Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

3 Δεκεμβρίου 1989: Σκοτώνεται σε τροχαίο ο μπασκετμπολίστας της Ρεάλ Μαδρίτης Φερνάντο Μαρτίν.


Σαν σήμερα, στις 3/12/1989, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Φερνάντο Μαρτίν, ο πρώτος Ισπανός που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ

Για να φτάσουμε εδώ, στο σημείο δηλαδή οι Πάου και Μαρκ Γκασόλ, ο Ρούντι Φερνάντεθ, ο Χοσέ Μανουέλ Καλδερόν και -προσεχώς- ο Ρίκι Ρούμπιο να εκπροσωπούν την Ισπανία στην κορυφαία βιομηχανία μπασκετικού θεάματος στον κόσμο, έπρεπε να ξεκινήσουμε από εκεί. Το καλοκαίρι του 1986, όταν ο Φερνάντο Μαρτίν έγινε πικ από τους Νετς στο Νο.38 του ντραφτ, αποτελώντας έτσι τον πρώτο Ισπανό που έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι για να μετρήσει τις δυνάμεις του στο ΝΒΑ!

Σαν σήμερα, στις 3/12/1989, ο σπουδαίος Ισπανός σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στη Μαδρίτη ενώ η Ρεάλ και το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχαναν πρόωρα έναν από τους καλύτερους αθλητές τους. Μόλις στα 27 του χρόνια… Για να καταλάβει κανείς την επιρροή του στο ισπανικό μπάσκετ, αρκεί να ανατρέξει στον διαγωνισμό καρφωμάτων του 2009, όταν ο Ρούντι χτύπησε την μπάλα στο ταμπλό πίσω από την πλάτη του και κάρφωσε με το ένα χέρι, φορώντας φανέλα των Μπέιζερς του μακαρίτη Φερνάντο Μαρτίν!

Ο θρύλος του ισπανικού μπάσκετ ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Εστουντιάντες (1979-81) ενώ πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ σε ηλικία 19 ετών. Στις πέντε σεζόν που έμεινε στη Μαδρίτη κατέκτησε τα πάντα! Τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανία, δύο Copa del Rey, ένα Κυπελλούχων και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ήταν το παλμαρέ του Φερνάντο Μαρτίν, ο οποίος… φλέρταρε με την κατάκτηση του Πρωταθλητριών το 1985 ωστόσο η Τσιμπόνα του Ντράζεν Πέτροβιτς αποδείχτηκε αξεπέραστο εμπόδιο. Σε 170 συμμετοχές στην ACB είχε 3.302 πόντους με 61% στα δίποντα. 1.279 ριμπάουντ, 289 κλεψίματα και 207 κοψίματα. «Ήταν ένας παίκτης γεμάτος πάθος και ένας επαγγελματίας, πιο ανθρώπινος από επαγγελματίας, με μία ωριμότητα που δεν ταίριαζε στην ηλικία του» εξήγησε ο συμπαίκτης του στη Ρεάλ και την Εθνική Ισπανίας, Χουάν Αντόνιο Κορμπαλάν.

Σε ηλικία 24 ετών είχε προλάβει να γίνει μύθος ενώ το 1986 επιχείρησε το μεγάλο άλμα στο ΝΒΑ ως πρώτος Ισπανός και δεύτερος Ευρωπαίος μετά τον Βούλγαρο Γκεόργκι Γλούτσκοφ. Οι Νετς τον επέλεξαν στο Νο.38 όμως τα δικαιώματά του έγιναν ανταλλαγή στους Μπλέιζερς. Το ντεμπούτο του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έγινε στις 31 Οκτωβρίου 1986 κόντρα στους Σούπερσονικς ωστόσο τα προβλήματα τραυματισμών δεν του επέτρεψαν να προσφέρει αυτά που μπορούσε. Αγωνίστηκε συνολικά σε 24 αγώνες, έχοντας 22 πόντους και 28 ριμπάουντ. Το καλοκαίρι του 1987 επέστρεψε στην Ευρώπη για λογαριασμό της αγαπημένης του Ρεάλ, κατακτώντας άλλο ένα Copa del Rey, ένα Κόρατς και ένα Κυπελλούχων!

Στις 3 Δεκεμβρίου 1989, ωστόσο, το ισπανικό μπάσκετ θρηνούσε την απώλεια ενός πρωτοπόρου, του παίκτη που άνοιξε τον δρόμο στους συμπατριώτες του να αγωνιστούν ανάμεσα στους κορυφαίους. «Όταν η τραγωδία επιβεβαιώθηκε, ήθελα να πάω και να συμπαρασταθώ στην οικογένειά του, αλλά έπρεπε να πάω στο γήπεδο για να ηρεμήσω τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Όλοι οι παίκτες ήταν συντετριμμένοι. Αυτό που αισθάνθηκα δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο που έχω νιώσει μέσα στον αθλητισμό. Ήταν μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, χωρίς αμφιβολία» τόνισε ο Λόλο Σάινς, ο άνθρωπος που διατέλεσε τεχνικός και γενικός διευθυντής της Ρεάλ καθώς και Ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ισπανίας.

3 Δεκεμβρίου 2003: μια από τις πιο μακάβριες υποθέσεις κανιβαλισμού στα δικαστικά χρονικά αρχίζει να εκδικάζεται στο Βερολίνο

Καθημερινή 04.12.2003


ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Σάλος αναμένεται στη Γερμανία από την έναρξη της δίκης του Αρμιν Μάιβες, του Γερμανού τεχνικού ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο οποίος έγινε γνωστός παγκοσμίως για τη δολοφονία και τον κανιβαλισμό πρόθυμου θύματος. H υπόθεση αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον εξαιτίας του ενδεχομένου να δημιουργήσει δεδικασμένο, δεδομένου ότι ο κανιβαλισμός δεν προβλέπεται ως αδίκημα στη γερμανική νομοθεσία.

Το θύμα ανταποκρίθηκε

Ο 42χρονος Μάιβες, τον οποίο ο συνήγορός του περιγράφει ως «κύριο της παλαιάς σχολής», ομολόγησε ότι δολοφόνησε τον Μπερτ-Γιούργκεν B. Το όνομα του νεκρού δεν θα αποκαλυφθεί. Το θύμα είχε απαντήσει σε ηλεκτρονική αγγελία του Μάιβες στο Ιντερνετ, που ζητούσε «υγιή άνδρα για σφαγή». Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν τον Μάρτιο του 2001 στο πολυτελές σπίτι του Μάιβες στην πόλη Ρότενμπουργκ της κεντρικής Γερμανίας. O Μάιβες σκότωσε τον άνδρα με μαχαίρι της κουζίνας και κατέγραψε την πράξη του σε βίντεο. O συνήγορος του δράστη περιέγραψε πώς το θύμα χρειάστηκε πάνω από δέκα ώρες προτού υποκύψει στην αιμορραγία. Στο διάστημα αυτό, ο άτυχος Μπερτ-Γιούργκεν ικέτευε συχνά τον Μάιβες να συνεχίσει να τον κατακρεουργεί. O ψυχοπαθής φονιάς αποθήκευσε μέλη του θύματός του στο ψυγείο και άλλα στην κατάψυξη. «Πιστεύει ότι έφαγε είκοσι κιλά και του έμειναν περίπου άλλα δέκα στην κατάψυξη. Ξεπάγωνε κατά καιρούς κομμάτια του Μπερτ-Γιούργκεν και τα έτρωγε», είπε ο συνήγορος του κανιβάλου, Χάραλντ Ερμελ.

Η αστυνομία συνέλαβε τον Μάιβες ένα χρόνο μετά τη δολοφονία, τον Δεκέμβριο του 2002, αφού άλλη αγγελία του στο Διαδίκτυο τράβηξε την προσοχή των Αρχών. O Γερμανός κανίβαλος δήλωσε την περασμένη εβδομάδα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Welt am Sonntag» ότι αναγνωρίζει την ενοχή του και μετανοεί για τις πράξεις του. Ανέφερε, μάλιστα, ότι έφαγε το θύμα του σε μία προσπάθεια να διεισδύσει στην ψυχή του και να την οικειοποιηθεί.

Η εισαγγελία της πόλης Κάσελ, όπου δικάζεται ο Μάιβες, ανακοίνωσε ότι ο δράστης κρίθηκε ότι έχει σώας τας φρένας από ιατροδικαστές ψυχιάτρους. H εισαγγελία οφείλει τώρα να εξασφαλίσει ποινή ισοβίων δεσμών για τον δράστη, στηρίζοντας την καταδίκη του στον δόλιο χαρακτήρα της πράξης του και στα σεξουαλικά του κίνητρα, παρόλο που είναι γνωστό ότι το θύμα κατευθύνθηκε οικειοθελώς στη σφαγή. H υπερασπιστική ομάδα του Μάιβες, όμως, επιδιώκει να επιτύχει καταδίκη για «κατά παραγγελίαν ανθρωποκτονία», μορφή παράνομης ευθανασίας, η οποία τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έξι μηνών έως και πέντε ετών. Το πρόβλημα, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, είναι ότι το θύμα του κανιβάλου ήθελε να φαγωθεί. Αυτό θα δυσχεράνει σημαντικά την καταδίκη του Μάιβες για ανθρωποκτονία και οδηγεί την εισαγγελία να προτείνει την καταδίκη του για ανθρωποκτονία από αμέλεια, με ανώτατη ποινή τα δεκαπέντε χρόνια.

Δικονομικά διλήμματα

Ο καθηγητής Αρθουρ Κρόιτσερ του Ινστιτούτου Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου του Γκίσεν εκτιμά πως η υπόθεση Μάιβες μπορεί να γράψει δικονομική ιστορία. «H ανθρωποκτονία έγινε για λογαριασμό θύτη και θύματος και δεν μπορεί να θεωρηθεί κλασικό προσχεδιασμένο έγκλημα. Δεν πιστεύω, όμως, ότι πρόκειται και για κατά παραγγελίαν δολοφονία, καθώς δεν είχε αλτρουιστικά κίνητρα αλλά απετέλεσε εγωιστική πράξη», εξηγεί ο δρ Κρόιτσερ. Οι συνήγοροι του Μάιβες βασίζουν την υποστηρικτική τους τακτική στο ότι ο Μάιβες είχε άλλους τέσσερις προσκεκλημένους στο σπίτι του, οι οποίοι έφυγαν όλοι ζωντανοί τη μοιραία νύχτα. «Τους είχε κρεμάσει από τα πόδια στο ταβάνι και δεν είχαν την παραμικρή πιθανότητα να ξεφύγουν από μόνοι τους. Ενας από αυτούς αισθάνθηκε αδιαθεσία και οι άλλοι είπαν ότι δεν ήθελαν να συνεχίσουν. O Μάιβες τούς απελευθέρωσε», λέει ο συνήγορος του κανιβάλου. O Ερμελ λέει ότι ο Μάιβες είχε αλληλογραφήσει με 280 υποψηφίους στο Ιντερνετ, προτού καταλήξει στους τέσσερις. Αυτήν τη στιγμή σε γερμανικές ιστοσελίδες, περίπου 200 άνθρωποι προσφέρονται να σφαγιασθούν, 30 δηλώνουν έτοιμοι να αναλάβουν τη σφαγή και 15 λένε ότι θέλουν να παρακολουθήσουν τη διαδικασία.

http://www.kathimerini.gr/

3 Δεκεμβρίου 1959: πρόεδρος της ΕΔΑ επανεκλέγεται ο Ιωάννης Πασσαλίδης.


Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (Ε.Δ.Α.) ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα που έδρασε κυρίως την περίοδο 1951-1974 (με διακοπή λειτουργίας κατά τη διάρκεια της επταετίας). Ήταν το μεγαλύτερο νόμιμο κόμμα της Αριστεράς την περίοδο εκείνη με σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Μετά τη μεταπολίτευση επανήλθε χωρίς όμως τη δυναμική του παρελθόντος, για να διαλυθεί οριστικά μετά το 1985.

Η ΕΔΑ ιδρύθηκε σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση στις 3 Αυγούστου του 1951 σαν συνασπισμός κομμάτων της αριστεράς, με την πρωτοβουλία του εκτός νόμου τότε τελούντος Κ.Κ.Ε., με πρόεδρο τον Ιωάννη Πασαλίδη.
Την ιδρυτική διακήρυξή της υπέγραψαν μικρά αριστερά κόμματα που ήταν νόμιμα εκείνη την περίοδο: το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδαςτου Ι. Πασαλίδη, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων των Νεόκοσμου Γρηγοριάδη και Σταμ. Χατζημπέη, και το Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Μιχαήλ Κύρκου. Ο βασικός κορμός των στελεχών της ήταν μέλη του Κ.Κ.Ε., το οποίο είχε τεθεί εκτός νόμου από το 1947, όπως και οι Εμμ. Πρωιμάκης και οι στρατηγοί Σαράφης, Χατζημιχάλης και Αυγερόπουλος.

3 Δεκεμβρίου 1888: πεθαίνει ο Καρλ Τσάις, Γερμανός κατασκευαστής φακών


Ο Καρλ Τσάις (Carl Zeiss, 11 Σεπτεμβρίου 1816 – 3 Δεκεμβρίου 1888) ήταν οπτικός γνωστός για την εταιρεία που ίδρυσε, με την επωνυμία Carl Zeiss Jena (σήμερα: Carl Zeiss AG). Έκανε μεγάλες συνεισφορές στην κατασκευή φακών και βοήθησε στην παραγωγή των σύγχρονων φακών για γυαλιά. Αρχικά οι φακοί που κατασκεύαζε χρησιμοποιούνταν μόνο για την παραγωγή μικροσκοπίων, όμως μετά την εφεύρεση της φωτογραφικής μηχανής, η εταιρεία του άρχισε να κατασκευάζει και φακούς ποιότητας για φωτογραφικές μηχανές.

Νεανικά χρόνια
Ξεκίνησε το σχολείο του στην προαυτοκρατορική Γερμανία και ανέλαβε να μάθει την τέχνη στο πλευρό του μηχανικού Φρίντριχ Κέρνερ. Εν συνεχεία παρακολούθησε μαθήματα μαθηματικών, πειραματικής φυσικής, ανθρωπολογίας, ορυκτολογίας και οπτικής στο Πανεπιστήμιο της Ιένα. Έπειτα από επτά χρόνια ξεκίνησε ένα μικρό εργαστήριο χωρίς να διαθέτει σχεδόν καθόλου εργαλεία. Κατασκεύασε πολλούς φακούς, αλλά η αναγνωρισιμότητά του ήταν ελάχιστη ως το 1847.
Μετέπειτα ζωή
Το 1847 ο Καρλ Τσάις ξεκίνησε να κατασκευάζει φακούς για μικροσκόπια και εργαζόταν με πλήρες ωράριο. Η πρώτη του καινοτομία ήταν ένα απλό μικροσκόπιο, που προοριζόταν για ανατομική εργασία. Τον πρώτο χρόνο της παραγωγής πωλήθηκαν 23 κομμάτια. Σύντομα αποφάσισε να κατασκευάσει διαφορετικά μικροσκόπια και το πρώτο μικροσκόπιο που ονόμασεStand I κυκλοφόρησε στην αγορά το 1857. Για τα σχέδιά του τιμήθηκε το 1861 με το χρυσό μετάλλιο της Βιομηχανικής Έκθεσης της Θουριγγίας.

Άρχισε να συνεργάζεται με τον φυσικό Ερνστ Άμπε το 1872. Το 1886 ο τελευταίος συνεργάστηκε με τον νεαρό χημικό Ότο Σκοτ και παρήγαγαν έναν νέο τύπο γυαλιού. Έτσι, κατασκευάστηκαν αποχρωματικά μικροσκόπια.

Ο γιος του Τσάις εισήλθε στην εταιρεία του πατέρα του, αποχώρησε όμως μετά το θάνατο του Καρλ, στις 3 Δεκεμβρίου του 1888. Η επιχείρηση ενσωματώθηκε στην Carl-Zeiss-Stiftung το 1889. Σύντομα απέκτησε διεθνή φήμη για την κατασκευή φακών και οπτικών οργάνων όλων των τύπων, ενώ λειτουργεί και σήμερα.

3 Δεκεμβρίου: γεννιούνται οι ποδοσφαιριστές Κριστιάν Καρεμπέ (1970), Αβραάμ Παπαδόπουλος (1984) Γιάννης Αμανατίδης (1981) και Νταβιντ Βίγια (1981)



Κριστιάν Καρεμπέ
Για πρώτη φορά στην Ευρώπη έπαιξε στην Ναντ και έκανε μεγάλη καριέρα με πολλούς τίτλους.
Με τη Ρεάλ Μαδρίτης καταξιώθηκε ποδοσφαιρικά και έκανε την πιο καλή χρονιά της καριέρας του το 1998, όταν κέρδισε την άνοιξη το Τσάμπιονς Λιγκ και το καλοκαίρι το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου με την εθνική Γαλλίας.
Κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν το 1998 όταν κατέκτησε το Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου με την εθνική ομάδα της χώρας του, ενώ δύο χρόνια μετά, το 2000 κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.
Στον Ολυμπιακό αγαπήθηκε όσο λίγοι αφού εκτιμήθηκε ο ευγενής και αξιοπρεπής αν και ευέξαπτος κάποιες στιγμές χαρακτήρας του. Αγωνίστηκε στη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού εναντίον της Λεβερκούζεν για το Τσάμπιονς Λιγκ και σε μεγάλες νίκες ενάντια στον Παναθηναϊκό, συγκροτώντας μαζί με το Τζιοβάννι και το Ζε Ελίας την καλύτερη ίσως ομάδα του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια.
Aγωνίστηκε στην εθνική ομάδα της Γαλλίας 53 φορές. Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική στις 14 Νοεμβρίου 1992 στον αγώνα Γαλλία -Φινλανδία 2-1, ενώ πέτυχε το μοναδικό του γκολ στον αγώνα Ρουμανία - Γαλλία 1-3, στις 10 Οκτωβρίου 2005.
Στατιστικά θεωρείται από τους πιο πετυχημένους ποδοσφαιριστές σε ομαδικό επίπεδο αφού έχει κατακτήσει όλους τους μεγάλους τίτλους έχοντας μια από τις πιο πλούσιες τροπαιοθήκες.

Αβραάμ Παπαδόπουλος
Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στη θέση του κεντρικού αμυντικού στον Ολυμπιακό.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στο Διγενή Λακκώματος Χαλκιδικής. Αρχικά αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Όταν μεταγράφηκε στον Άρη (2001) πραγματοποίησε την πρώτη του συμμετοχή ως κεντρικός αμυντικός, και σύντομα καθιερώθηκε στη βασική ενδεκάδα της ομάδας, ενώ σήμερα θεωρείται από τους σημαντικότερους νέους Έλληνες παίκτες.
Τον Ιούλιο του 2008 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό έναντι του ποσού των 2.5εκ. ευρώ, υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο. Την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό κατέκτησε το νταμπλ. Το πρώτο του γκολ με την ομάδα του Πειραιά το πέτυχε εναντίον της Σλόβαν Μπρατισλάβας στις 29 Ιουλίου 2009, βοηθώντας την ομάδα του να επικρατήσει με 0-2 στον αγώνα αυτό για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League.
Στις 5 Φεβρουαρίου 2008 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ελλάδας σε φιλικό προετοιμασίας με την Τσεχία στην Κύπρο.
Επίσης, υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ελπίδων, έχοντας 9 συμμετοχές, χωρίς ωστόσο να έχει σκοράρει.

Γιάννης Αμανατίδης
Γεννήθηκε στην Κοζάνη και πήγε μαζί με τους γονείς του και τα τρία αδέλφια του στην Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Εκεί γράφτηκε από μικρός πρώτα στην αθλητική ένωση και δύο χρόνια αργότερα, το 1992, στον αθλητικό όμιλο VfB Stuttgart.
Το 2002 άρχισε τη σταδιοδρομία του στην Μπουντεσλίγκα. Μεταφέρθηκε στην Άιντραχτ Φραγκφούρτης μέσα το 2003/04. Παρόλο που ο ίδιος πέτυχε έξι γκόλ, η ομάδα του υποβιβάστηκε.
Έμεινε άλλη μια σεζόν στην ΦΚ Καϊζερσλάουτερν ως επιθετικός και επέστρεψε ξανά στην Άιντραχτ Φραγκφούρτης. Με 12 γκολ πρωταθλήματος στη Γερμανία πήρε θέση στα top ten. Από το 2007-08 είναι αρχηγός στην Άιντραχτ.
Παίζει στην ελληνική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου από τον Νοέμβριο 2002 και έχει την θέση μέσου. Ο πρώτος του αγώνας με την εθνική ήταν Ελλάς-Ιρλανδία το 2002. Μέχρι το 2007 πήρε μέρος σε 20 αγωνίσματα.
Στις 17 Οκτωβρίου 2007 σημείωσε το πρώτο γκολ του για την Ελλάδα στον αγώνα Ελλάδα-Τουρκία στο 79ο λεπτό. Το παιχνίδι τελείωσε 1-0 υπέρ της Ελλάδας, εξασφαλίζοντας την πρόκριση για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2008.
Λόγω τραυματισμού δεν έλαβε μέρος στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, ενώ σχεδόν ένα μήνα μετά το τέλος της διοργάνωσης, και ενώ στην Εθνική Ελλάδος είχε αλλάξει ο προπονητής, ο Αμανατίδης ανακοίνωσε, μέσω της ιστοσελίδας της Άιντραχ Φρανκφούρτης, την απόφασή του να μην αγωνιστεί ξανά με την Εθνική ομάδα, αφήνοντας αιχμές για διάφορες καταστάσεις μέσα στην ομάδα.

Νταβίντ Βίγια Σάντσεθ
Ο Νταβίντ Βίγια Σάντσεθ (David Villa Sánchez, στα ισπανικά προφέρεται Νταβίδ Βίγια Σάντσεθ) είναι Ισπανός ποδοσφαιριστής γεννημένος στο προάστιο Τουίλα της πόλης Λανγκρέο στις 3 Δεκεμβρίου 1981. Αγωνίζεται στη Νιου Γιορκ Σίτι ΦΚ) ως επιθετικός αλλά μπορεί να παίξει και ως ακραίος μέσος. Ήταν διεθνής με την Εθνική Ομάδα της Ισπανίας μεχρι το Μουντιάλ του 2014, με την οποία το 2008 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το 2010 το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το προσωνύμιο του είναι El Guaje (Το Παιδί στα Αστουριανά).
Τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο τα έκανε στην εφηβική ομάδα της Λανγκρέο ενώ το 1999 μετακόμισε σε αυτή της Σπόρτινγ Χιχόν Β. Το 2000 έκανε την πρώτη του επαγγελματική παρουσία στην ομάδα της Σπόρτινγκ Χιχόν, που αγωνιζόταν στη Δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας. το 2003. ύστερα από 80 άγώνες στο πρωτάθλημα με την ομάδα της Σπόρτινγκ, κατά τους οποίους πέτυχε 38 τέρματα, ο Βίγια μεταγράφηκε στην ομάδα της Ρεάλ Σαραγόσα, με την οποία κατέκτησε το 2004 το Κύπελλο Ισπανίας και λίγο αργότερα και το Σούπερ Καπ. Το 2005 μεταγράφηκε έναντι 12 εκατομμυρίων Ευρώ στην ομάδα της Βαλένθια, με την οποία έχει κατακτήσει άλλο ένα κύπελλο Ισπανίας το 2008. Τον Μάιο του 2010, η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε την συμφωνία της με την Βαλένθια και τον παίκτη για την απόκτηση του, έναντι του ποσού των 40 εκατομμυρίων Ευρώ. Στις 8 Ιουλίου 2013 ο Βίγια πήρε μεταγραφή στην Ατλέτικο Μαδρίτης στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2014, όταν και πήρε μεταγραφή για τη Νιου Γιορκ Σίτι ΦΚ στις ΗΠΑ.
Ο Βίγια έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την εθνική ομάδα της Ισπανίας το 2005, με αντίπαλο το Σαν Μαρίνο. Έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, όπου πέτυχε 3 τέρματα και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2008, όπου με τα 4 γκολ που πέτυχε βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει το τρόπαιο. Έλαβε επίσης μέρος στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2009 στη Νότιο Αφρική, ενώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 ήταν ανάμεσα στους πρώτους σκόρερ της διοργάνωσης με 5 τέρματα (τον ίδιο αριθμό τερμάτων πέτυχαν και οι Τόμας Μύλερ, Γουέσλεϊ Σνάιντερ και Ντιέγο Φορλάν). Ο Βίγια είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ισπανίας.
Είναι παντρεμένος και έχει 2 παιδιά.

3 Δεκεμβρίου 1944: Πέφτει η πρώτη σφαίρα στα Δεκεμβριανά, μία από τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της χώρας

Ο όρος Δεκεμβριανά αναφέρεται σε μία σειρά ένοπλων συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Αθήνα το Δεκέμβριο 1944 - Ιανουάριο 1945, ανάμεσα στις δυνάμεις αριστερών οργανώσεων (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ) και τις Βρετανικές και Κυβερνητικές δυνάμεις που ανήκαν στο υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, από την σοσιαλδημοκρατία (όπως ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ηγέτης του «Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος») έως τα τάγματα ασφαλείας. Η έναρξή τους, στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, σηματοδοτείται από τους πυροβολισμούς των Κυβερνητικών και Αγγλικών δυνάμεων μπροστά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη ενάντια στη διαδήλωση του ΕΑΜ που είχε οργανωθεί ως απάντηση στο τελεσίγραφο του Άγγλου στρατηγού Σκόμπι για το μονομερή αφοπλισμό των αριστερών αντάρτικων ομάδων, με αποτέλεσμα το θάνατο 28 διαδηλωτών και τον τραυματισμό άλλων 148. Πάντως ο Βρετανός Γούντχαουζ αναφέρει οτι δεν είναι σαφές αν άνοιξε πύρ πρώτα η αστυνομία, οι διαδηλωτές ή οι Βρετανοί. Η βαθύτερη αιτία ήταν η διαμάχη ανάμεσα στις δυνάμεις που διεκδικούσαν την εξουσία της μεταπολεμικής Ελλάδας: Από τη μια το ΕΑΜ, το οποίο ελεγχόταν από το ΚΚΕ αλλά είχε ευρύτερη απήχηση, ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα και τις τάξεις των διανοουμένων. Το ΕΑΜ, που είχε καταστεί ισχυρότατος πολιτικός και στρατιωτικός μηχανισμός όντας η σημαντικότερη αντιστασιακή δύναμη στην κατεχόμενη Ελλάδα, είχε σε πολλές περιοχές της χώρας de facto την εξουσία στα χέρια του μετά το τέλος του πολέμου και ήθελε να αποτρέψει την επάνοδο του βασιλιά καθώς και την τυχόν ανασύσταση δικτατορικού καθεστώτος όπως αυτό της μεταξικής περιόδου. Από την άλλη πλευρά είχαν συνασπιστεί το σύνολο των αντικομμουνιστικών ένοπλων δυνάμεων, φιλελεύθεροι και φιλοβασιλικοί που, με την υποστήριξη των Άγγλων, επιζητούσαν να αποτρέψουν την ένταξη της Ελλάδος στο κομμουνιστικό μπλόκ. Ωστόσο, οι προθέσεις που καταλόγιζε κάθε πλευρά στην αντίπαλη μέσα στο κλίμα της πόλωσης απείχαν από τις πραγματικές προθέσεις.

Ιστορικό
Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς κατακτητές, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της χώρας. Ταυτόχρονα είχε τεθεί αφ' ενός μεν το ζήτημα της τιμωρίας των συνεργατών του κατακτητή, αφ' ετέρου δε η μεθόδευση του αφοπλισμού των ανταρτών.

Το σημείο που τελικά έφερε σε διχασμό την κυβέρνηση ήταν το ζήτημα του αφοπλισμού των αντάρτικων ομάδων. Πιο συγκεκριμένα, έντονες αντιδράσεις προκάλεσε το τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι (Άγγλος Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα) την 1η Δεκεμβρίου για γενικό αφοπλισμό μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, από τον οποίο όμως θα εξαιρούνταν η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος με το σκεπτικό ότι ήταν το μόνο εν λειτουργία τμήμα του τακτικού Ελληνικού Στρατού, το οποίο πολέμησε σε Βόρειο Αφρική και Ιταλία.

Ως αντίδραση, οι υπουργοί που ανήκαν στο ΕΑΜ παραιτήθηκαν στις 2 Δεκεμβρίου του 1944, ενώ το Ε.Α.Μ. κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στην πλατεία Συντάγματος. Η διαδήλωση είχε μεγάλη συμμετοχή, πνίγηκε όμως στο αίμα όταν οι Κυβερνητικές και Βρετανικές δυνάμεις που βρίσκονταν ακροβολισμένες στα γύρω κτήρια άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως προς το πλήθος. Συνολικά, 28 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (οι 21 στο Σύνταγμα) και 148 τραυματίστηκαν.

Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκεμβρίου, οργανώθηκε γενική απεργία. Διοργανώθηκε νέα πορεία από το ΕΑΜ, στην οποία κεντρικό σύνθημα ήταν «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Η πορεία αυτή χτυπήθηκε ξανά με πυροβολισμούς, στους οποίους απάντησαν τμήματα του εφεδρικού ΕΛΑΣ που την συνόδευαν. Η πόλη της Αθήνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, ανάμεσα σε μονάδες του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και στις κυβερνητικές δυνάμεις, ενώ το ίδιο απόγευμα ο στρατηγός Σκόμπι κηρύσσει στρατιωτικό νόμο χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν στην κυβέρνηση. Ανάμεσα στις δυνάμεις της κυβέρνησης Παπανδρέου περιλαμβάνονταν άνδρες της χωροφυλακής, η νεοσύστατη Εθνοφυλακή, η ορεινή ταξιαρχία Ρίμινι υπό τον Θρασύβουλο Τσακαλώτο, ο Ιερός Λόχος, μαθητές της σχολής Ευελπίδων, μέλη των πρώην Ταγμάτων Ασφαλείας, ενώ υποστηρίζονταν από βρετανικές μηχανοκίνητες δυνάμεις. Συμμετείχαν επίσης οι μη εαμικές αντιστασιακές οργανώσεις όπως η ΠΕΑΝ, η Ιερή Ταξιαρχία, η ΡΑΝ, η φοιτητική ΕΣΑΣ, η Εθνική Δράση, ο ΕΔΕΣ Αθηνών, η φιλοβασιλική Χ και άλλες μικρότερες ομάδες.

Σημειώνεται ότι οι απόψεις σχετικά με τη στάση των Βρετανών κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών διίστανται. Ο συγγραφέας Γ. Μαργαρίτης στο βιβλίο του για την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου αναφέρει ότι οι Βρετανοί μάλλον παρακολουθούσαν παρά συμμετείχαν ενεργά στις μάχες και αυτό γιατί δεν ήθελαν να έχουν απώλειες. Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει για την αεροπορία δεδομένου ότι ο ΕΛΑΣ δεν διέθετε αντιαεροπορικό οπλισμό. Από την άλλη, αρκετοί θεωρούν δεδομένο ότι οι βρετανικές δυνάμεις παρενέβαιναν συστηματικά στις εξελίξεις, καθώς είχαν πολιτικές βλέψεις. Προς αυτή την κατεύθυνση αναφέρεται και η επίσκεψη του τότε Βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ στην Ελλάδα, στις 24 Δεκεμβρίου 1944. Σημαντικές όμως πληροφορίες για τη στάση των Άγγλων αντλούμε και από το τηλεγράφημα του Τσώρτσιλ στον στρατηγό Σκόμπι την 5η Δεκεμβρίου, όπου αναφέρει: «Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη [...] Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση [...] Πρέπει να κρατήσωμεν τας Αθήνας και να επιβληθώμεν. Εάν τούτο το επιτύχετε χωρίς αιματοχυσίαν, θα είναι κατόρθωμα διά σας, αλλά και με αιματοχυσίαν θα είναι επίσης κατόρθωμα, εάν αυτή είναι απαραίτητος.»

Η στρατιωτικά παράδοξη «μάχη της Αθήνας» ήταν χαώδης και κατά βάση εξελισσόταν σε πολλές παράλληλες μάχες, σχεδόν σε όλη την περιοχή της πρωτεύουσας. Τελικά, στις 6 Ιανουαρίου του 1945 οι δυνάμεις του ΕΑΜικού μετώπου αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τον Πειραιά και την Αθήνα. Πέντε μέρες αργότερα, στις 11 Ιανουαρίου, δόθηκε τέρμα στις μάχες, μετά από συμφωνία του Ε.Α.Μ. με τον στρατηγό Σκόμπυ. Μετά την ήττα του το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αποχώρησε από την Αθήνα, μαζί με χιλιάδες υποστηρικτές του, που κατ' άλλους - όπως κατά τον τότε νέο ΕΛΑΣίτη Ριχάρδο Σωμερίτη - ήταν όμηροι. Επίσης, κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών έδρασε η οργάνωση του ΚΚΕ ΟΠΛΑ, μέλη της οποίας δολοφόνησαν (σε μερικές περιπτώσεις με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο) μεγάλο αριθμό αντιφρονούντων, μεταξύ των οποίων και πολλούς τροτσκιστές, όπως περιγράφει ο τροτσκιστής Στίνας στο βιβλίο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ (για παράδειγμα ο Κορνήλιος Καστοριάδης έφυγε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών) , αλλά και άλλους πολιτικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους (αστυνομικούς, αξιωματικούς, πολιτικούς, ιερείς κ.α.), ενώ και η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκηαλλά και ο πρύτανις του ΕΜΠ Ιωάννης Θεοφανόπουλος ήταν επίσης ανάμεσα στα θύματα των Δεκεμβριανών. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη του '44 στην Αθήνα θεωρούνται η δεύτερη φάση του Ελληνικού Εμφυλίου (ο «δεύτερος γύρος» κατά τη μεταπολεμική οπτική) και οδήγησαν στην τρίτη φάση («τρίτο γύρο»), που τερματίστηκε το 1949 με την (στρατιωτική) ήττα του Κ.Κ.Ε. Η σύγκρουση των Δεκεμβριανών, καθώς και οι περιπτώσεις ακραίας βίας, όχι μόνο κατά "δοσίλογων", αλλά κατά υποστηρικτών της κυβέρνησης και του αστικού καθεστώτος, αύξησε το αντικομμουνιστικό μένος της αντίπαλης πλευράς και έκανε πολύ δύσκολη την προοπτική της άμβλυνσης των παθών.

Στην αντικομμουνιστική ιδεολογία προστέθηκε για πρώτη φορά εκείνη την εποχή το παράδειγμα (προς αποφυγή, κατά τους αντικομμουνιστές) της Σοβιετικής Ένωσης. Η πλήρης απαξίωση του έργου των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ και η προσωπική επίθεση κατά του Στάλιν είναι σημεία τις Ιστορίας που ακόμα και σήμερα, 60 χρόνια μετά, αμφισβητούνται από πολλούς. Ήταν η πρώτη φορά που οι «σύμμαχοι» διαχώριζαν ανοιχτά την θέση τους από τους Σοβιετικούς, τον μπολσεβικισμό και τον σοσιαλισμό, γεγονός που προανήγγειλε την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου».

3 Δεκεμβρίου 1621: ο Γαλιλαίος εφευρίσκει το τηλεσκόπιο.


Το τηλεσκόπιο είναι ένα όργανο σχεδιασμένο για την παρατήρηση μακρινών αντικειμένων μέσω της συλλογής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα πρώτα γνωστά σχεδόν λειτουργικά τηλεσκόπια ανακαλύφθηκαν στις Κάτω Χώρες στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο όρος «τηλεσκόπια» μπορεί να αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα οργάνων που λειτουργούν στις περισσότερες περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.

Η λέξη τηλεσκόπιο είναι σύνθετη, με πρώτο συνθετικό το τηλε- και δεύτερο συνθετικό το -σκόπιο, από το ρήμα σκοπώ, το οποίο στα αρχαία ελληνικά σημαίνει παρατηρώ προσεκτικά, εξετάζω. Πρόκειται για έναν ελληνογενή ξένο όρο, που βασίζεται στον αντίστοιχο αγγλικό όρο telescope. Ο ίδιος ο αγγλικός όρος προέρχεται από το λατινικό telescopium και το ιταλικό telescopio. Πιστεύεται ότι η λέξηtelescopio πλάστηκε το 1611 από τον Πρίγκηπα Φεντερίκο Τσέζι, ιδρυτή και πρόεδρο της Ακαδημίας των Λύγκων, ιταλικής επιστημονικής ακαδημίας της οποίας ο Γαλιλαίος ήταν μέλος.

Ιστορία
Το τηλεσκόπιο εφευρέθηκε το 1608 στην Ολλανδία και η αρχική του εφεύρεση αποδίδεται στον Χανς Λιπερσέι και στον Ζακαρίας Γιάνσεν, αμφότεροι οπτικοί της ολλανδικής κωμόπολης Middelburg, και επίσης στον Τζέιμς Μέτιους. Τα αρχικά ολλανδικά τηλεσκόπια ήταν όλα διοπτρικά και αποτελούνταν από κοίλο φακό. Πολλά τηλεσκόπια κατασκευάστηκαν στην Ολλανδία το 1608 και έτσι δεν άργησε το επαναστατικό αυτό οπτικό όργανο να διαδοθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Την επόμενη χρονιά, ο Γαλιλαίος, ο οποίος είχε ξεκινήσει να δείχνει τεράστιο ενδιαφέρον για το επίτευγμα αυτό των Ολλανδών κατά τη διάρκεια ταξιδιού στην Βενετία, προσάρμοσε το τηλεσκόπιο για αστρονομικούς σκοπούς χρησιμοποιώντας αποκλίνοντα φακό στη θέση του προσοφθάλμιου φακού. Ο Γαλιλαίος έγινε έτσι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο για αστρονομικές παρατηρήσεις (ο Άγγλος αστρονόμος Thomas Harriot είναι ίσως ο πρώτος αστρονόμος που χρησιμοποίησε τηλεσκόπιο για ουράνιες παρατηρήσεις˙ είχε πραγματοποιήσει παρατηρήσεις της Σελήνης μέσω τηλεσκοπίου το 1609, πριν από τον Γαλιλαίο). Με τα μικρά διοπτρικά τηλεσκόπια του που ο ίδιος κατασκεύασε ανακάλυψε το 1610 τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία, μελέτησε το 1611 τις φάσεις της Αφροδίτης και συνέβαλε σε πολύ σημαντικό βαθμό στην ανάπτυξη των τηλεσκοπίων και της αστρονομίας.

3 Δεκεμβρίου 1912: το θωρηκτό «Αβέρωφ» κατατροπώνει στη ναυμαχία της Έλλης, στα Στενά των Δαρδανελίων, τον τουρκικό στόλο

Το ιστορικό σήμα επίθεσης φέρεται στο πρυμναίο κατάστρωμα του Θ/Κ Αβέρωφ.

Την παραμονή, το βραδυ της 4/17 Δεκεμβρίου 1912, σύμφωνα με τη διήγηση του παρόντος Τούρκου Πλωτάρχη Χασάν Σαμί Μπέη, οι Τούρκοι αξιωματικοί έγραψαν τις διαθήκες τους και αποσύρθηκαν νωρίς για ύπνο ώστε να είναι ακμαίοι το πρωί. Τα ξημερώματα, ο Μουεζίνης κάλεσε τα πληρώματα γονατιστά να προσευχηθούν. Αμέσως μετά, ο Τουρκικός στόλος απέπλευσε. Το πρωί της 3/16 Δεκεμβρίου στις 8 η ώρα με καλό καιρό και ήσυχη θάλασσα, άρχισε η έξοδος του Τουρκικού στόλου από τα Στενά. Οι καπνοί του εξερχόμενου από τα Δαρδανέλια Τουρκικού στόλου φαίνονταν καθαρά. Τα ελληνικά ελαφρά σκάφη που περιπολούσαν στην περιοχή έστειλαν μήνυμα στην ναυαρχίδα ειδοποιώντας την για την έξοδο. Η αναφορά "ΕΧ ΕΧ ΕΧ" (εχθρός εν όψει) διέτρεξε όλα τα ελληνικά πλοία. Στον τουρκικό στόλο προηγούνταν το καταδρομικό Μετζιτιέ και τρία αντιτορπιλλικά και ακολουθούσαν τα θωρηκτά Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα(ναυαρχίδα), Τουργούτ Ρεΐς, Μεσουντιέ και Ασάρι-ι-Τεφίκ. Στο τέλος βρίσκονταν 6-8 αντιτορπιλλικά και πλωτό νοσοκομείο σε γραμμή παραγωγής.

Ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής την ναυαρχίδα θωρηκτό Αβέρωφ, ακολουθούμενη από τα θωρηκτά Ύδρα, Σπέτσες, αρχηγίδα του Μοιράρχου Πλοιάρχου Πέτρου Γκίνη και Ψαρά, και από πίσω τα αντιτορπιλλικά Αετός, Ιέραξ, Λέων και Πάνθηρ (τα αποκαλούμενα Θηρία) έσπευσε να συναντήσει τον αντίπαλο στόλο.

Τα τέσσερα τουρκικά θωρηκτά με την έξοδό τους έστριψαν δεξιά παραπλέοντας το ακρωτήριο της Έλλης (επειδή δεν ήθελαν να απομακρυνθούν από τα φρούρια της ακτής), ενώ τα ελληνικά στράφηκαν προς συνάντησή τους. Οι δύο στόλοι ήρθαν αντιμέτωποι στις 09:00 σε διάταξη μάχης και απόσταση 17 χλμ. Σε αυτό το σημείο ο ναύαρχος Κουντουριώτης σήμανε πολεμική έγερση και εξέπεμψε το παρακάτω ιστορικό σήμα προς τον στόλο:

Με την βοήθειαν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης κατά του εχθρού του Γένους.

Ο ελληνικός στόλος δεν έβαλε πρώτος για να κάνει οικονομία πυρομαχικών. Ώρα 09:05 υψώνεται στο Αβέρωφ το προειδοποιητικό σήμα "αρχίσατε πυρ συγχρόνως μετά του Ναυάρχου". Στις 09:22 ο τουρκικός στόλος άνοιξε πρώτος πυρ από απόσταση 12.500 μ., ενώ ο ελληνικός περίμενε 3 λεπτά ανοίγoντας πυρ στις 09:25 από απόσταση 12.000μ. Τα τουρκικά θωρηκτά έβαλλαν κυρίως εναντίον του Αβέρωφ με ταχύ πυρ αλλά χωρίς επιτυχία, ενώ και το Αβέρωφ δεν έκανε ακριβείς βολές.

Στις 09:35 με την απόσταση των δύο στόλων στα 9.500 μ. ο Κουντουριώτης αποδέσμευσε τον στόλο από τις κινήσεις της ναυαρχίδας του υψώνοντας την σημαία "Ζ" (κινούμαι ανεξάρτητα), και εκμεταλλευόμενος την μεγαλύτερη ταχύτητα του Αβέρωφ όρμησε ακάθεκτος με ταχύτητα 21 κόμβων, διαγράφοντας τόξο μπροστά από την γραμμή του τουρκικού στόλου με σκοπό να υπερφαλλαγίσει τα τουρκικά θωρηκτά και να τα βάλει μεταξύ των πυρών τουΑβέρωφ και των υπολοίπων ελληνικών θωρηκτών. Αυτός ο ελιγμός λέγεται «Ταύ» και πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από τα Ιαπωνικά θωρηκτά εναντίον των Ρώσων στην ναυμαχία της Τσουσίμα. Καθώς η ταχύτητα της θωρηκτής μοίρας τύπου Ύδρα ήταν μικρή (14 κόμβοι), το Αβέρωφ υπερφαλάγγισε τον εχθρό μόνο του και ανάμεσα σε πυκνά πυρά του Τουρκικού στόλου και των απέναντι φρουρίων έφτασε σε απόσταση 2.900 μ. από τον αντίπαλο. Οι Τούρκοι, όταν κατάλαβαν ότι ο ελιγμός θα εκτελούνταν με απόλυτη επιτυχία, έκαναν διαδοχική στροφή 160ο και μπήκαν με φοβερή αταξία ξανά στα Στενά, κάτω από την κάλυψη των επάκτιων πυροβόλων των φρουρίων Σεντούλμπαχιρ και Κουμκαλέ.

Πρώτο έκανε μεταβολή το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα στις 09:50 ακολουθούμενο από τα υπόλοιπα αλλά έτσι τα τουρκικά πλοία βρέθηκαν πολύ κοντά το ένα στο άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πυροβόλα τους και να μειωθεί η ταχύτητά τους στους 10 κόμβους. Ο σχηματισμός βαλλόταν συνεχώς από το Αβέρωφ και τα άλλα θωρηκτά, που στο μεταξύ πλησίασαν τον Τουρκικό στόλο σε απόσταση 4100 μ. Στις 09:55 το Μπαρμπαρόσα δέχτηκε πλήγμα στο κατάστρωμα της πρύμνης και λίγο αργότερα ένα άλλο βλήμα διαπέρασε τον πυργίσκο της πρύμνης και προκάλεσε ζημιές και στους λέβητες. Τα Τουργκούτ Ρεΐς και Μετζιτιέ είχαν μικρότερες ζημιές. Όμως η ταχύτητα πυρός του Αβέρωφ είχε ελαττωθεί και δεχόταν τα πυρά των θωρηκτών και των φρουρίων που είχε πλησιάσει κατά την εκτέλεση του ελιγμού, κι έτσι εγκατέλειψε την καταδίωξη. Η ναυμαχία έληξε στις 10:17 με τον τουρκικό στόλο να εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένος μέσα στα Στενά στα αγκυροβόλια του Τσανάκκαλε και του Σεντούλμπαχιρ.

Σε όλη τη διάρκεια της εμπλοκής το θωρηκτό Αβέρωφ έριξε 127 βλήματα ενώ θα μπορούσε να εκτοξεύσει τετραπλάσια, γιατί κατά τη διάρκεια της ανεξάρτητης δράσης του τα πυροβόλα του έπαθαν προσωρινή εμπλοκή. Επίσης δέχτηκε τέσσερα βλήματα μεγάλου διαμετρήματος και δεκαπέντε μικρού, αλλά οι ζημιές που υπέστη ήταν ελάχιστες.

Η πρώτη τουρκική μοίρα που, βγαίνοντας από τα Στενά έστριψε προς την Τένεδο, χωρίς να ακολουθήσει τα θωρηκτά, συνάντησε ομάδα ελληνικών πλοίων και επέστρεψε στον Ελλήσποντο μετά από μια μικρή ανταλλαγή πυρών.

3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες


…Κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος -από τη φύση του- να κοιτά ψηλά, να οραματίζεται και να προσπαθεί ν’ αγγίξει το όνειρο του. Για να το πετύχει, όμως, χρειάζεται φτερά που θα τον βοηθήσουν να φτάσει γρηγορότερα και ευκολότερα. Τα φτερά είναι οι ικανότητες του καθενός. Κάποιοι, όμως, έχουν μικρότερα φτερά και νιώθουν διαφορετικοί. Παρ’ όλ’ αυτά, μπορούν κι εκείνοι ν’ ανέβουν ψηλά – απλώς χρειάζονται δίπλα τους κάποιους για να τους μάθουν τον τρόπο ν’ ανοίγουν τα φτερά τους και να πετούν όλο και πιο ψηλά. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν τα δικά τους μοναδικά και ιδιαίτερα φτερά. Το πέταγμα τους γίνεται ομορφότερο όταν οι άλλοι τους χαϊδεύουν απαλά τα φτερά και πετούν μαζί του.


Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ’ εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Οι εποχές που οι κοινωνίες απέρριπταν τα άτομα με αναπηρίες και υιοθετούσαν τις πιο απάνθρωπες συμπεριφορές απέναντί τους έχουν βέβαια παρέλθει. Τώρα πλέον έχει γίνει ευρύτατα αποδεκτό από όλους (διεθνείς οργανισμούς, κυβερνήσεις, κοινωνικούς φορείς κ.α.) ότι τα άτομα αυτά έχουν ίσα δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις (όταν μπορούν να τις εκπληρώσουν) με όλους τους άλλους και ο βαθμός που διασφαλίζεται αυτή η θεμελιώδης αρχή δείχνει και το πολιτιστικό επίπεδο που βρίσκεται κάθε χώρα. Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας.