Ο δημοσιογράφος και κοινωνιολόγος Πλάτων Δρακούλης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Οι απόψεις του ήταν ένα κράμα σοσιαλιστικών (είχε επηρεαστεί από τη φαβιανή σοσιαλιστική κίνηση), χριστιανικών και ανθρωπιστικών ιδεών.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη, που τότε ήταν υπο βρετανική προστασία, και ο πατέρας του ήταν ο έπαρχος του νησιού, Ευστάθιος Δρακούλης. Σπούδασε νομικά, αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στην Οξφόρδη. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αιών του Τιμολέοντος Φιλήμονος και από το 1885 και για δύο χρόνια εξέδιδε το περιοδικό Άρδην το οποίο είχε κοινωνιολογικό περιεχόμενο. Το 1900 ταξίδεψε στη Γαλλία και πήρε μέρος στη Β'Σοσιαλιστική Διεθνή. Το 1887 έγινε καθηγητής ελληνικών στην Οξφόρδη, παραιτήθηκε όμως το 1894 καθώς δεν ήθελε να διδάξει ελληνικά με ερασμιακή προφορά. Το 1910 ίδρυσε το Σύνδεσμο των εργατικών τάξεων της Ελλάδας. Εκλέχτηκε ανεξάρτητος σοσιαλιστής βουλευτής στην Αττική και στην Ιθάκη στην Α' Αναθεωρητική Βουλή. Μαζί με τον Σταύρο Καλλέργη, και παρόλες τις μεταξύ τους διαφωνίες, πέτυχαν την καθιέρωση του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα. Αρνήθηκε να πάρει μέρος στο συνέδριο του ΣΕΚΕ και πέθανε πάμφτωχος στην Αγγλία το 1934 έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία του, όπως και ο Καλλέργης, για τις ανάγκες του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Έγραψε μεταξύ άλλων:
Μελέτη περί της Γαλλικής Επαναστάσεως (1890)
Εγχειρίδιον του εργάτου, ήτοι οι βάσεις του σοσιαλισμού (1893)
Φως εκ των ένδον (1894)
Ελληνική γλώσσα και φιλολογία(1897)
Αποκατάστασις της γυναικός (1912) κ.α.
Στοιχεία Βιονομίας
Γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη, που τότε ήταν υπο βρετανική προστασία, και ο πατέρας του ήταν ο έπαρχος του νησιού, Ευστάθιος Δρακούλης. Σπούδασε νομικά, αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στην Οξφόρδη. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αιών του Τιμολέοντος Φιλήμονος και από το 1885 και για δύο χρόνια εξέδιδε το περιοδικό Άρδην το οποίο είχε κοινωνιολογικό περιεχόμενο. Το 1900 ταξίδεψε στη Γαλλία και πήρε μέρος στη Β'Σοσιαλιστική Διεθνή. Το 1887 έγινε καθηγητής ελληνικών στην Οξφόρδη, παραιτήθηκε όμως το 1894 καθώς δεν ήθελε να διδάξει ελληνικά με ερασμιακή προφορά. Το 1910 ίδρυσε το Σύνδεσμο των εργατικών τάξεων της Ελλάδας. Εκλέχτηκε ανεξάρτητος σοσιαλιστής βουλευτής στην Αττική και στην Ιθάκη στην Α' Αναθεωρητική Βουλή. Μαζί με τον Σταύρο Καλλέργη, και παρόλες τις μεταξύ τους διαφωνίες, πέτυχαν την καθιέρωση του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα. Αρνήθηκε να πάρει μέρος στο συνέδριο του ΣΕΚΕ και πέθανε πάμφτωχος στην Αγγλία το 1934 έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία του, όπως και ο Καλλέργης, για τις ανάγκες του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Έγραψε μεταξύ άλλων:
Μελέτη περί της Γαλλικής Επαναστάσεως (1890)
Εγχειρίδιον του εργάτου, ήτοι οι βάσεις του σοσιαλισμού (1893)
Φως εκ των ένδον (1894)
Ελληνική γλώσσα και φιλολογία(1897)
Αποκατάστασις της γυναικός (1912) κ.α.
Στοιχεία Βιονομίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου