Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

03 Ιανουαρίου 1962: Εγκαινιάζεται το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με τον αγώνα ΑΕΚ - Μπαρτσελόνα (0-6) μπροστά σε 38.000 θεατές, ανάμεσα στους οποίους είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο ισπανός πρίγκιπας και μετέπειτα βασιλιάς Χουάν Κάρλος.

Στις 3 Ιανουαρίου του 1962 εγκαινιάζεται το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η Ένωση αντιμετωπίζει την Μπαρτσελόνα σε έναν φιλικό αγώνα που λήγει 6-0 υπέρ των Καταλανών. Τον παιχνίδι παρακολούθησαν ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο διάδοχος, τότε, του Ισπανικού θρόνου Χουάν Κάρλος μαζί με την σύζυγο του πριγκίπισσα Σοφία. Στο γήπεδο έδωσαν το «παρών» και 38.000 φίλοι της ομάδας προκειμένου να ζήσουν από κοντά τη μεγάλη στιγμή μιας προσπάθειας που είχε αρχίσει στις 4 Mαρτίου του 1937.

Τις πρώτες εγκαταστάσεις θεμελίωσε ο Ιωάννης Μεταξάς προκειμένου να μπορεί να εξυπηρετηθεί η ποδοσφαιρική ομάδα, που δύο χρόνια αργότερα θα κατακτούσε τον πρώτο πανελλήνιο τίτλο της.
H AEK είχε στο μεταξύ εγκαταλείψει τα γήπεδα του Pουφ και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας που χρησιμοποιούσε ως έδρα της, το 1929 είχε πάρει με ενέργειες του προέδρου της και υπουργού της κυβέρνησης Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Σπανούδη, το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσης της έκτασης στη Νέα Φιλαδέλφεια και την εγκαινίασε και επίσημα στις 2 Νοεμβρίου του 1930 στο ισόπαλο 2-2 φιλικό με τον Ολυμπιακό. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1934 παραχωρήθηκαν και επίσημα τα 26.621, 50 τετραγωνικά μέτρα στον προσφυγικό σύλλογο ως αναγνώριση της ηρωικής προσπάθειας που μέχρι τότε είχε καταβληθεί.

Αρχικά οι εξέδρες ήταν μικρές, βρίσκονταν στις δύο πλευρές στο κέντρο του γηπέδου και δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν περισσότερες από 3.000 θέσεις. Mε τη λήξη σχεδόν του B’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 δημιουργήθηκαν ακόμα 1.500 θέσεις, εκεί που βρισκόταν η θύρα 3.
Tο 1950 ολοκληρώθηκε η περιμάνδρωση και η κατασκευή της μεγάλης κερκίδας μήκους 63 μέτρων στην οδό Καππαδοκίας. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 ανέλαβε ο Νίκος Γκούμας και στις 3 Ιανουαρίου του 1962 η AEK εγκαινίαζε τον χλοοτάπητα, αλλά και τις νέες εξέδρες του γηπέδου της χωρητικότητας 40.000 θεατών μαζί με τους όρθιους. Το γήπεδο κατεδαφίστηκε στις 5 Μαΐου 2003.

03 Ιανουαρίου 1905: Λαμβάνει χώρα η πρώτη κλήρωση του Λαχείου του Στόλου στο Ζάππειο.


Το 1849 η Αρχαιολογική εταιρία στην προσπάθειά της να περισώσει ότι περισσότερο μπορούσε από τα εκτεθειμένα στην αμάθεια των Ελλήνων και στη ληστρική μανία των ξένων, αρχαία ερείπια, αναγκάστηκε να καταφύγει στη φιλοπατρία των πλούσιων Ελλήνων με διάφορες λαχειοφόρους αγορές, όπως το «Λαχείο Οικίας» όπου ο τυχερός κέρδιζε σπίτι.
Το πρώτο όμως επίσημο λαχείο στη ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους εξεδόθη με διάταγμα του βασιλιά Γεωργίου του Α’, στις 19 Νοεμβρίου 1874. Είναι το λαχείο των φιλάρχαιων που σκοπό είχε να εξοικονομήσει πόρους για αρχαιολογικές ανασκαφές.

Η επιτυχία του λαχείου ήταν μεγάλη και έτσι η Αρχαιολογική Εταιρία με τους πόρους που απέκτησε, άρχισε τις ανασκαφές του Διονυσιακού Θεάτρου και της Στοάς του Αττάλου. Εκτιμάτο 3,30δρχ. και έδινε στον πρώτο τυχερό 22,000δρχ.
Στις 11 Ιουνίου του 1904, το Υπουργείο Οικονομικών εκδίδει το Λαχείο υπέρ του Εθνικού Στόλου, ενώ τον Ιούλιο του 1905 τα δυο λαχεία της Αρχαιολογικής Εταιρίας και του Στόλου συγχωνεύονται σε ένα νέο λαχείο που ονομάζεται Λαχείο υπέρ του Εθνικού Στόλου και των Αρχαιοτήτων της Ελλάδας, που είναι το μόνο κρατικό λαχείο μέχρι το 1926.

Το 1936 η Ένωση Συντακτών κυκλοφορεί μια φορά το χρόνο υπέρ των σκοπών της, ενώ μέχρι την ίδια χρονιά που δημιούργησε η Ένωση Συντακτών το δικό της λαχείο κυκλοφορούσε και το Λαχείο Θεσσαλονίκης.
Ένα νέο λαχείο, με την ονομασία Εθνικό Λαχείο, ιδρύεται στις 26 Απριλίου 1937,(κυκλοφορεί τον Οκτώβριο) για να καταργηθεί τρία χρόνια μετά και να επανακυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 1941. Την ίδια χρονιά το λαχείο Στόλου μετονομάζεται σε Λαϊκό Λαχείο, που ακόμη και στην περίοδο της κατοχής συνέχισε να εκδίδεται με  επιτυχία, αφού η προσδοκία μερικών δισεκατομμυρίων που μεταφράζονταν σε λίγο λάδι ή ψωμί έκανε τον κόσμο να το αγοράζει. Το Λαϊκό Λαχείο το 1964 μοίραζε κάθε Δευτέρα 16,000,000 δραχμές.


Το Σεπτέμβριο του 1967 καταργείται τι Λαχείο Συντακτών και στη θέση του δημιουργείται το «Ειδικό Κρατικό Λαχείο υπέρ κοινωνικής αντιλήψεως». Επί υπουργίας Μιλτιάδη Έβερτ στο Υπουργείο Οικονομικών (1981) τυπώθηκε ο πρόδρομος του ξυστού λαχείου. Όταν το λεγόμενο πολιτιστικό λαχείο που σκοπό είχε την συγκέντρωση πόρων για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που τελικά δεν κυκλοφόρησε.

03 Ιανουαρίου 1888: Ο αμερικανός Μάρβιν Στόουν πατεντάρει το καλαμάκι.

Λεπτό πλαστικό σωληνάκι για την πόση χυμών, αναψυκτικών, ποτών και ροφημάτων. Λειτουργεί με τη διαφορά πίεσης που δημιουργείται στη στοματική κοιλότητα και την ατμόσφαιρα.

Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πρώτοι φαίνεται να το χρησιμοποίησαν οι Αρχαίοι Σουμέριοι για να απολαμβάνουν την μπύρα τους και να αποφεύγουν τα ανεπιθύμητα υποπροϊόντα της ζύμωσης. Ήταν κατασκευασμένο από στέλεχος άχυρου και έτσι πήραν το όνομά τους. Πολύ αργότερα, οι κάτοικοι της Αργεντινής και των γύρω περιοχών χρησιμοποιούσαν σιδερένια καλαμάκια (bombilla στα ισπανικά, bomba ή canudo στα πορτογαλικά) για να ανακατεύουν και να πίνουν το ματέ, ένα αφέψημα που μοιάζει με το τσάι.

Το πρώτο μοντέρνο καλαμάκι σχεδιάστηκε από τον αμερικανό κατασκευαστή τσιγαρόχαρτων Μάρβιν Στόουν. Στις 3 Ιανουαρίου 1888 έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα χάρτινο καλαμάκι με επάληψη από κερί. Ήταν αδιάβροχο, αλλά είχε πολύ μικρό σωλήνα και χρειάζονταν δύο καλαμάκια για την ανεκτή αναρρόφηση του υγρού. Κέρδισε, όμως, αμέσως την εκτίμηση των καταναλωτών και στα τέλη του 19ου αιώνα η βιοτεχνία του Στόουν παρασκεύαζε περισσότερα καλαμάκια απ' ότι τσιγαρόχαρτα. Το 1906 αυτοματοποίησε την παραγωγή, που ως τότε γινόταν με το χέρι.

Με την ευρεία χρήση του πλαστικού τη δεκαετία του '60 άλλαξε και το υλικό κατασκευής του. Τα καλαμάκια είχαν μεγαλύτερη κοιλότητα κι έτσι ένα και μόνο ήταν αρκετό για την απόλαυση του αναψυκτικού ή του ποτού. Τότε έκαναν την εμφάνισή τους τα σπαστά και πολύχρωμα καλαμάκια.

Στην Ελλάδα το καλαμάκι γνώρισε πιένες τη δεκαετία του '70, όταν αποτέλεσε απαραίτητο αξεσουάρ του φραπέ, που εισέβαλε δυναμικά στο καυτό ελληνικό καλοκαίρι. Ταυτίστηκε τόσο πολύ με το εθνικό μας πλέον ρόφημα, που φραπεδιά χωρίς σπαστό καλαμάκι δεν νοείται στις μέρες μας.

Η τεχνολογική εξέλιξη δεν το άφησε ανέγγιχτο. Νέες τεχνικές αναπτύσσονται για να μειώσουν το κόστος παραγωγής και να βελτιώσουν την ποιότητά του. Είναι έτοιμα να λανσαριστούν στην αγορά καλαμάκια που θα αλλάζουν χρώμα ανάλογα αν το υγρό είναι θερμό ή κρύο.

Σχετικά…
  • Καλαμάκι αποκαλούν οι Αθηναίοι και το μακρόστενο λεπτό ξυλάκι, στο οποίο περνιούνται κομμάτια κρέας για ψήσιμο στη σχάρα, αυτό που οι Θεσσαλονικείς ονομάζουν σουβλάκι.
  • Λειτουργεί ως υποκατάστατο του τσιγάρου σε συνδυασμό με τον φραπέ.
  • Είναι χρήσιμο σε διάφορα σχολικά πειράματα φυσικής, όπως για την εξήγηση της διαστολής και συστολής των υγρών και του στατικού ηλεκτρισμού.
  • Ο ελβετός Μάρκο Χορτ χώρεσε στο στόμα του 264 πλαστικά καλαμάκια και τα κράτησε για 10 δευτερόλεπτα στις 18 Σεπτεμβρίου 2006. Έτσι κατέχει το σχετικό παγκόσμιο ρεκόρ, που είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο Γκίνες.