nirvana υπογράφουν στην DGC Records το 1990. Η μπάντα στη συνέχεια άρχίζει να ηχογραφεί το πρώτο άλμπουμ σημαντικής εταιρίας, το Nevermind. Τους προσφέρθηκε μια σειρά από παραγωγούς να διαλέξουν, αλλά τελικά συνέχισαν με τον Butch Vig. Για δύο μήνες, το συγκρότημα δούλεψε σε μια ποικιλία τραγουδιών, μερικά εκ των οποίων, συμπεριλαμβανομένων των "In Bloom" και "Breed", είχαν στο ρεπερτόριό τους εδώ και χρόνια, ενώ άλλα, όπως τα "On A Plain" και "Stay Away", δεν είχαν τελειωμένους στίχους μέχρι και τα μέσα της περιόδου ηχογραφήσεων. Μόλις τελείωσαν οι ηχογραφήσεις, ο Vig και το συγκρότημα ξεκίνησαν να μιξάρουν το άλμπουμ. Ωστόσο, η ηχογράφηση είχε κρατήσει περισσότερο απ' ότι υπολόγιζαν και αυτό που είχε προκύψει από το μιξαζ δε κρίθηκε ικανοποιητικό. Ο μίξερ των Slayer, Andy Wallace, κλήθηκε να το τελειώσει. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, μέλη των Nirvana εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το "γυαλισμένο" ήχο που είχε δώσει ο Wallace στο Nevermind.
Το συγκρότημα καθιερώθηκε ως τμήμα της μουσικής σκηνής του Σιάτλ, που κυκλοφόρησε την πρώτη του δουλειά Bleach για την ανεξάρτητη δησκογραφική εταιρία Sub Pop το 1989. Αφού υπέγραψαν στην εταιρία DGC, οι Nirvana βρήκαν απροσδόκητη επιτυχία με το «Smells like teen spirit», το βασικό single από τον δίσκο Nevermind . Στη συνέχεια, οι Nirvana εισήχθησαν στην επικρατούσα τάση, απομακρύνοντάς την όμως από τα κυρίαρχα είδη της δεκαετίας του 1980 (glam metal, arena rock, και χορευτική ποπ μουσική) και αναδεικνύοντας το υποείδος της εναλακτικής ροκ (alternative rock) μουσικής, grunge. Ως frontman των Nirvana, ο Kurt Cobain βρέθηκε αναφερόμενος στα μέσα ως «εκπρόσωπος μιας γενιάς», της αποκαλούμενης Generation Χ και το γνωστότερο ίσως τραγούδι τους "Smells Like Teen Spirit" από τον δίσκο "Nevermind" χαρακτηρίστηκε «ύμνος» μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Cobain ήταν ανήσυχος με την προσοχή και τοποθέτησε την εστίασή του στη μουσική του συγκροτήματος, θεωρώντας ότι το μήνυμα του γκρουπ και το καλλιτεχνικό όραμα έχει παρερμηνευθεί από το κοινό και προκάλεσε το ακροατήριο του συγκροτήματος με το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους, In utero .
Το συγκρότημα διαλύθηκε σύντομα με το θάνατο Cobain τον Απρίλιο του 1994, αλλά η επιρροή και η δημοτικότητα της μουσικής του συνεχίστηκαν και στα χρόνια που ακολούθησαν. Το 2002 το "You Know You're Right" ένα ατελές demo από την τελευταία περίοδο ηχογραφήσεων του γκρουπ, έφτασε στην κορυφή των playlist των ραδιοφωνικών σταθμών όλου του κόσμου. Από το ντεμπούτο τους, το γκρουπ έχει πωλήσει πάνω από είκοσι πέντε εκατομμύρια άλμπουμ μόνο στις ΗΠΑ, και πάνω από πενήντα εκατομμύρια παγκοσμίως.
Ιστορία του συγκροτήματος
Ο Cobain και ο Novoselic γνωρίστηκαν το 1985. Ήταν και οι δύο θαυμαστές των Melvins, και σύχναζαν στον χώρο εξάσκησης του συγκροτήματος. Μετά από μερικά άσχημα ξεκινήματα στη διαμόρφωση του γκρούπ τους, προσέλαβαν τον ντράμερ Aaron Burckhard, δημιουργώντας έτσι αυτό που τελικά θα γινόταν οι Nirvana. Μέσα σε μερικούς μήνες, ο Burckhard απολύθηκε από το συγκρότημα. Αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Dale Crover των Melvins, ο οποίος έπαιξε στα πρώτα Demo του συγκροτήματος. Ύστερα, τη θέση του ντράμερ πήρε ο Dave Foster, ο οποίος όμως επίσης δεν κατάφερε να παραμείνει στο συγκρότημα για περισσότερο από μερικούς μήνες.
Κατά τη διάρκεια των αρχικών μηνών του,το συγκρότημα άλλαξε μια σειρά ονομάτων, συμπεριλαμβανομένων των Skid Row, Pen Cap Chew, και Ted Ed Fred. Το συγκρότημα κατέληξε τελικά στο "Nirvana" στις αρχές του 1988. Ο Cobain είπε πως το συγκεκριμένο όνομα επιλέχτηκε επειδή «θέλησα ένα όνομα που ήταν κάπως όμορφο ή συμπαθητικό και ωραίο αντί ενός άγριου punk rock ονόματος όπως Angry Samoans.» Οι Nirvana έκαναν το πρώτο τους show με το όνομα αυτό εκείνο το Μάρτη. Μερικούς μήνες αργότερα, στο συγκρότημα προστέθηκε ο ντράμερ Chad Channing, ο οποίος θα παρέμενε για δύο περίπου χρόνια.
Η πρώτη κυκλοφορία των Nirvana ήταν το single "Love Buzz / Big Cheese" το 1988 για την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του Σιάτλ, Sub Pop. Τον επόμενο χρόνο, η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της, Bleach. Παραγωγός του άλμπουμ ήταν ο Jack Endino, όπως και στα πρώτα demos της μπάντας. Το Bleach ήταν επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από το dirge-rock των Melvins και Mudhoney, το πανκ ροκ της δεκαετίας του 1980, και, από τη δεκαετία του 1970, το heavy metal των Black Sabbath. Ο Novoselic σημείωσε σε μια συνέντευξη του 2001 στο Rolling Stone ότι η μπάντα είχε παίξει μια κασέτα στο βαν τους κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας, που είχε ένα άλμπουμ από τους The Smithereens στη μία πλευρά και ένα άλμπουμ της black metal μπάντας Celtic Frost από την άλλη, και θεώρησε ότι πιθανόν ο συνδυασμός να λειτούργησε επίσης ως επιρροή για επερχόμενο άλμπουμ της μπάντας. Το Bleach έγινε ένα από τα αγαπημένα των ραδιοφωνικών σταθμών των κολεγίων στην Αμερική, αλλά δεν έδωσε πολλά στοιχεία για το μέγεθος της αναγνώρισης που θα είχε το συγκρότημα δύο χρόνια αργότερα.
Τα χρήματα για τις ηχογραφήσεις του Bleach, που αναφέρονται ως 606,17 δολάρια στη θήκη του δισκου, δόθηκαν από τον Jason Everman. Ο Everman γνώρισε τον Cobain μέσω του Dylan Carlson, αλλά ήξερε τον Channing απο την πέμπτη τάξη. Ο Everman άρχισε να περνάει την ώρα του με την μπάντα και προσφέρθηκε να δανείσει τα χρήματα που τους χρειάζονταν για την εγγραφή. Αν και ο Everman δεν έπαιξε στην πραγματικότητα στο άλμπουμ, στα credits του δίσκου αναφέρεται οτι έπαιξε κιθάρα στο Bleach, διότι, σύμφωνα με τον Novoselic, "we wanted to make him feel more at home in the band" (μετ.: θέλαμε να τον κάνουμε να αισθάνεται περισσότερο σα στο σπίτι του στο συγκρότημα). Ύστερα από την ολοκλήρωση του άλμπουμ, ο Everman είχε μια σύντομη διαμονή με την μπάντα ως δεύτερος κιθαρίστας, αλλά απολύθηκε μετά την πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ.
Σε μια συνέντευξη στα τέλη του 1989, Cobain παρατήρησε ότι η μουσική του συγκροτήματος άλλαζε. Είπε, "Τα πρώτα τραγούδια ήταν πολύ "θυμωμένα" ...Αλλά με την πάροδο του χρόνου τα τραγούδια γίνονται όλο και πιο ποπ καθώς εγώ γίνομαι όλο και πιο χαρούμενος. Τα τραγούδια είναι τώρα σχετικά με τις συγκρούσεις στις σχέσεις, συναισθηματικά πράγματα με άλλους ανθρώπους."Τον Απρίλιο του 1990, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει με τον παραγωγό Butch Vig στα Smart Studios στο Madison της Wisconsin ηχογραφώντας το επακόλουθο του Bleach. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο Cobain και ο Novoselic άρχισαν να απογοητεύονται με το παίξιμο του Channing και αυτός με τη σειρά του εξέφρασε τη δικιά του απογοήτευση που δεν συμμετείχε ενεργά στη σύνθεση των τραγουδιών. Όχι πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, ο Channing εγκατέλειψε το συγκρότημα. Μετά από μερικές εβδομάδες με τον Dale Crover των Melvins να συμπληρώνει, οι Nirvana προσέλαβαν τον ντράμερ των Mudhoney, Dan Peters, με τον οποίο έγραψαν το τραγούδι "Sliver" που κυκλοφόρησε ως single το 1990. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Buzz Osborne των Melvins τους γνώρισε τον Dave Grohl, ο οποίος έψαχνε για ένα νέο συγκρότημα μετά την αιφνίδια διάλυση του hardcore-πανκ συγκροτήματος Scream. Λίγες μέρες μετά την άφιξή του στο Σιάτλ, ο Novoselic και ο Cobain έκαναν οντισιόν στον Grohl, με τον Novoselic να δηλώνει αργότερα ότι "Ξέραμε μέσα σε δύο λεπτά πως ήταν ο σωστός ντράμερ."
Απογοητευμένοι με τη συνεργασία τους με την Sub Pop και με τη Smart Studios, οι Nirvana αποφασίζουν να ψάξουν για συμφωνία με μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Ύστερα από επανειλημμένες συστάσεις της Kim Gordon των Sonic Youth, οι Nirvana υπογράφουν στην DGC Records το 1990. Η μπάντα στη συνέχεια άρχίζει να ηχογραφεί το πρώτο άλμπουμ σημαντικής εταιρίας, το Nevermind. Τους προσφέρθηκε μια σειρά από παραγωγούς να διαλέξουν, αλλά τελικά συνέχισαν με τον Butch Vig. Για δύο μήνες, το συγκρότημα δούλεψε σε μια ποικιλία τραγουδιών, μερικά εκ των οποίων, συμπεριλαμβανομένων των "In Bloom" και "Breed", είχαν στο ρεπερτόριό τους εδώ και χρόνια, ενώ άλλα, όπως τα "On A Plain" και "Stay Away", δεν είχαν τελειωμένους στίχους μέχρι και τα μέσα της περιόδου ηχογραφήσεων. Μόλις τελείωσαν οι ηχογραφήσεις, ο Vig και το συγκρότημα ξεκίνησαν να μιξάρουν το άλμπουμ. Ωστόσο, η ηχογράφηση είχε κρατήσει περισσότερο απ' ότι υπολόγιζαν και αυτό που είχε προκύψει από το μιξαζ δε κρίθηκε ικανοποιητικό. Ο μίξερ των Slayer, Andy Wallace, κλήθηκε να το τελειώσει. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, μέλη των Nirvana εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το "γυαλισμένο" ήχο που είχε δώσει ο Wallace στο Nevermind.
Nevermind και τα τελευταία χρόνια του συγκροτήματος
To 1990, το συγκρότημα υπογράφει νέο συμβόλαιο με την DGC Records. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1991, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον δίσκο που έμελλε να γίνει ο πιο επιτυχημένος τους δίσκος και εκείνος που θα τους έκανε παγκοσμίως διάσημους, το Nevermind. Η εταιρία ήλπιζε να κυκλοφορήσει 250.000 αντίτυπα, και το γνωστότερο ίσως τραγούδι τους, το Smells Like Teen Spirit ολοένα γίνεται και πιο δημοφιλές. Το 1993, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο In Utero, ο οποίος ωστόσο δεν έχει την ίδια εμπορική επιτυχία με το Nevermind. Τελικά, το συγκρότημα θα διαλυθεί στις 5 Απριλίου 1994, αμέσως μετά τον θάνατο του Κομπέιν. Αυτό ήταν, λοιπόν και το τέλος των Nirvana.
To 1990, το συγκρότημα υπογράφει νέο συμβόλαιο με την DGC Records. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1991, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον δίσκο που έμελλε να γίνει ο πιο επιτυχημένος τους δίσκος και εκείνος που θα τους έκανε παγκοσμίως διάσημους, το Nevermind. Η εταιρία ήλπιζε να κυκλοφορήσει 250.000 αντίτυπα, και το γνωστότερο ίσως τραγούδι τους, το Smells Like Teen Spirit ολοένα γίνεται και πιο δημοφιλές. Το 1993, το συγκρότημα κυκλοφορεί τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο In Utero, ο οποίος ωστόσο δεν έχει την ίδια εμπορική επιτυχία με το Nevermind. Τελικά, το συγκρότημα θα διαλυθεί στις 5 Απριλίου 1994, αμέσως μετά τον θάνατο του Κομπέιν. Αυτό ήταν, λοιπόν και το τέλος των Nirvana.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου