Το 1951 η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αργεντινή σε μια ανεπιτυχή αναζήτηση για μια καλύτερη ζωή, ώστε σε ένα χρόνο επέστρεψε στο Sants, όπου ο Carreras πέρασε τελικά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.
Ο Carreras ήταν 8 ετών όταν έδωσε την πρώτη του παράσταση στο Εθνικό Ισπανικό Ραδιόφωνο, τον Δεκέμβριο του 1954 με τη συνοδεία του πιάνου από την Magda Prunera, ενώ από πολύ νωρίς είχε δείξει την αγάπη του για τη μουσική ειδικά όταν 6 μόλις ετών είχε δει τον Mario Lanza στο The Great Carouzo. Οι γονείς του με προτροπή του παππού του Salvador Coll, έναν ερασιτέχνη τενόρο αποταμίευσαν χρήματα για τα μαθήματα μουσικής του νεαρού Jose, στο Δημοτικό Ωδείο της Βαρκελώνης.
Καθ’ όλη την εφηβεία του, συνέχισε να σπουδάζει μουσική , προχωρώντας στο Conservatori Superior de Musica del Licieu και κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα φωνητικής, αρχικά με τον Franscisco Puig και αργότερα με τον Juan Ruax, τον οποίο και ο Carreras αναγνωρίζει ως τον καλλιτεχνικό του πατέρα. Εκτός βέβαια από τις σπουδές του στην μουσική ο Jose Carreras ακολούθησε και τη συμβουλή της οικογένειάς του να ασχοληθεί και με κάποια πιο σταθερή επαγγελματική σταδιοδρομία. Έτσι ξεκίνησε να φοιτά στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης το οποίο όμως εγκατέλειψε ύστερα από 2 χρόνια για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο τραγούδι.
Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1970 με τις παραστάσεις του Nabucco και της Lucrezia Borgia στο Gran Teatre del Liceu στην Βαρκελώνη.
Πολύ γρήγορα από την πρώτη του εμφάνιση η καριέρα του ακολούθησε ανοδική πορεία καθώς έπαιξε στα πιο γνωστά φεστιβάλ και τις πιο διάσημες όπερες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων της Όπερας της Σκάλας του Μιλάνου το 1975 (Un Ballo in Maschera), της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης το 1974 (Τόσκα), της Όπερας του Σαν Φρανσίσκο το 1973 (Μποέμ), της Staatsoper της Βιέννης το 1974 (Rigoletto), της Royal Opera House του Λονδίνου, το 1974 (La Traviata), της Όπερας του Μονάχου το 1974 (Τόσκα), της Lyric Opera του Σικάγο το 1976 (Un Ballo in Maschera) καθώς και το φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ το 1976 (Don Carlo) , του Aix en Provence το 1977 (Roberto Devereux), του Εδιμβούργου το 1982 (Requiem του Verdi) και της Βερόνα το 1984 (Carmen).
Ο José Carreras έχει συνεργαστεί με διεθνώς καταξιωμένους μαέστρους του χώρου, συμπεριλαμβανομένων του Herbert von Karajan, του Claudio Abbado, του Riccardo Muti, του Lorin Maazel, του Riccardo Chailly, του Colin Davis, του Giuseppe Sinopoli, του James Levine, του Carlo Maria Giulini, του Leonard Bernstein και του Zubin Mehta και με τους πιο διάσημους σκηνοθέτες όπως ο Franco Zeffirelli, ο Jean Pierre Ponelle, ο Giorgio Strehler, ο Luigi Comencini και ο Harold Prince.
Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει πάνω από 60 όπερες από τις οποίες οι πιο γνωστές είναι εκείνες του Andrea Chenier, La bohème, Tosca, Werther, Don Carlo, Carmen, La Forza del destino, I Pagliacci, L΄Elisir d΄amore και Un Ballo in Maschera.
Εκτός από τις οπερατικές του δραστηριότητές, ο José Carreras έχει δώσει συχνά συναυλίες με διάφορες αφορμές στις μεγαλύτερες και πιο γνωστές καλλιτεχνικές αίθουσες του κόσμου. Αυτές περιλαμβάνουν το Carnegie Hall και το Avery Fisher Hall της Νέας Υόρκης, το Royal Festival Hall, το Barbican και το Royal Albert Hall του Λονδίνου, τη Salle Pleyel στο Παρίσι, τις αίθουσες συναυλιών Musikverein και Konzerthaus της Βιέννης, τη Philharmonie του Βερολίνου, το Suntory Hall και το NHK Hall του Τόκιο, το Festspielhaus Grosses του Σάλτσμπουργκ, τη Philharmonie και το Hercules Saal του Μονάχου, το Palau de la Música της Βαρκελώνης, το Teatro Real της Μαδρίτης και την Accademia Santa Cecilia της Ρώμης. Ενώ, το τεράστιο συναυλιακό του ρεπερτόριο περιλαμβάνει πάνω από 600 τίτλους τραγουδιών σε διαφορετικό στυλ που ξεκινούν από το μπαρόκ και φτάνουν μέχρι και την σύγχρονη μουσική.
Επιπλέον, ο José Carreras έχει εμφανιστεί σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της όπερας που γυρίστηκαν σε ταινίες για την τηλεόραση και τον κινηματογράφου όπως το La Bohème, το I Lombardi, το Andrea Chenier, το Turandot, την Carmen, το Requiem του Verdi, τον Don Carlo, το La Forza del destino, το Steffelio, την Fedora and Jerusalem. Δύο από τις ταινίες του έχουν ξεχωρίσει, η πρώτη είναι το Romanza Final, μια ταινία για την ζωή του Julian Gayarre όπου υποδύεται και τον ομώνυμο ρόλο και η δεύτερη πρόκειται για το A Life Story όπου είναι μια αναφορά στην ζωή και την πορεία του ίδιου του José Carreras. Μάλιστα, η ταινία αυτή είχε πρωταθεί στο Hollywood για βραβείο Emmy, το 1995, το οποίο και του απονεμήθηκε τελικά από την Academy of Arts and Sciences of the US Television.
Το 1990 στη Ρώμη, το 1994 στο Λος Άντζελες και το 1998 στο Παρίσι, μαζί με τους εξαίρετους συναδέλφους του Plácido Domingo και Luciano Pavarotti, ο José Carreras πραγματοποίησε έκτακτες συναυλίες τις οποίες παρακολούθησαν πάνω από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, και οι οποίες δημιούργησαν μια άνευ προηγουμένου επίδραση στον κόσμο της όπερας.
Το 1992 εργάσθηκε ως μουσικός διευθυντής των Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιήθηκαν στη Βαρκελώνη.
Ανάμεσα στα πολυάριθμα εθνικά και διεθνή βραβεία και διακρίσεις που του έχουν απονεμηθεί είναι το Grand Prix du Disque, το Luigi Illica Prize, ένα βραβείο Grammy, το Sir Lawrence Olivier Award για την ερμηνεία του στην παράσταση Stiffelio στη Royal Opera House, το Kammersänger και Δια Βίου Επίτιμο Μέλος της Vienna Staatsoper, Επίτιμο Μέλος του Royal Academy of Music του Λονδίνου, το Χρυσό Μετάλλιο του Ισπανικού Ινστιτούτο της Νέας Υόρκης, το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης της Βιέννης, το Χρυσό Μετάλλιο Καλών Τεχνών από την Αυτού Μεγαλειότητα Βασιλέα της Ισπανίας, το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης της Βαρκελώνης, το Χρυσό Μετάλλιο της Generalitat της Catalunya, το Prince of Asturias Award, το Commandeur de l΄Ordre des Arts et des Lettres and Chevalier dans l΄Ordre de la Légion d΄Honneur de la République Française, το Gran Croce di Cavaliere και Grande Ufficiale della Repubblica Italiana, το Grand Honour Award της Αυστριακής Δημοκρατίας, Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO.
Από το 1988, πέραν των μουσικών και καλλιτεχνικών του δραστηριοτήτων, έχει αναλάβει την προεδρία, με πλήρη αφοσίωση και ενθουσιασμό του José Carreras International Leukaemia Foundation, με έδρα τη Βαρκελώνη και με υποκαταστήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελβετία και τη Γερμανία.
Πηγή: www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου