Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

06 Μαιου 1876: Σφαγή των προξένων: μουσουλμανικός όχλος δολοφονεί στη Θεσσαλονίκη τους προξένους της Γαλλίας και της Γερμανίας, γεγονός που προκαλεί την οργισμένη αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων.

Στις 6/5/1876  συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη δραματικά γεγονότα που έχουν ως κατάληξη τον φόνο των προξένων δύο ευρωπαϊκών χωρών. Βρισκόμαστε στη δίνη της κρίσης του Ανατολικού Ζητήματος που ξεκίνησε με τις εξεγέρσεις στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη το 1875. Τις ίδιες ημέρες που εξελίσσονται στη Θεσσαλονίκη τα γεγονότα που θα αναφέρουμε παρακάτω ξεκινάει κι η εξέγερση στη Βουλγαρία, που θα καταπνιγεί με ωμότητα από τις οθωμανικές αρχές γεγονός που θα προκαλέσει τη γενική κατακραυγή των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Θα ακολουθήσει ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-78) που θα οδηγήσει τα στρατεύματα του τσάρου έξω από την πρωτεύουσα του σουλτάνου, όπου και θα υπογραφεί η συνθήκη ειρήνης του Αγίου Στεφάνου, που θα αναθεωρηθεί όμως από το Συνέδριο του Βερολίνου.

Οι πληροφορίες που υπάρχουν για το γεγονός διαφέρουν στις λεπτομέρειες αλλά μπορούμε να σχηματίσουμε μια σχετικά σαφή εικόνα. Το επεισόδιο, λοιπόν, που θα συνταράξει την Ευρώπη ξεκινάει κάπως βορειότερα από τη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στη Μπογδάντσα (Μπογκντάντσι, στη Δημ. της Μακεδονίας, κοντά στη Γευγελή, απέναντι από τους Ευζώνους). Εκεί μια νεαρή (12 έως 20 ετών) χριστιανή (σλαβόφωνη, βουλγαρόφωνη ή Βουλγάρα), ονόματι Στεφάνα (Βελίκω την αναφέρει ο Τομανάς, ενώ κι ο Απ. Βακαλόπουλος λέει πως η γραπτή και προφορική παράδοση την αναφέρει ως Βελίνκω κάτι που θεωρεί ανακρίβεια, αλλά είναι μάλλον το ίδιο όνομα στα σλαβικά, μια και η λέξη βελικοματστσένικ σημαίνει στην εκκλησιαστική ορολογία τον πρωτομάρτυρα, δηλ. τον Άγιο Στέφανο), θέλησε (ή εξαναγκάστηκε) να ασπαστεί το ισλάμ προκειμένου να παντρευτεί έναν ντόπιο μουσουλμάνο (ή να μπει στο χαρέμι ενός Οθωμανού αξιωματούχου) κι έτσι έφυγε (ή απήχθη) από το σπίτι της στις 21.4.1876.

Έναν ή ίσως και μισό αιώνα νωρίτερα ο εξισλαμισμός ήταν πολύ εύκολο να γίνει, ενώ η απάρνηση της μουσουλμανικής θρησκείας τιμωρούνταν με θάνατο. Μετά όμως τις διακηρύξεις περί ισονομίας του Χατ-ι-Σερίφ (1839) και Χατ-ι-Χουμαγιούν (1856), παρότι το ισλάμ παρέμενε η κυρίαρχη θρησκεία της αυτοκρατορίας (ο σουλτάνος ήταν άλλωστε και χαλίφης), η μεν αλλαγή θρησκεύματος από αυτό σε κάτι άλλο δεν τιμωρούνταν πλέον με θάνατο, ενώ η προσχώρηση στη μουσουλμανική θρησκεία έπρεπε να ακολουθεί κάποιες διαδικασίες που περιελάμβαναν ενδελεχή εξέταση κάθε ατομικής υπόθεσης από τις αρχές.

Έτσι η νεαρή βρέθηκε με συνοδεία στο τρένο για τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να παρουσιαστεί στον βαλή, στις 5.5. Τυχαία ή όχι, στο ίδιο τρένο επέβαινε κι η μητέρα της (ήταν ορφανή από πατέρα), η οποία φαίνεται ότι συνομίλησε μαζί της στη διάρκεια του ταξιδιού από το Καρασούλι. Φθάνοντας στον Παλιό Σταθμό η μάνα απευθύνθηκε σε άλλους χριστιανούς ζητώντας να τη βοηθήσουν να πάρει πίσω την κόρη της, οπότε μια ομάδα χριστιανών με επικεφαλής τον νεαρό Γεώργιο Άμποτ άρπαξαν την κοπέλα από τη συνοδεία της αλλά επενέβησαν τέσσερις ζαπτιέδες (χωροφύλακες) που ξαναπήραν τη Στεφάνα. Όμως, οι χριστιανοί ανασυγκροτήθηκαν (ήταν πολλοί στα παρακείμενα καφενεία λόγω της εορτής του Αγίου Γεωργίου, με το παλιό ημερολόγιο) και αντεπιτέθηκαν, άρπαξαν ξανά τη νεαρή γυναίκα και την επιβίβασαν (μαζί με τη μητέρα της) στην άμαξα του προξένου των ΗΠΑ Περικλή Χατζηλαζάρου. Εδώ, να διευκρινίσουμε ότι ο μεν Χατζηλαζάρου ήταν ελληνορθόδοξος με ρωσική υπηκοότητα, ενώ η οικογένεια Άμποτ (ή Άββοτ, η οποία υπάρχει ακόμα στη Θεσσαλονίκη) ήταν μια από τις πιο γνωστές της ελληνορθόδοξης κοινότητας που είχε όμως βρετανική υπηκοότητα, οφειλόμενη στον γενάρχη της.

Τα αμάξι οδήγησε τις δυο γυναίκες στο αμερικανικό προξενείο που βρισκόταν τότε στην Εγνατία (αρ. 107, κοντά στην εκκλησία του Αγ. Αθανασίου), όπου και πέρασαν το βράδυ. Το επόμενο πρωί φυγαδεύτηκαν μέσω της παρακείμενης εκκλησίας του Αγ. Χαραλάμπους σε άλλο χριστιανικό σπίτι του Φραγκομαχαλά. Το ίδιο πρωί όμως πλήθος μουσουλμάνων άρχισε να μαζεύεται στο Σαατλί τζαμί, δίπλα ακριβώς στο Κονάκι (ένα διώροφο κτίριο, έδρα του βαλή, όπου αργότερα χτίστηκε το σημερινό διοικητήριο). Τα πνεύματα ήταν τεταμένα από τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στην πόλη είχαν ήδη φτάσει μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τη Βοσνία, και το πλήθος ήταν εξοργισμένο τόσο με τους χριστιανούς όσο και με τις ξένες δυνάμεις για την αρπαγή της κοπέλας. Καθώς εκφράζονται φόβοι για σφαγές οι πρόξενοι προσπάθησαν να παρέμβουν στον βαλή, ο οποίος ζητούσε από τον Νικόλαο Χατζηλαζάρου (αδελφό του προξένου) τη γυναίκα, που με τη σειρά του δήλωνε άγνοια για την τύχη της. Τότε κατευθύνθηκαν προς το Κονάκι ο Ζυλ Μουλέν, πρόξενος της Γαλλίας, και ο Ερρίκος Άμποτ (της οικογενείας που αναφέραμε παραπάνω), πρόξενος της Γερμανίας. Οι πρόξενοι δεν μπόρεσαν ποτέ να φτάσουν στον προορισμό τους καθώς βρέθηκαν στο τζαμί, όπου κρατήθηκαν ως όμηροι για ανταλλαγή με τη νεαρή γυναίκα. Ο βαλής κι ο διοικητής της αστυνομίας προσπάθησαν να κατευνάσουν τους συγκεντρωμένους και να απελευθερώσουν τους προξένους, μάλλον όμως χωρίς ιδιαίτερο ζήλο. Τελικά, ο όχλος εισέβαλε στο δωμάτιο που κρατούνταν ο Μουλέν κι ο Αμπότ και τους σκότωσε χτυπώντας τους με ξύλα και σίδερα.

Λίγα μέτρα πιο κει, ο τρομοκρατημένος βαλής φυγάδευε τον πρόξενο της Βρετανίας Μπλαντ, που είχε κατορθώσει να φτάσει πριν στο Κονάκι, μέσω των δωματίων του χαρεμιού του. Ενώ οι χριστιανοί κλείνονταν στα σπίτια τους κι οι εξαγριωμένοι μουσουλμάνοι κατέβαιναν προς το Φραγκομαχαλά, ο Αλφρέδος Άμποτ (αδελφός του Ερρίκου) πληροφορήθηκε από τη σύζυγο του Χατζηλαζάρου πως το «μήλον της Έριδος» βρισκόταν στο σπίτι ενός ελληνορθόδοξου υπηκόου Αυστροουγγαρίας, πήγε εκεί, την πήρε και την παρέδωσε στις αρχές, ελπίζοντας να γλυτώσει τον αδελφό του. Ήταν πλέον αργά για τους δύο διπλωμάτες, αλλά η είδηση της παράδοσης της γυναίκας οδήγησε στη διάλυση του πλήθους.

Ήδη όμως είχαν ειδοποιηθεί οι πρεσβείες στην Κωνσταντινούπολη καθώς και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τις επόμενες ημέρες καταφθάνουν στον Θερμαϊκό αρκετά πολεμικά πλοία (δύο βρετανικά, δύο γαλλικά, δύο ιταλικά, ένα γερμανικό, ένα ρωσικό και ένα ελληνικό), στρέφοντας τα κανόνια τους προς την Άνω Πόλη, όπου κατοικούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι μουσουλμάνοι. Παράλληλα, καταφθάνουν και ενισχύσεις του οθωμανικού στρατού με πλοία, πάνω στα οποία αρχίζουν οι ανακρίσεις για τους φόνους, καθώς στις 13 και 14.5 συλλαμβάνονται συνολικά 52 άτομα. «Στις 16 Μαΐου 6 από τους κρατούμενους, ασήμαντα άτομα από τις λαϊκές τάξεις, καταδικάζονται σε θάνατο και οδηγούνται στην κρεμάλα, που στήθηκε στο κάτω μέρος της Πλατείας Ελευθερίας κοντά στο λιμάνι». Στις 19.5 έγιναν οι κηδείες των δύο προξένων, παρουσία των ναυτικών αγημάτων και υπό τις ομοβροντίες των πλοίων που είχαν συρρεύσει στην πόλη. Λίγους μήνες αργότερα ο διοικητής της αστυνομίας Σαλίμ μπέης, ο κυβερνήτης της κορβέττας Idjaliè (που ήταν στον Θερμαϊκό τη μέρα των γεγονότων) Ριζά μπέης κι ο Αλτά μπέης, επίσης αξιωματικός του στρατού, καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης και καθαίρεση. Σε ένα χρόνο φυλάκιση καταδικάστηκε κι ο βαλής Μεχμέτ Ριφαάτ πασάς.

Σήμερα, καθώς το Σαατλί τζαμί κάηκε στην πυρκαγιά του ’17, έχει απομείνει μόνο ο δρόμος που το χώριζε από το Διοικητηρίο που έχει ονομαστεί οδός Προξένων για να θυμίζει τα συμβάντα του Μαΐου του 1876.
 
Βασική πηγή:
Απόστολος Βακαλόπουλος, «Τα δραματικά γεγονότα της Θεσσαλονίκης κατά το Μάιο 1876 και οι επιδράσεις τους στο Ανατολικό Ζήτημα», Μακεδονικά, τ. Β΄, Θεσσαλονίκη 1953, σ. 193-237.

αντληση από http://www.alterthess.gr/

06 Μαΐου 1994: Εγκαινιάζεται το τούνελ της Μάγχης.

H σήραγγα της Μάγχης είναι μία σήραγγα μήκους 50,5 χιλιομέτρων κάτω από τη Μάγχη, στο στενό του Ντόβερ. Αποτελεί την πρώτη εδαφική σύνδεση της Μεγάλης Βρετανίας με την ηπειρωτική Ευρώπη. Η συμφωνία της Μεγάλης Βρετανίας με τη Γαλλία για συνεργασία σε ένα από κοινού σχέδιο, έκρυβε πίσω της ένα έντονο πολιτικό παρασκήνιο, αποτελούμενο από διαφορετικά στάδια μέσα στην ιστορία που έγραψαν οι δύο χώρες από τα χρόνια του Ναπολέοντα.
Ο ρόλος των κυβερνήσεων στη κατασκευή του έργου περιορίστηκε σε ρυθμιστικό επίπεδο, αφήνοντας το ρόλο του επενδυτή ή/και δανειστή σε ιδιώτες.
Η κατασκευή της Σήραγγας της Μάγχης στη δεκαετία του ’80, παρόλο που φαινομενικά εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, ουσιαστικά αποτέλεσε ένα σημάδι της εξέλιξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας προς την Ενωμένη Ευρώπη, παρ’ όλες τις θετικές και αρνητικές επιδράσεις που συνεπάγονται αυτής. Παράλληλα με την εγχώρια ανάπτυξη που δέχτηκε η κάθε χώρα, το έργο συνέδεσε δύο περιφερειακές περιοχές, το Κεντ και το Πα-ντε-Καλαί, προσφέροντας έτσι έδαφος για εξισορρόπηση των συνθηκών που υπάρχουν στην κάθε περιοχή ξεχωριστά και την παράλληλη ενίσχυση των υφιστάμενων διασυνοριακών σχέσεων, μέσα στα πλαίσια πάντα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

06 Μαΐου 2012: πεθαίνει σε ηλικία 76 ετών ο Κώστας Καρράς, Έλληνας ηθοποιός και πολιτικός.

Ο Κώστας Καρράς (Αθήνα, 21 Ιουνίου 1936 - Αθήνα, 6 Μαΐου 2012) ήταν Έλληνας ηθοποιός και πολιτικός.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν απόφοιτος της Royal Academy of Arts του Λονδίνου. Το 1963 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη και την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στην «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι. Τότε ξεκίνησε την επιτυχημένη του συνεργασία με την Έλλη Λαμπέτη με την οποία διατηρούσε σχέση και εμφανίστηκε μεταξύ άλλων και σε έργα όπως «Γυμνοί στο Πάρκο» του Νιλ Σάιμον (Neil Simon's "Barefoot in the Park") (στο ρόλο του Paul Parker) και στο "Λεωφορείον ο Πόθος" του Τένεσι Ουίλιαμς (στο ρόλο του Κοβάλσκι). Από τότε δημιούργησε δικά του θεατρικά σχήματα και σημείωσε προσωπική επιτυχία στο «Ημερολόγιο ενός τρελού» του Γκόγκολ και στο «Blithe Spirit» του Νόελ Κάουαρντ (ως Charles).
Σημαντική είναι η συνεισφορά του ως ηθοποιού στον ελληνικό κινηματογράφο, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961. Η καλύτερή του ωστόσο κινηματογραφική εμφάνιση θεωρείται ο ρόλος του Μενέλαου στην "Ιφιγένεια" του Μιχάλη Κακογιάννη (1977). Στην ελληνική τηλεόραση πρωταγωνίστησε με μεγάλη επιτυχία σε πολλά σίριαλ.
Από το 2000 μέχρι το 2007 ήταν βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Μπαρούτσου και είχε έναν γιο, τον Βασίλη.
Υπήρξε επίτιμος πρόεδρος στο «Χαμόγελο του παιδιού» από το 1994. Διοργάνωσε τον πρώτο διεθνή έρανο για τα θύματα του πολέμου της Βοσνίας. Επανειλημμένως έδωσε παραστάσεις για την ενίσχυση ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Βραβεύθηκε από πολλές οργανώσεις και συλλόγους για την κοινωνική και ανθρωπιστική του δράση (Λάιονς, Χαμόγελο του Παιδιού, Δήμοι και Κοινότητες). Από τον Ιούλιο του 2000 ήταν υπεύθυνος του κλάδου Πολιτιστικής κίνησης της Ν.Δ. πολιτιστικών σωματείων και οικονομικών του Πολιτισμού. Σύμφωνα με αναφορά που διέρρευσε μέσω της Wikileaks συμμετείχε στην ετήσια συνάντηση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ το 1980.
Πέθανε από καρκίνο στις 6 Μαΐου 2012.

πηγη: https://el.wikipedia.org

06 Μαΐου 1980: γεννιέται ο Δημήτρης Διαμαντίδης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, γεννημένος στην Καστοριά την 6 Μαΐου 1980, είναι Έλληνας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 1.96 m, βάρος 89 kg και αγωνίζεται στις θέσεις πόιντ γκαρντ και σούτινγκ γκαρντ (κόμπο γκαρντ) αλλά και ως σμολ φόργουορντ αν χρειαστεί. Αγωνίζεται στην ομάδα του Παναθηναϊκού με το νούμερο 13 από το 2004. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους και πληρέστερους παίχτες όλων των εποχών στο Ελληνικό αλλά και Ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς και ο κορυφαίος Έλληνας αμυντικός.
Ο Καστοριανός γκαρντ με την ομάδα του Παναθηναϊκού έχει τις περισσότερες διακρίσεις σε ατομικό, επίπεδο για τον 21ο αιώνα στην Ευρώπη αλλά και σε συλλογικό επίπεδο έχει κατακτήσει συνολικά 22 τίτλους (9 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 10 Κύπελλα Ελλάδος και 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης). Αποτελεί μέλος της καλύτερης δεκάδας για την πρώτη δεκαετία στην ιστορία της Ευρωλίγκα (2001-2010). Την 1η Απριλίου 2016 η Ευρωλίγκα ανδρών του απένειμε το βραβείο του Θρύλου της διοργάνωσης. Συνεχίζει τη συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό και τη σεζόν 2015-2016 συμπλήρωσε 12 συνεχή χρόνια στο σύλλογο. Αποτελεί και τον αρχηγό της ομάδας τα τελευταία 8 χρόνια.
Επίσης ο ρόλος του στην επανάκαμψη της εθνικής ομάδας μπάσκετ υπήρξε κομβικός για τις μεγάλες επιτυχίες με το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005 και το αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών 2006.
Ο δήμος της Καστοριάς για να τιμήσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη για την προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό, έδωσε το όνομα του αθλητή στο κλειστό γυμναστήριο της πόλης.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σε ηλικία 14 ετών και μέχρι τα 19 του αγωνίστηκε στην ομάδα της γενέτειρας πόλης του, την Καστοριά.

Ηρακλής Θεσσαλονίκης
Το καλοκαίρι του 1999, σε ηλικία 19 ετών, ο Διαμαντίδης ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, όταν πήρε μεταγραφή από την ομάδα της γενέτειράς του, για να αγωνιστεί στον Ηρακλή. Από τη σεζόν 2000-2001 έγινε βασικό στέλεχος της ομάδας της Θεσσαλονίκης και τη βοήθησε να ανακάμψει, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά του Πρωταθλήματος Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών την ίδια χρονιά, αλλά και μέχρι τα ημιτελικά του πρωταθλήματος τη σεζόν 2001-2002.
Η καλύτερη του χρονιά ωστόσο ως μέλος του Ηρακλή σε ατομικό επίπεδο, ήταν η σεζόν 2003-2004 που κέρδισε τον τίτλο του Πολυτιμότερου παίχτη του Ελληνικού πρωταθλήματος, και μπήκε και στην καλύτερη πεντάδα της χρονιάς, ενώ η ομάδα κατέκτησε την 3η θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδος, νικώντας την ΑΕΚ με 3-2 στη σειρά του Μικρού Τελικού. Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά του Διαμαντίδη στον Ηρακλή, αφού το καλοκαίρι του 2004 πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό, κάνοντας το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας.
Με τον Ηρακλή συμμετείχε σε 121 παιχνίδια πρωταθλήματος σκοράροντας 1114 πόντους με 580 ριμπάουντ, 229 κλεψίματα και 327 ασίστ.

Παναθηναϊκός
2004 - 2005 (Νταμπλ, Final Four)
Ο Διαμαντίδης κάνει το ντεμπούτο του με τον Παναθηναϊκό στο ελληνικό πρωτάθλημα κόντρα στον Άρη, ενώ το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο έγινε στις 3 Νοεμβρίου 2004 κόντρα στην ισπανική Μάλαγα (83-75 με 5 πόντους, 6 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 4 κλεψίματα, 1 μπλοκ και 4 κερδισμένα φάουλ σε 29:15 λεπτά συμμετοχής). Την πρώτη του χρονιά κατακτάει το νταμπλ, πρωτάθλημα κόντρα στην ΑΕΚ (3-1) και γίνεται μέλος της καλύτερης πεντάδας του πρωταθλήματος και Κύπελλο Ελλάδος κόντρα στον Άρη (72-68), ενώ στην Ευρωλίγκα φτάνει μέχρι και το Final Four του Ισραήλ στο οποίο ο Παναθηναϊκός κατακτά την 3η θέση και παράλληλα κερδίζει τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού στη διοργάνωση για πρώτη φορά. Ο Διαμαντίδης στο πρώτο Final Four της καριέρας του, είχε συνολικά 31 πόντους,13 ριμπάουντ,9 ασίστ, 7 κλεψίματα. Η συνεργασία του έκτοτε με τον προπονητή του Παναθηναϊκού, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, θα αποδειχθεί άκρως καρποφόρα.

2005 - 2006 (Νταμπλ)
Τη χρονιά 2005-2006 κατακτά ξανά το νταμπλ στην Ελλάδα (πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό με 3-0 και Κύπελλο κόντρα στο Μαρούσι 68-57) και βγαίνει για δεύτερη φορά MVP του ελληνικού πρωταθλήματος, MVP των τελικών και μέλος της καλύτερης πεντάδας, ενώ στην Ευρωλίγκα φτάνει μέχρι τα προημιτελικά και βγαίνει για δεύτερη φορά καλύτερος αμυντικός.

2006 - 2007 (Τριπλ Κράουν)
Η σεζόν 2006-2007 έμελλε να αποδειχτεί θριαμβευτική για τον ίδιο και τον Παναθηναϊκό καθώς κατακτά για πρώτη φορά το Τριπλ Κράουν, ενώ ο ίδιος κερδίζει το τίτλο του Πολυτιμότερου παίκτη στο Final Four της Αθήνας, τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού για τρίτη συνεχόμενη φορά και είναι μέλος της καλύτερης πεντάδας. Έτσι αρχίζει να εδραιώνεται ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης, αφού αναδείχτηκε Καλύτερος παίκτης της Ευρώπης και Καλύτερος Ευρωπαίος Παίκτης από το ιταλικό περιοδικό Superbasket Magazine. Στον τελικό της Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός νικάει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Θοδωρή Παπαλουκά, 93-91 με τον Διαμαντίδη να έχει 15 πόντους, 3 ριμπάουντ και 3 ασίστ.
Στο ελληνικό πρωτάθλημα βγαίνει για μια ακόμα χρονιά MVP, όπως και στους ελληνικούς τελικούς κόντρα στον Ολυμπιακό με 3-2 και μέλος της καλύτερης πεντάδας για τέταρτη συνεχόμενη φορά.

2007 - 2008 (Νταμπλ)
Το 2007-2008 ο Παναθηναϊκός δεν κάνει καλή χρονιά στην Ευρωλίγκα αλλά κατακτά ξανά το πρωτάθλημα (3-2) και το κύπελλο (81-79) κόντρα στον Ολυμπιακό στην Ελλάδα με τον Δημήτρη Διαμαντίδη να είναι ξανά ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας βγαίνοντας πάλι MVP και μέλος της καλύτερης πεντάδας του Πρωταθλήματος Ελλάδας και κορυφαίος παίκτης των τελικών. Στην Ευρωλίγκα βγαίνει για τέταρτη συνεχόμενη φορά καλύτερος αμυντικός. Στο τέλος της χρονιάς υπέγραψε το συμβόλαιό του με τον Παναθηναικό για άλλα 3 χρόνια.

2008 - 2009 (2ο Τριπλ Κράουν, αρχηγία)
Την επόμενη χρονιά 2008-2009 ο Διαμαντίδης κατακτά με τον Παναθηναϊκό για δεύτερη φορά το Τριπλ Κράουν αλλά και τον δεύτερο του ευρωπαϊκό τίτλο. Ο Παναθηναϊκός εκείνη τη χρονιά διαθέτει κατά πολλούς την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα με παίκτες όπως οι Γιασικεβίτσιους, Μπατίστ, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Νίκολας, Πέκοβιτς, Περπέρογλου, Σπανούλης και φυσικά Διαμαντίδης. Στον ημιτελικό του Final Four του Βερολίνου, ο Παναθηναϊκός αποκλείει τον αιώνιο αντίπαλο, Ολυμπιακό (84-82) και στον τελικό κατακτά το τρόπαιο ξανά με αντίπαλό την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με σκορ 73-71 και τον Διαμαντίδη να έχει 10 πόντους, 4 ριμπάουντ και 3 ασίστ και να κερδίζει για πέμπτη συνεχόμενη φορά τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού στη διοργάνωση.
Στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός με 3-1 στη σειρά των τελικών τον Ολυμπιακό και ο 3D βγαίνει πολυτιμότερος παίκτης των τελικών για τρίτη φορά, ενώ κατακτά το Κύπελλο ξανά κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο με 80-70 και τον Διαμαντίδη να σαρώνει τα βραβεία, αφού αναδείχτηκε MVP και πρώτος σκόρερ (16 πόντοι) στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών 2008-2009. Στο τέλος της χρονιάς και με δεδομένη τη απόσυρση του Φραγκίσκου Αλβέρτη, ο Δημήτηρης Διαμαντίδης γίνεται ο νέος αρχηγός του Παναθηναϊκού.

2009- 2010 (Πρωτάθλημα)
Η σεζόν 2009-2010 βρίσκει τον Παναθηναϊκό και τον Διαμαντίδη να κερδίζει το Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Α1 εθνικής κατηγορίας ανδρών 2009-2010, ξανά κόντρα στον Ολυμπιακό με 3-1, με τον ίδιο να βρίσκεται την καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, όχι όμως και το Κύπελλο, ενώ στην Ευρωλίγκα δεν κατάφερε να προκριθεί στους προημιτελικούς. Στο τέλος της χρονιάς ανανέωσε το συμβόλαιό του για ακόμα 3 χρόνια.

2010 - 2011 (3ο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, καταξίωση)
Η επόμενη χρόνια 2010-2011 θεωρείται από πολλούς χρονιά Διαμαντίδη. Ο κορυφαίος Έλληνας παίχτης κατακτά για τρίτη φορά την Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκό, που παίρνει το έκτο του συνολικά ευρωπαϊκό κύπελλο. Ο Παναθηναϊκός, αφού πρώτα αποκλείει την μέχρι τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα του Ναβάρο με μειονέκτημα έδρας στη σειρά των play off (1-3) με τον Διαμαντίδη να κάνει πολύ καλούς αγώνες, κερδίζει τον ευρωπαϊκό τίτλο στη Βαρκελώνη κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ με 78-70. Στον τελικό Διαμαντίδης έχει 16 πόντους με 9 ασίστ ενώ κάνει ρεκόρ ασίστ σε ένα Final Four με 18. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης γίνεται ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που βγαίνει Πολυτιμότερος Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) στην Ευρωλίγκα καθώς και Πολυτιμότερος Παίκτης του Final Four την ίδια χρονιά. Επιπλέον κερδίζει τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού στην Ευρωλίγκα για έκτη φορά (ρεκόρ), βρίσκεται στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης για δεύτερη φορά και παίρνει την πρωτιά στις συνολικές ασίστ εκείνη την χρονιά με 137. Εκείνη τη χρονιά ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος γκαρντ εκτός NBA.
Στην Ελλάδα βρίσκεται ξανά στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό αφού κερδίζει τον Ολυμπιακό με (3-1) στους τελικούς. Τα εγχώρια βραβεία είναι πάλι πολλά καθώς κερδίζει για πρώτη φορά τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού στο πρωτάθλημα, ενώ είναι μέλος της καλύτερης πεντάδας και καλύτερος παίκτης (MVP) του πρωταθλήματος και των τελικών.

2011 - 2012 (Κύπελλο, Final Four)
Κατόπιν τη σεζόν 2011-2012 ο Παναθηναϊκός φτάνει στην Ευρωλίγκα ξανά στο Final Four της Κωνσταντινούπολης για να διατηρήσει το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης αλλά ηττάται στον ημιτελικό από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε ένα επεισοδιακό αγώνα με 64-66. Ο Διαμαντίδης όμως ξεχωρίζει για άλλη μια χρονιά αφού γίνεται μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη για το μήνα Μάρτιο/Απρίλιο οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στο Final Four κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ. Στο Final Four της Πόλης ο 3D είχε συνολικά 27 πόντους, 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 2 κλεψίματα.
Στην Ελλάδα κατακτά μόνο το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Ολυμπιακό με 71-70 στο κλειστό του Ελληνικού και χάνει για πρώτη φορά στην καριέρα με τον Παναθηναϊκό του πρωτάθλημα (από τον Ολυμπιακό με 3-2) αλλά ο ίδιος μπαίνει στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος για όγδοη φορά.

2012 - 2013 (Νταμπλ)
Η χρονιά 2012-2013 βρίσκει τον Διαμαντίδη μόνο παίκτη του Παναθηναϊκού μαζί με τον Κώστα Τσαρτσαρή, αφού μετά το τέλος της προηγούμενης χρονιάς ο κορυφαίος Ευρωπαίος προπονητής, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς καθώς και όλο το υπόλοιπο ρόστερ αποχώρησαν από την ομάδα. Η τύχη του συλλόγου περνά στα χέρια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, και δημιουργείται από την αρχή ένας κορμός με παίκτες όπως οι Λάσμε, Γκιστ, Μπράμος, Σχορτσιανίτης, Ούκιτς, Ματσιούλις κ.α με προπονητή τον Αργύρη Πεδουλάκη Ο Παναθηναϊκός με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Διαμαντίδη κατακτά για τη νέα εποχή το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Ολυμπιακό (81-78), με τον ίδιο να βγαίνει πρώτος σκόρερ του τελικού (19 πόντοι). Επιπλέον ο Παναθηναϊκός ''σκουπίζει'' με μειονέκτημα έδρας τον Ολυμπιακό (0-3) και ο Διαμαντίδης βγαίνει μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης για ένατη φορά.
Στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός ξανά με πρωταγωνιστή τον Διαμαντίδη φτάνει ένα βήμα πριν το Final Four του Λονδίνου αλλά αποκλείεται με 3-2 από την Μπαρτσελόνα . Ο Έλληνας παίχτης μπαίνει για τέταρτη φορά στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκα. Τον Φεβρουάριο του 2013 ο Διαμαντίδης έγραψε ιστορία στην Ευρωλίγκα καθώς έγινε ο πρώτος παίκτης της διοργάνωσης στην κατηγορία των κλεψιμάτων ξεπερνώντας τον Θοδωρή Παπαλουκά. Στο τέλος της χρονιάς υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό για άλλα 2 χρόνια.

2013 - 2014 (Νταμπλ)
Την επόμενη χρονιά 2013-2014 ο Παναθηναϊκός διατηρεί τα σκήπτρα του στην Ελλάδα κάνοντας το νταμπλ (Πρωταθλητής 3-2 στη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό και Κυπελλούχος κόντρα στον Άρη 90-53) με τον Διαμαντίδη να είναι στην καλύτερη πεντάδα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, Πολυτιμότερος Παίκτης στο Ελληνικό Πρωτάθλημα και Πολυτιμότερος Παίκτης στους Ελληνικούς τελικούς.
Στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός φτάνει ξανά ένα βήμα πριν το Final four στο Μιλάνο αλλά αποκλείεται από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με μειονέκτημα έδρας (3-2) στα play offs. Ο Διαμαντίδης βγαίνει για δεύτερη φορά πρώτος στις ασίστ στην Ευρωλίγκα σε όλη τη χρονιά με 180 (καλύτερη επίδοση στην ιστορία μέχρι το 2016). Τον Νοέμβριο του 2013 φτάνει τις 200 συμμετοχές στην κορυφαία διοργάνωση και τον Απρίλιο του 2014 κατά την διάρκεια των play off κατέκτησε ακόμα μια κορυφή, αφού έγινε πρώτος και στην κατηγορία των ασίστ.

2014 - 2015 (Κύπελλο)
Τη χρονιά 2014-2015 ο Διαμαντίδης κατακτά το ένατο Κύπελλο Ελλάδας στην μεγάλη καριέρα του κόντρα στον Απόλλωνα Πάτρας (68-53) στο ΟΑΚΑ. Στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός αποκλείεται ξανά στα play off από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (3-1) αλλά ο Διαμαντίδης στις 30 Οκτωβρίου γίνεται ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που ξεπερνά τις χίλιες ασίστ στο παιχνίδι κόντρα στην Φενέρμπαχτσε του άλλοτε μέντορα του και προπονητή του, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Το πρωτάθλημα χάνεται από τον Ολυμπιακό με (3-0).

2015 - 2016
Η χρονιά 2015-2016 αποτελεί ορόσημο για τον ίδιο αλλά το ευρωπαϊκό και ελληνικό μπάσκετ καθώς στις 2 Σεπτεμβρίου 2015 ανακοίνωσε μέσω της εφημερίδας Πράσινη ότι αυτή θα είναι η τελευταία του χρονιά ως αθλητής. Η χρονιά ξεκίνησε με βραβείο από την ομάδα του Παναθηναϊκού ως μέλος της καλύτερης πεντάδας όλων των εποχών στο τμήμα μαζί με τους: Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Αντώνη Φώτση και Στόγιαν Βράνκοβιτς. Στο ελληνικό πρωτάθλημα τιμάται σχεδόν σε κάθε γήπεδο του πρωταθλήματος για την μεγάλη του προσφορά στον χώρο του μπάσκετ, ενώ η Ευρωλίγκα τον ανακήρυξε Θρύλο της διοργάνωσης  σε παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο Κλειστό Γήπεδο ΟΑΚΑ κόντρα στην κροατική Τσεντεβίτα, όπου αποθεώθηκε από 20.000 φιλάθλους. Επιπλέον ο Διαμαντίδης έγινε αντικείμενο θαυμασμού και σε ευρωπαϊκά γήπεδα. ενώ μεγάλες αθλητικές εφημερίδες της Ευρώπης κάνουν αφιερώματα στην τελευταία χρονιά του Έλληνα άσσου.Ο Παναθηναϊκός για να τιμήσει τον μεγάλο παίκτη προχώρησε σε πρωτοποριακές κινήσεις όπως η δημιουργία κινητού τηλεφώνου ''Δημήτρης Διαμαντιδης'' ενώ τα εισητήρια της ομάδας για τους εντός έδρας αγώνες της σεζόν 2015-2016 έχουν την μορφή του 3D.
Στις 6 Μαρτίου κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Φάρο Κερατσινίου με 101-54 και ρεκόρ μεγαλύτερης διαφοράς σε τελικό, στο ΟΑΚΑ, ενώ κατέκτησε για δεύτερη φορά το βραβείο του MVP του τελικού. Πριν από την έναρξη του τελικού ο Διαμαντίδης τιμήθηκε για την προσφορά του από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών. Με αυτή του τη συμμετοχή στον τελικό Κυπέλλου έγινε ο ρέκορντμαν συμμετοχών σε τελικούς με 12 και κατακτήσεων με 10, ενώ είναι ο τέταρτος σκόρερ όλων των εποχών με 128 πόντους.

Εθνική Ελλάδος
Αγωνίστηκε για πρώτη φορά με το εθνόσημο το 2001 στους Μεσογειακούς Αγώνες σε ηλικία 21 ετών. Ήταν στο Ευρωμπάσκετ 2003 της Σουηδίας το οποίο η εθνική κατέκτησε την πέμπτη θέση νικώντας την τότε Σερβία και Μαυροβούνιο με 72-64. Στο Ευρωμπάσκετ 2005 που πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι, συνέβαλλε τα μέγιστα στη κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου για δεύτερη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, όταν στον ημιτελικό, το σκορ ήταν 64-66 υπέρ των Γάλλων και με τρίποντο 3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος έστειλε την Εθνική στον τελικό. Το τρίποντο αυτό έχει μείνει στην ιστορία όχι μόνο λόγω της μεγάλης σημασίας του, αλλά και εξαιτίας της περιγραφής του Βασίλη Σκουντή (Βαλ' το αγόρι μου). Ο Διαμαντίδης σε αυτό το Ευρωμπάσκετ βγαίνει πρώτος στις ασίσ με μέσο όρο 5 ανά παιχνίδι και μέλος της καλύτερης πεντάδας του τουρνουά. Το 2006 ήταν ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές της τεράστιας επιτυχίας της Ελλάδας που πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2006. Η Εθνική ομάδα έφτασε αήττητη στον ημιτελικό κάνοντας εφτά συνεχόμενες νίκες κόντρα σε Κατάρ, Λιθουανία, Αυστραλία, Βραζιλία,Τουρκία,Κίνα (95-64) και στα προημιτελικά τη Γαλλία (73-56). Η Ελλάδα παραμένει μέχρι σήμερα η τελευταία ομάδα που κέρδισε τις ΗΠΑ και μάλιστα ξεπερνώντας τους 100 πόντους (101-95) στον ημιτελικό με τον 3D να έχει 12 πόντους, 5 ασίστ,3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και μια τάπα κόντρα στον Κρις Πολ σε 39 λεπτά συμμετοχής. Στον τελικό η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη έχασε από τους Ισπανούς(47-70). Ο Διαμαντίδης ήταν παρών και Ευρωμπάσκετ 2007 στην Ισπανία,στο οποίο η Ελλάδα βγήκε τέταρτη αφού έχασε στον Μικρό Τελικό από τους Λιθουανούς με 69-78 και τον Διαμαντίδη να έχει 7 ριμπάουντ και 4 ασίστ. Απουσίασε από το Ευρωμπάσκετ του 2009 λόγω τραυματισμών και κόπωσης, όμως αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2010 στην Τουρκία και μετά τον αποκλεισμό από την Ισπανία (80-72) στις 4 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την Εθνική σε ηλικία 30 ετών. Το Μάιο του 2011, σε συνέντευξή του στην ελληνική κρατική τηλεόραση, επιβεβαίωσε την απόφασή του να αποσυρθεί οριστικά από την Εθνική ομάδα, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις των αγώνων υψηλού επιπέδου για την επόμενη τριετία. Ο Διαμαντίδης έλαβε μέρος και σε εφτά Τουρνουά Ακρόπολις κερδίζοντας δύο φορές τον τίτλο του MVP. Με την εθνική ομάδα ο Δημήτρης Διαμαντίδης αγωνίστηκε σε 124 παιχνίδια και σκόραρε 760 πόντους (μ.ο: 6.13).

Ολυμπιακοί Αγώνες
Ο Διαμαντίδης ήταν μέλος της εθνικής και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 που έλαβαν μέρος στην Αθήνα. Η εθνική κατέκτησε την πέμπτη θέση αφού ηττήθηκε από την Αργεντινή στα προημιτελικά (69-64) αλλά νίκησε το Πουέρτο Ρίκο 85-75. Ο Διαμαντίδης έλαβε μέρος σε ακόμα μια Ολυμπιάδα αυτή των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνών 2008 στο Πεκίνο οπού για ακόμα μία φορά η εθνική κατέκτησε την πέμπτη θέση χάνοντας ξανά από την Αργεντινή, 80-78.

Προφίλ Παίκτη
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι αριστερόχειρας και μπορεί να παίξει στις θέσεις 1 και 2, κάτι που τον καθιστά κόμπο γκαρντ. Είναι πολύ καλός σουτέρ τριών πόντων, δοκιμάζοντας πολλά και κρίσιμα σουτ τα οποία αποδείχτηκαν και νικητήρια. Εξαιρετικός πασέρ με έφεση στο alley-oop και στις no look pass, με τους Μάικ Μπατίστ, Στέφαν Λάσμε, Τζέιμς Γκιστ και Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Είναι πρώτος στις ασίστ στην ιστορία της Ευρωλίγκα και του Ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ. Επίσης λόγω των μακριών χεριών του και της αφοσίωσης του στην άμυνα έχει καταφέρει να είναι πρώτος στα κλεψίματα στην ιστορία της Ευρωλίγκα και του Πρωταθλήματος Ελλάδας. Λόγω του ύψους του έχει τη δυνατότητα να ποστάρει παίχτες που είναι κοντύτεροι του με άνεση. Επιπλέον η έφεση στα ριμπάουντ και τις τάπες τον έχουν αναγάγει σε κορυφαίο γκαρντ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ σε αυτούς του τομείς. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη στο pick and roll και στη διαχείριση του αγώνα στα κρίσιμα λεπτά. Είναι ο καλύτερος αμυντικός στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχοντας κερδίσει τον τίτλο 6 φορές. Το 2007 έλαβε τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου παίκτη ενώ το 2011 έλαβε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίχτη στην Ευρώπη. Για το πολυδιάστατο παιχνίδι του Διαμαντίδη και τη σημαντικότητα του στον τομέα του μπάσκετ ο κορυφαίος Ευρωπαίος προπονητής Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς δήλωσε ότι ο Διαμαντίδης είναι το μπάσκετ.

Προσωπική Ζωή
Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.

Τίτλοι

  • Ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001
  • 7x Τουρνουά Ακρόπολις: 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2010
  • Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005 του Βελιγραδίου
  • Χρυσό μετάλλιο στο Πρωτάθλημα Στάνκοβιτς του 2006
  • Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών 2006
  • 2x Πολυτιμότερος παίχτης στο Ακρόπολις: 2005, 2006
  • Πρώτος στις ασσίστ στο Ευρωμπάσκετ του 2005
  • Καλύτερη πεντάδα στο Ευρωμπάσκετ του 2005
  • 9 Πρωτάθλημα Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών: 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014
  • 10 Κύπελλο Ελλάδας καλαθοσφαίρισης ανδρών: 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016
  • 3 Ευρωλίγκα ανδρών (Ευρωλίγκα): 2007, 2009, 2011
  • 12x Ελληνικό All-Star Game καλαθοσφαίρισης ανδρών: (2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014)
  • 10x Καλύτερη πεντάδα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα:(2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014)
  • 6x Πολυτιμότερος Παίκτης στο Ελληνικό Πρωτάθλημα: (2004, 2006, 2007, 2008, 2011, 2014)
  • 6x Πολυτιμότερος Παίκτης στους Ελληνικούς τελικούς( 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2014)
  • 1x Καλύτερος Αμυντικός στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (2011)
  • 2x Πρώτος στις ασίστ το Ελληνικό Πρωτάθλημα : (2007, 2010)
  • 4x Πρώτος στα κλεψίματα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα: ( 2003, 2004, 2005, 2007)
  • 6x Καλύτερος Αμυντικός στην Ευρωλίγκα: (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011)
  • 4x Καλύτερη Πεντάδα στην Ευρωλίγκα: (2007, 2011, 2012, 2013)
  • 1x Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) στην Ευρωλίγκα (2011)
  • 2x Πολυτιμότερος Παίκτης φάιναλ φορ στην Ευρωλίγκα: (2007, 2011)
  • 2x Πολυτιμότερος Παίκτης του μήνα στην Ευρωλίγκα: (2010, 2012)
  • 5x Πολυτιμότερος Παίκτης της εβδομάδας στην Ευρωλίγκα: (2008, 2010, 2x 2012, 2014)
  • Βραβείο ''Θρύλος της Ευρωλίγκα'' (2016)
  • Καλύτερα δεκάδα παικτών στη δεκαετία 2001-2010 στην Ευρωλίγκα
  • 2x Πρώτος στις ασίστ στην Ευρωλίγκα (2011, 2014)
  • 2x Πρώτος στα κλεψίματα στην Ευρωλίγκα (2005, 2012)
  • Καλύτερος Ευρωπαίος Παίκτης (2007)
  • All-Europe Player of the Year (2007)
  • Έλληνας Αθλητής της χρονιάς (2007)
  • Καλύτερος παίκτης της Ευρώπης (2007) 
  • 2x Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) του τελικού στο Κύπελλο Ελλάδος: (2009, 2016)
  • 2x Πρώτος σκόρερ του τελικού στο Κύπελλο Ελλάδος: (2009, 2013)
  • Πρώτος συνολικά στις ασσίστ στην Α1 και στην ευρωλιγκα
  • Πρώτος συνολικά στα κλεψίματα στην Α1 και στην ευρωλιγκα
  • Πρώτος σε συνολική αξιολόγηση στην Ευρωλίγκα
  • Πρώτος σε συμμετοχές στις αρχικές πεντάδες στην Ευρωλίγκα
  • Πρώτος σε λεπτά συμμετοχής στην Ευρωλίγκα
πηγη: https://el.wikipedia.org

06 Μαΐου 1856: γεννιέται ο Σίγκμουντ Φρόιντ, γερμανοεβραίος ψυχίατρος και ιδρυτής της ψυχανάλυσης. (Θαν. 23/9/1939)

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ , γνωστός και ως Ζίγκμουντ Φρόυντ, γεννημένος ως Σίγκμουντ Σλόμο Φρόυντ, 6 Μαΐου 1856 – 23 Σεπτεμβρίου 1939) ήταν ιατρός, φυσιολόγος, ψυχίατρος και θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, την απώθηση και την παιδική σεξουαλικότητα.
Οι επιστημονικές θεωρίες του Φρόυντ και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Ωστόσο και σήμερα συνεχίζουν να εγείρουν έντονο προβληματισμό και αντιπαραθέσεις. Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά ταυτόχρονα απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.

Νεανικά χρόνια
Ο Σίγκμουνς Φρόυντ γεννήθηκε στη σημερινή πόλη της Τσεχίας Πρζίμπορ (Příbor, γερμανικά: Φράιμπεργκ), που αποτελούσε την εποχή εκείνη τμήμα της Αυστρίας. Ήταν εβραϊκής καταγωγής και σύμφωνα με τη σύντομη αυτοβιογραφία που έγραψε το 1925, η οικογένεια του πατέρα του ήταν παλαιότερα εγκατεστημένη στη Ρηνανία, πριν εγκαταλείψει την περιοχή μετά από αντισημιτικό διωγμό. Η γέννησή του ακολούθησε δύο μήνες μετά το θάνατο του παππού του, Σάλομον Φρόυντ, γεγονός που θεωρήθηκε ιδιαίτερης σημασίας και για το λόγο αυτό του δόθηκε εκτός από το γερμανικό όνομα Σίγκμουντ, το εβραϊκό όνομα Σάλομον (Salomon) που έφερε ο παππούς του. Ο πατέρας του, Γιάκομπ Φρόυντ (1815-96), ήταν έμπορος μαλλιού και απέκτησε τον Σίγκμουντ στη διάρκεια του δεύτερου γάμου του με την Amalie Nathansohn (1835-1930), μαζί με άλλους δύο γιους και πέντε κόρες. Σε ηλικία τριών ετών, ο Φρόυντ μετακόμισε με την οικογένεια του στη Λειψία και ένα χρόνο αργότερα στη Βιέννη, όπου και έζησε μέχρι το 1938. Κυριότερες αιτίες για τη μετεγκατάσταση της οικογένειας υπήρξε από τη μία πλευρά η παρατηρούμενη ανεργία, εξαιτίας της κρίσης του εμπορικού κλάδου, και από την άλλη ο ανερχόμενος τσεχικός εθνικισμός που στράφηκε εναντίον των γερμανόφωνων Εβραίων.
Για την περίοδο των παιδικών χρόνων του Φρόυντ, διαθέτουμε λίγες πληροφορίες, ενώ ούτε ο ίδιος καταπιάστηκε με αυτή στα γραπτά του. Σχετικά με τη θρησκευτική ανατροφή του, επιβεβαιώνεται πως ήταν από νωρίς εξοικειωμένος με τα ιουδαϊκά έθιμα, ενώ ήρθε επίσης σε επαφή με την καθολική λειτουργία υπό την επίδραση της καθολικής γκουβερνάντας του. Από νεαρή ηλικία, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη μελέτη της Βίβλου, η οποία, όπως ο ίδιος σημείωσε στην αυτοβιογραφία του άσκησε διαρκή επίδραση πάνω του, αν και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του παρέμεινε αντίθετος με όλους τους θρησκευτικούς κανόνες, υιοθετώντας τελικά μία αθεϊστική στάση ζωής, χωρίς ωστόσο να απολέσει τη συναίσθηση της εβραϊκής του καταγωγής. Ήδη από τα παιδικά του χρόνια έδειξε να διαθέτει σημαντικές διανοητικές ικανότητες, ενώ ήταν άριστος και πειθαρχημένος μαθητής. Την εκπαίδευσή του ανέλαβαν αρχικά οι γονείς του, πριν σταλεί σε ένα άγνωστο ιδιωτικό σχολείο. Σε ηλικία εννέα ετών πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις του γυμνασίου Sperl, όπου ξεχώρισε για τις επιδόσεις του και αποφοίτησε με τη διάκριση summa cum laude. Διέθετε κλίση στις γλώσσες και μεγάλη ευχέρεια στα Λατινικά, τα Αρχαία Ελληνικά, τα Γαλλικά και τα Αγγλικά.

Σπουδές και πρώτες έρευνες
Το φθινόπωρο του 1873 ξεκίνησε σπουδές ιατρικής στη σχολή του Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Πέρα από τα καθιερωμένα μαθήματα που απαιτούνταν, παρακολούθησε επίσης με ενδιαφέρον διαλέξεις στη φιλοσοφία. Το Μάρτιο του 1876, ανέλαβε την πρώτη του πρωτότυπη έρευνα, υπό την επίβλεψη του καθηγητή ζωολογίας Καρλ Κλάους, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου Συγκριτικής Ανατομίας. Ο Φρόυντ υπήρξε ένας από τους πρώτους επιστήμονες που χρηματοδοτήθηκαν για έρευνα στον Ζωολογικό Πειραματικό Σταθμό που είχε ιδρυθεί στην Τεργέστη. Στα πλαίσια της έρευνάς του, ασχολήθηκε με τη θαλάσσια ζωολογία και ειδικότερα με το πρόβλημα της γονιδιακής δομής των χελιών. Στο τέλος του τρίτου έτους σπουδών του, ξεκίνησε η συνεργασία του με τον φυσιολόγο Ερνστ Βίλελμ φον Μπρύκε (Ernst von Brücke), ο οποίος αποτελούσε εκπρόσωπο της σχολής φυσιολογίας του Helmholtz, η οποία προσπαθούσε να εξηγήσει όλα τα φαινόμενα στη βάση φυσικοχημικών διεργασιών. Το 1876 έγινε δεκτός στο Ινστιτούτο Φυσιολογίας του Μπρύκε στο πανεπιστήμιο, όπου εργάστηκε κατέχοντας τον τίτλο του famulus, αποτελώντας ερευνητή φοιτητή. Ο Φρόυντ ερεύνησε ένα γένος ψαριών (πετρόμυζον), και ειδικότερα ένα ιδιόμορφο κύτταρό τους, που είχε νωρίτερα ανακαλυφθεί. Η εργασία του εντασσόταν στα πλαίσια ενός ευρύτερου προβληματισμού, σχετικά με το ερώτημα της εποχής εκείνης αν το νευρικό σύστημα των ανώτερων ζώων διαφέρει από εκείνο των κατώτερων. Η έρευνά του κατέληξε σε μία ανακάλυψη ιδιαίτερης σημασίας, καθώς αποδείκνυε πως τα κύτταρα του νευρικού συστήματος των κατώτερων ζώων εμφάνιζαν μία συνέχεια με εκείνα των ανώτερων. Το 1878, παρουσιάστηκε από τον Brücke στην Ακαδημία και λίγο αργότερα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό που εξέδιδε. Το επόμενο διάστημα ασχολήθηκε με το ίδιο γενικό πρόβλημα και υπήρξε ο πρώτος που παρατήρησε το θεμελιώδες χαρακτηριστικό των νευρικών ινών, πως οι κυλινδράξονές τους είναι ανεξαιρέτως ινιδιακοί σε ότι αφορά τη δομή τους. Σύμφωνα με το μαθητή και φίλο του Φρόυντ, Έρνεστ Τζόουνς, οι μελέτες του θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν μεταξύ των πρωτοπόρων της νευρωνικής θεωρίας, αν ο ίδιος δεν περιόριζε τις σκέψεις του στις «λογικές και όχι απώτερες συνέπειές τους».
Το 1879 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, διάρκειας ενός έτους, και στις 30 Μαρτίου 1881 απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα, αριστεύοντας στις τελικές εξετάσεις. Σε σχέση με την κανονική διάρκεια σπουδών της εποχής εκείνης, ο Φρόυντ καθυστέρησε σημαντικά στη λήψη του διπλώματός του, πιθανώς εξαιτίας της ερευνητικής του δραστηριότητας, η οποία όπως ανέφερε ο ίδιος σε επιστολή του αποτελούσε εμπόδιο στη μελέτη του. Το επόμενο διάστημα συνέχισε να εργάζεται στο Ινστιτούτο Φυσιολογίας του Brücke, γεγονός που θεωρείται ενδεικτικό της κλίσης του προς την έρευνα και της αποστροφής του προς την άσκηση της ιατρικής. Η θεωρητική του σταδιοδρομία έλαβε τέλος το 1882, όταν εξαιτίας της οικονομικής του κατάστασης αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του στο ινστιτούτο, προκειμένου να εργαστεί ως γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο της Βιέννης, όπου θα εξασφάλιζε περισσότερα χρήματα. Στην απόφαση αυτή συνέβαλε και η επιθυμία του να παντρευτεί την Μάρθα Μπέρναϋς (1861-1951), με την οποία είχε αρραβωνιαστεί τον Ιούνιο του 1882 και κατ' επέκταση η ανάγκη του να είναι σε θέση να συντηρήσει μία οικογένεια. Αρχικά επέλεξε να ενταχθεί στα τμήματα που άπτονταν της χειρουργικής, παραμένοντας σε αυτά για δύο μόλις μήνες. Στη συνέχεια εργάστηκε για έξι μήνες στο τμήμα παθολογίας του διακεκριμένου ιατρού Χέρμαν Νότναγκελ, πριν μετατεθεί τελικά στην ψυχιατρική κλινική, στην οποία ήταν επικεφαλής ο διευθυντής του νοσοκομείου Theodor Meynert (1833-92), διακεκριμένος ανατόμος της εποχής. Τον Οκτώβριο του 1883 μετακινήθηκε εκ νέου, αυτή τη φορά στο δερματολογικό τμήμα. Ο Φρόυντ επιθυμούσε να αποκτήσει εμπειρία ειδικότερα στις συφιλιδικές ασθένειες, καθώς η σύφιλη συνδεόταν με τις παθήσεις του νευρικού συστήματος. Στις αρχές του 1884 εργάστηκε επίσης στο τμήμα των νευρικών ασθενειών (Nervenabteilung) όπου αποκόμισε σημαντική εμπειρία.
Οι μελέτες που πραγματοποίησε ο Φρόυντ στο Γενικό Νοσοκομείο, σχετικά με την κλινική χρήση της κοκαΐνης θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές και χαρακτηρίζουν την αποκαλούμενη «περίοδο της κοκαΐνης» (1884-87). Η πρώτη αναφορά του Φρόυντ πάνω στη χρήση της ουσίας χρονολογείται στις 21 Απριλίου του 1884, όταν σε μία επιστολή του ανακοίνωσε το ενδιαφέρον του στην αναζήτηση πιθανών χρήσεών της σε περιπτώσεις καρδιοπάθειας ή νευρικής κατάπτωσης. Με βάση την προσωπική του εμπειρία πάνω στη χρήση της, αλλά και δοκιμές που πραγματοποίησε, ολοκλήρωσε μία μελέτη με τίτλο Περί κοκαΐνης (Über Coca) που εκδόθηκε το 1885. Ο Φρόυντ κατέληγε πως η κοκαΐνη ήταν κατάλληλη για χρήση σε περιπτώσεις νευρασθενειών, δυσπεψίας, καθώς και ικανή να αντικαταστήσει τη μορφίνη. Υπέδειξε επιπλέον ένα μηχανισμό δράσης της, ο οποίος επιβεβαιώθηκε αργότερα, σύμφωνα με τον οποίο, η ουσία δρα διεγερτικά, αναστέλλοντας την επενέργεια των παραγόντων που καταστέλλουν τα σωματικά αισθήματα. Η μελέτη του Φρόυντ έστρεψε την προσοχή των ιατρών στην κοκαΐνη και λίγους μήνες αργότερα, ο οφθαλμολόγος Καρλ Κόλερ επέκτεινε τη χρήση της ανακαλύπτοντας πως λειτουργεί αναισθητικά στο μάτι. Ο Φρόυντ χορήγησε κοκαΐνη στον φίλο και δάσκαλό του Ερνστ Φλάισλ φον Μάρξοφ. Ο Φλάισλ είχε εθιστεί στη μορφίνη, την οποία χρησιμοποιούσε για να αντιμετωπίσει τον πόνο εξαιτίας συνεχούς νεοπλασίας νευρωμάτων στον ακρωτηριασμένο, λόγω μόλυνσης, αντίχειρά του. Ο Φρόυντ πίστευε πως με τη χορήγηση κοκαΐνης θα ξεπερνούσε τον εθισμό του στη μορφίνη, ωστόσο οδήγησε σε χειρότερο εθισμό και χρόνια δηλητηρίαση. Από τον Ιούλιο του 1885 έκαναν την εμφάνισή τους επιθετικές κριτικές στον Φρόυντ, σε σχέση με την θέση του υπέρ της κλινικής χρήσης της κοκαΐνης, κατηγορούμενος δημόσια πως εξαπέλυε την «τρίτη μάστιγα της ανθρωπότητας» (μαζί με το αλκοόλ και τη μορφίνη).

Απαρχές της ψυχανάλυσης
Το Σεπτέμβριο του 1885 διορίστηκε με τον τίτλο του Privatdozent (υφηγητή) στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, στο τμήμα Νευροπαθολογίας. Το Μάρτιο του 1885, ο Φρόυντ είχε υποβάλει επίσης αίτηση για μία ταξιδιωτική υποτροφία, την οποία τελικά κατάφερε να κερδίσει χάρη στη δυναμική παρέμβαση και στήριξή του από τον Ερνστ φον Μπρύκε. Στα πλαίσια αυτής της υποτροφίας, ταξίδεψε στο Παρίσι για δεκαεννέα εβδομάδες, αφιερωμένος σε μελέτες στη νευρολογία. Εργάστηκε κοντά σε έναν από τους σημαντικότερους νευροπαθολόγους της εποχής, τον Ζαν Μαρτέν Σαρκό, και θεωρείται πως την περίοδο αυτή ανακάλυψε την ψυχολογική πλευρά της νευροπαθολογίας, στην οποία έστρεψε αργότερα το ενδιαφέρον του. Τον Οκτώβριο του 1886 παρουσίασε ως όφειλε, την «ταξιδιωτική αναφορά» του, ενώπιον της Ιατρικής Εταιρείας, με τίτλο Περί ανδρικής υστερίας, η οποία αντιμετωπίστηκε με έντονη δυσπιστία. Από τον Απρίλιο του ίδιου έτους, δεχόταν ασθενείς σε ιδιωτικό του ιατρείο, εργαζόμενος επίσης ως νευρολόγος στο Ινστιτούτο Παιδιατρικής του καθηγητή Μαξ Κάσοβιτς, ενώ στις 13 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε ο πολιτικός γάμος του με τη Μάρθα Μπέρναϋς. Η ιδιωτική πελατεία του Φρόυντ απαρτιζόταν κυρίως από νευρωτικούς ασθενείς, για τη θεραπεία των οποίων χρησιμοποίησε αρχικά τις ευρύτερα αποδεκτές μεθόδους της εποχής, όπως την ηλεκτροθεραπεία και τα ιαματικά λουτρά. Από το Δεκέμβριο του 1887, στράφηκε στην μέθοδο της ύπνωσης, με την οποία σημείωσε αρκετές επιτυχίες και έγινε υπέρμαχος της υπόθεσης του υπνωτισμού. Προκειμένου να βελτιώσει την τεχνική του στην υπνωτική υποβολή, ταξίδεψε το καλοκαίρι του 1889 στο Νανσύ, όπου παρακολούθησε τον Ωγκύστ Αμπρουάζ Λιεμπώ, ιδρυτή της Σχολής του Νανσύ, καθώς και τα πειράματα του Ιππολύτ Μπέρνχαϊμ.
Την περίοδο αυτή, ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε η γνωριμία και φιλία του Φρόυντ με τον διακεκριμένο γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ (1842-1925). Ο Μπρόιερ είχε αναλάβει μία κλασική περίπτωση υστερίας, γνωστή στην ιατρική βιβλιογραφία ως η περίπτωση της «Άννας Ο.» και είχε ανακαλύψει τυχαία πως όταν στη διάρκεια της ύπνωσής της, η ασθενής θυμόταν λεπτομερώς και εξέφραζε την αρχική κατάσταση που είχε οδηγήσει στο υστερικό σύμπτωμα, τότε αυτό εξαφανιζόταν. Αυτή την «καθαρτική μέθοδο» του Μπρόιερ εφάρμοσε ο Φρόυντ για πρώτη φορά το 1889, αποκτώντας σταδιακά σημαντική εμπειρία. Μαζί με τον Μπρόιερ δημοσίευσε αποτελέσματα των δοκιμών τους στις Μελέτες για την Υστερία (Studien über Hysterie, 1895), έργο από το οποίο θεωρείται πως αναδύθηκε η Ψυχανάλυση (ειδικότερα το κεφάλαιο με τίτλο «Περί του ψυχικού μηχανισμού των υστερικών φαινομένων»). Ο Φρόυντ επιθυμούσε να απελευθερωθεί από τη μέθοδο της ύπνωσης, την οποία απαρνήθηκε οριστικά ως θεραπευτική μέθοδο το 1896, και σταδιακά μετατοπίστηκε από την καθαρτική μέθοδο στην ψυχαναλυτική. Μέσα από μία τεχνική ελεύθερων συνειρμών του ασθενούς, παρατήρησε πως αναδυόταν στην επιφάνεια ένας σημαντικός αριθμός από μνήμες του, που αφορούσαν σεξουαλικές εμπειρίες, γεγονός που τον οδήγησε στη βαθύτερη διερεύνηση του ρόλου των σεξουαλικών παραγόντων στις νευρώσεις. Οι Μελέτες για την Υστερία δεν έτυχαν θερμής αποδοχής από τον ιατρικό κόσμο και λίγο πριν την έκδοσή του βιβλίου, η συνεργασία του με τον Μπρόιερ διακόπηκε, κυρίως εξαιτίας της απροθυμίας του τελευταίου να ακολουθήσει τον Φρόυντ στη βαθύτερη διερεύνηση της σεξουαλικότητας ως αιτιολογία των νευρώσεων και να ασπαστεί τις ρηξικέλευθες ιδέες του. Την περίοδο 1893-98, δημοσίευσε περίπου δώδεκα εργασίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν εκείνες για τις «αμυντικές νευροψυχώσεις», όπου ο Φρόυντ αναφέρεται στην «άμυνα» ή «απώθηση» ως κεντρικής σημασίας για τον «ψυχικό μηχανισμό». Ο ίδιος περιέγραψε την ψυχρή υποδοχή των ερευνών του γράφοντας:
«Η σιωπή όμως με την οποία υποδέχτηκαν τις ομιλίες μου, το κενό που σχηματίστηκε γύρω μου, οι υπαινιγμοί που έφθασαν ως εμένα, με έκαναν σιγά σιγά να καταλάβω ότι δεν μπορεί κανείς να υπολογίζει ότι απόψεις για τον ρόλο που παίζει η σεξουαλικότητα στην αιτιολογία των νευρώσεων θα τύχουν της ίδιας υποδοχής με εκείνη άλλων ανακοινώσεων».
Περίπου το ίδιο διάστημα με τη διακοπή της συνεργασίας του με τον Μπρόιερ, ο Φρόυντ ανέπτυξε φιλία και συνεργάστηκε με τον Βίλχελμ Φλις (Wilhelm Fliess), ο οποίος ειδικευόταν στις ρινολαρυγγικές παθήσεις, ωστόσο τα ενδιαφέροντά του επεκτείνονταν ευρύτερα στην ιατρική και τη βιολογία. Ο Φλις έγινε κυρίως γνωστός για τις θεωρίες του πάνω στην σεξουαλική περιοδικότητα των ζωικών δραστηριοτήτων, απόψεις για τις οποίες έδειξε προσωρινά ενδιαφέρον ο Φρόυντ. Η φιλία τους διήρκεσε περίπου μέχρι το 1900 και χαρακτηρίζεται περισσότερο ως μία εσωτερική ανάγκη του Φρόυντ, καθώς στο πρόσωπο του Φλις ανακάλυψε έναν ένθερμο υποστηρικτή του έργου του. Η συμβολή του στη διαμόρφωση των ιδεών του Φρόυντ είναι αμφιλεγόμενη.
H περίοδος μέχρι το 1906 υπήρξε εν γένει μία από τις δημιουργικότερες φάσεις στη ζωή του Φρόυντ, κατά την οποία διαμόρφωσε αρκετές από τις καινοτόμες θεωρίες του, παρά το γεγονός πως βρισκόταν σχεδόν απομονωμένος από τον υπόλοιπο ιατρικό κόσμο. Ιδιαίτερης αξίας θεωρείται η ανακάλυψη του οιδιπόδειου συμπλέγματος, το οποίο υποδηλώνει την αγάπη κάθε παιδιού για τον ένα γονιό και τη ζηλότυπη εχθρότητα προς τον άλλο. Η σύλληψη του οιδιπόδειου συμπλέγματος καταγράφεται σε επιστολές του το 1897, την ίδια περίπου περίοδο που ο Φρόυντ ξεκίνησε την αυτοανάλυσή του. Στις 4 Νοεμβρίου του 1899, εκδόθηκε επίσης ένα από τα σημαντικότερα έργα του και κατά πολλούς το κορυφαίο βιβλίο του, Η Ερμηνεία των Ονείρων (γερμ.:Die Traumdeutung), με βασικό θέμα τη διερεύνηση του ονείρου ως εκπλήρωση μίας επιθυμίας. Βασική του θέση ήταν ότι το όνειρο (ακόμη και οι εφιάλτες) αποτελεί πάντοτε την εκπλήρωση μιας ασυνείδητης επιθυμίας, η έκφραση της οποίας όμως λογοκρίνεται πριν γίνει συνειδητή και παραμορφώνεται με διάφορους μηχανισμούς, όπως η μετάθεση και η χρήση συμβόλων. Το βιβλίο αγνοήθηκε για περίπου μία δεκαετία πριν αρχίσει να αναγνωρίζεται η αξία του, περίοδο κατά την οποία εμφανίστηκαν λίγες και ως επί το πλείστον περιφρονητικές κριτικές. Ακολούθησε ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του, Για την ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής (Zur Psychopathologie des Alltagslebens), δημοσιευμένο το 1904, καθώς και οι Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας (Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie) του 1905, βιβλίο που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, ενισχύοντας σε μεγάλο βαθμό την αντιδημοτικότητα του Φρόυντ, ειδικότερα για τον ισχυρισμό πως κάθε παιδί γεννιέται με σεξουαλικές ενορμήσεις.

Αναγνώριση
Από τις αρχές του 20ού αιώνα, η απομόνωση του Φρόυντ άρχισε να μειώνεται, καθώς αρκετοί διακεκριμένοι ψυχίατροι χρησιμοποιούσαν την ψυχαναλυτική μέθοδο για την αντιμετώπιση νευρώσεων. Στην ψυχιατρική κλινική της Ζυρίχης, το προσωπικό του καθηγητή ψυχιατρικής Eugen Bleuler, με εξέχουσα μορφή τον Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, εφάρμοζε τις ιδέες του Φρόυντ προς διάφορες κατευθύνσεις και από τον Απρίλιο του 1906 ξεκίνησε μία τακτική αλληλογραφία μεταξύ του Γιουνγκ και του Φρόυντ, η οποία διατηρήθηκε για τα επόμενα επτά χρόνια. Συνεργασία ανέπτυξε επίσης με τον ψυχαναλυτή Καρλ Άμπραχαμ (Karl Abraham) και τον παθολόγο, με ενδιαφέρον στον υπνωτισμό, Σαντόρ Φερέντσι (Sandor Ferenczi), οι οποίοι μαζί με τους Όττο Ρανκ, Έρνεστ Τζόουνς, Μαξ Άιτινγκον (Max Eitingon) και Χανς Ζαξ (Hans Sachs), αποτέλεσαν μέλη ενός μικρού κύκλου συνεργατών του Φρόυντ, αποκαλούμενος στη Ζυρίχη και «κύκλος Φρόυντ». Τον Απρίλιο του 1908 πραγματοποιήθηκε στο Σάλτσμπουργκ μία διεθνής συνάντηση, ένα ιδιότυπο συνέδριο που ονομάστηκε «επισήμως» από τον Γιουνγκ Συνάντηση για τη Φροϋδική Ψυχολογία, στο οποίο συμμετείχαν 42 σύνεδροι που ασκούσαν ή άσκησαν αργότερα την ψυχανάλυση και παρουσιάστηκαν συνολικά εννέα εργασίες. Η συνάντηση αυτή θεωρείται μία από τις πρώτες δημόσιες αναγνωρίσεις του έργου του. Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Φρόυντ, ο Γιουνγκ, ο Έρνεστ Τζόουνς και ο Άλφρεντ Άντλερ, ενώ στην ίδια συνάντηση αποφασίστηκε η έκδοση του πρώτου περιοδικού που θα ήταν αφιερωμένο στην ψυχανάλυση και ονομάστηκε Επετηρίδα Ψυχαναλυτικών και Ψυχοπαθολογικών Μελετών.
Σημαντική συμβολή στην είσοδο του έργου του Φρόυντ σε έναν ευρύτερο κύκλο είχε επίσης η πρόσκληση που του απηύθυνε το 1909 ο Στάνλεϋ Χωλ, καθηγητής και πρόεδρος του Πανεπιστημίου Κλαρκ στη Μασσαχουσέτη, για μία σειρά διαλέξεων με αφορμή την εικοστή επέτειο από την ίδρυση του πανεπιστημίου. O Φρόυντ πραγματοποίησε πέντε ομιλίες και αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα, γεγονός που ο ίδιος χαρακτήρισε ως «πρώτη επίσημη αναγνώριση» των προσπαθειών του. Στα πλαίσια ενός γενικευμένου «κινήματος» γύρω από την ψυχανάλυση, ιδρύθηκε το 1910 η Διεθνής Ψυχαναλυτική Εταιρεία, με πρόεδρο τον Γιουνγκ, την ίδια στιγμή που άλλες τοπικές εταιρείες εξελίσσονταν στη Βιέννη, στο Βερολίνο και στη Ζυρίχη, ενώ παράλληλα εκδίδονταν αρκετά νέα περιοδικά αφιερωμένα στην ψυχανάλυση. Την περίοδο αυτή, η ψυχανάλυση ήταν αντικείμενο συζήτησης σε πολυάριθμα συνέδρια, αν και ακόμα λίγες εργασίες τάσσονταν ευνοϊκά απέναντί της. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είχε αντιθέτως πολύ ευρύτερη αποδοχή που οδήγησε στην ίδρυση της Αμερικανικής Ψυχαναλυτικής Ένωσης το 1911.

Συγκρούσεις και σχίσμα στο ψυχαναλυτικό κίνημα
Μετά τη διαμόρφωση μίας νέας σχολής ψυχανάλυσης, της οποίας ο Φρόυντ υπήρξε ιδρυτής, έγιναν εμφανείς οι επιστημονικές διαφορές άλλων ερευνητών, οι οποίοι ανέπτυξαν σταδιακά νέες θεωρίες ή υποθέσεις που απομακρύνονταν από τις φροϋδικές. Κεντρικά πρόσωπα της διάσπασης που ακολούθησε ήταν ο Άλφρεντ Άντλερ και ο Καρλ Γιουνγκ. Ο Άντλερ υπήρξε αργότερα θεμελιωτής της ατομικής ψυχολογίας, εστιάζοντας περισσότερο σε μία πρακτική ανθρωπογνωσία. Οι αποκλίσεις των νέων θεωρήσεων του Γιουνγκ από τις πρώτες αρχές της ψυχανάλυσης προκάλεσαν επίσης τη ρήξη στις επιστημονικές και φιλικές σχέσεις του με τον Φρόυντ. Αν και ο τελευταίος προόριζε τον Γιουνγκ για «διάδοχό» του, οι διαισθητικές ή μυστικιστικές ερμηνείες του Γιουνγκ στάθηκε αδύνατο να γεφυρωθούν με την αυστηρή επιστημονική παρατήρηση του Φρόυντ. Η απόσχιση των Άντλερ και Γιουνγκ που οδήγησε στη διαμόρφωση, μέχρι τις αρχές του 1914, τριών διαφορετικών σχολών ψυχανάλυσης, οδήγησε το 1913 στη δημιουργία μίας μικρής ομάδας αναλυτών, γνωστή ως η «Επιτροπή», με σκοπό την διαχείριση μελλοντικών διχογνωμιών και υπεράσπισης των φροϋδικών θεωριών.
Η απομάκρυνση μαθητών και συνεργατών του Φρόυντ από τον κύκλο που είχε σχηματιστεί γύρω του, έχει ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα αυταρχικής συμπεριφοράς του Φρόυντ, αν και μέσα από την προσωπική αλληλογραφία του αναδεικνύεται η διάθεσή του να ελαχιστοποιούνται οι διαφορές και να μην επιτρέπει σε αυτές να διαταράσσουν τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και μεταπολεμικά χρόνια
Το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου προκάλεσε τη διάλυση της ομάδας των συνεργατών του Φρόυντ, διακόπτοντας παράλληλα την επαφή του με ψυχαναλυτές του εξωτερικού. Τα πρώτα χρόνια του πολέμου παρέμεινε δραστήριος, χωρίς να διακόψει την εργασία του. Το 1915 ολοκλήρωσε μία σειρά σημαντικών πραγματειών για τη «μεταψυχολογία», ενώ δημοσίευσε ακόμα το πρώτο μέρος από τις Παραδόσεις εισαγωγής στην ψυχανάλυση. Το επόμενο διάστημα, οι δυσμενείς συνθήκες που επέφερε ο πόλεμος και οι στερήσεις που αυξάνονταν, περιόρισαν σημαντικά την παραγωγικότητά του. Στη διάρκεια του πολέμου, οι τρεις γιοι του κλήθηκαν να υπηρετήσουν στο στρατό και ο ένας από αυτούς αγνοούνταν για μεγάλο διάστημα, αιχμάλωτος των Ιταλικών δυνάμεων. Το Σεπτέμβριο του 1918 διοργανώθηκε το πέμπτο Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο στην Ουγγρική Ακαδημία Επιστημών, με συμμετοχή εκπροσώπων των κυβερνήσεων της Αυστρίας, της Γερμανίας και της Ουγγαρίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μεγάλος αριθμός στρατιωτών υπέφερε από τραυματικές «πολεμικές νευρώσεις», πεδίο στο οποίο έβρισκε εφαρμογή η ψυχανάλυση. Ο Φρόυντ παρουσίασε μία εργασία με τίτλο Δρόμοι της ψυχαναλυτικής θεραπείας και με δεδομένη την επιτυχία του συνεδρίου ανανεώθηκε το δημόσιο ενδιαφέρον για την ψυχανάλυση. Στα χρόνια που ακολούθησαν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, σημειώθηκαν επίσης δύο βαριά πλήγματα στην προσωπική του ζωή, οι θάνατοι του φίλου του Άντον φον Φρόυντ (Anton von Freund) και της κόρης του Σοφίας, τον Ιανουάριο του 1920.
Την ίδια περίοδο, ο Φρόυντ ξεκίνησε να διανύει μία ιδιαίτερα γόνιμη φάση της ζωής του. Τον Ιούλιο του 1920 ολοκλήρωσε τη συγγραφή του βιβλίου Πέραν της αρχής της ηδονής, στο οποίο εξέφραζε τη σχέση της ζωής με το θάνατο, εισάγοντας την έννοια του «ενστίκτου θανάτου» και τον καταναγκασμό της επανάληψης ως τυπικό γνώρισμα της ενστικτικής ζωής. Είναι αξιοσημείωτο πως το βιβλίο αυτό είχε την ψυχρότερη υποδοχή εκ μέρους των οπαδών του. Αποκορύφωμα της δημιουργικής περιόδου του, υπήρξε το βιβλίο Το Εγώ και το Αυτό, στο οποίο ανέπτυξε μία νέα θεωρία γύρω από την ψυχική δομή, διαμορφώνοντας ένα ευρύτερο θεωρητικό σύστημα για το σύνολο της προσωπικότητας. Με τον τρόπο αυτό, επέκτεινε το αρχικό πεδίο δράσης και έρευνας της ψυχανάλυσης, φθάνοντας τη στα όρια μιας γενικής και ολοκληρωτικής θεώρησης των ψυχικών διεργασιών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, το έργο του γινόταν ευρύτερα γνωστό, ενώ τα βιβλία του μεταφράζονταν και γίνονταν περιζήτητα. Η αύξηση της δημοτικότητάς του αντιμετωπιζόταν από τον ίδιο ως βάρος, χαρακτηρίζοντας τη ως «απωθητική», καθώς τον αποσπούσε από το «ήρεμο επιστημονικό έργο».

Τελευταία χρόνια
Το Φεβρουάριο του 1923, ο Φρόυντ ανακάλυψε έναν καρκινώδη όγκο στη δεξιά πλευρά του ουρανίσκου, τον οποίο αφαίρεσε. Ακολούθησαν πρόσθετες θεραπείες και άλλες τριάντα δύο εγχειρήσεις, στις οποίες υποβλήθηκε μέχρι το θάνατό του, υποφέροντας για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια από υποτροπές της κατάστασής του και γενική καταπόνηση. Την ίδια περίοδο συνέβη ένα ακόμα τραγικό περιστατικό, με μεγάλη επίδραση στο ηθικό του, το γεγονός του θανάτου του εγγονού του, Heinerle. Τα επόμενα χρόνια, το συγγραφικό του έργο περιορίστηκε. Ασχολήθηκε ενεργά με το ζήτημα της άσκησης της ψυχαναλυτικής μεθόδου από μη ιατρούς, δημοσιεύοντας ένα σχετικό βιβλίο, ενώ ξεχωριστή θέση κατέχει και το δοκίμιο που έγραψε το 1927, με τίτλο Ο Ντοστογιέφσκι και η πατροκτονία, που αποτέλεσε την τελευταία και κατά πολλούς κορυφαία συμβολή του στην ψυχολογία της λογοτεχνίας. Το 1930 εκδόθηκε το βιβλίο Ο πολιτισμός ως πηγή δυστυχίας (Das Unbehagen in der Kultur), στο οποίο ο Φρόυντ εξέθεσε λεπτομερώς τις θέσεις του στο επίπεδο της κοινωνιολογίας, για την οποία ο ίδιος θεωρούσε ότι αντιπροσωπεύει την «εφηρμοσμένη ψυχολογία». Στο έργο αυτό, προσπάθησε να εκθέσει το αίσθημα της ενοχής ως σπουδαίο πρόβλημα στην εξέλιξη του πολιτισμού, συνδέοντας την πολιτισμική πρόοδο με την ένταση του ενοχικού αισθήματος και κατά συνέπεια την απώλεια της ευτυχίας.
Λίγο καιρό μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία, στα τέλη Μαΐου του 1933, βιβλία του Φρόυντ κάηκαν, όπως και άλλα ψυχαναλυτικά έργα, την ίδια στιγμή που σύμφωνα με διαταγή απαγορευόταν η συμμετοχή Εβραίων σε επιστημονικά συμβούλια. Την περίοδο αυτή, ο Φρόυντ συνέλαβε και άρχισε να επεξεργάζεται τις ιδέες του γύρω από την εφαρμογή της ψυχανάλυσης στην ιστορία του εβραϊκού λαού, οι οποίες τον απασχόλησαν μέχρι το τέλος της ζωής του και καταγράφτηκαν στο βιβλίο Ο άνθρωπος Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία (Der Mann Moses und die monotheistische Religion, 1939). Η ναζιστική εισβολή στην Αυστρία, το Μάιο του 1938, σηματοδότησε τη μετανάστευση του Φρόυντ στο Λονδίνο. Η κόρη του, Άννα Φρόυντ, συνελήφθη για μία ημέρα από τη Γκεστάπο και ανακρίθηκε. Η άδεια εξόδου του από τη χώρα, δόθηκε χάρη στην παρέμβαση του Αμερικανού πρέσβη στη Γαλλία, Γουίλιαμ Κ. Μπούλιτ, ο οποίος ήταν προσωπικός φίλος του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Προϋπόθεση για τη χορήγηση της άδειας ήταν μεταξύ άλλων και η υπογραφή εκ μέρους του Φρόυντ μίας δήλωσης πως οι γερμανικές αρχές τον είχαν μεταχειριστεί με σεβασμό, απολαμβάνοντας πλήρη ελευθερία στην άσκηση της εργασίας του. Στις 4 Ιουνίου του 1938 εγκατέλειψε οριστικά τη Βιέννη με προορισμό το Λονδίνο, όπου έφθασε τελικά στις 6 Ιουνίου και έγινε δεκτός με τιμές. Η άφιξή του στην αγγλική πρωτεύουσα, καλύφθηκε εκτενώς στον τύπο, με τιμητικές αναφορές στο ιατρικό περιοδικό Lancet και του ιατρικού σώματος της Μεγάλης Βρετανίας. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, υπομένοντας μεγάλη σωματική καταπόνηση μέχρι το θάνατό του στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939. Η σορός του αποτεφρώθηκε τρεις ημέρες αργότερα και η τέφρα του φυλάσσεται μέσα σε μία ελληνική υδρία, από την πλούσια συλλογή αρχαιοτήτων που διέθετε ο Φρόυντ. Η τεφροδόχος περιέχει επίσης την τέφρα της Μάρθας Φρόυντ και βρίσκεται στο κρεματόριο του Γκόλντεν Γκρην στο Λονδίνο.

πηγη: https://el.wikipedia.org/

06 Μαΐου 2012: βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα που έφεραν σαν αποτέλεσμα το σπάσιμο του δικομματισμού.

Οι βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012 διεξήχθησαν από την Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου 2011 την Κυριακή 6 Μαΐου, εντός της ελληνικής επικράτειας και από ώρας 07:00 μέχρι 19:00, σύμφωνα με το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα. Τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν σημαντική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ (δεύτερο κόμμα), μικρή άνοδο του ΚΚΕ, σημαντική πτώση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η οποία παρόλα αυτά αναδείχθηκε σε πρώτο κόμμα, και είσοδο στη Βουλή των κομμάτων Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή και Δημοκρατική Αριστερά.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που παραδόθηκαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, από τον Πρόεδρο της προηγούμενης Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, η ΝΔ καταλαμβάνει, σε επτακομματική πλέον Βουλή, την πρώτη θέση με 18,85% και 108 έδρες, ενώ ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έρχεται δεύτερος με 16,78% και 52 έδρες. Το ΠΑΣΟΚ καταγράφει σημαντική μείωση των ποσοστών του με 13,18% και 41 έδρες. Στους κερδισμένους συγκαταλέγονται και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με ποσοστό 10,60% και 33 έδρες και ακολουθούν το ΚΚΕ με 8,48% και 26 έδρες, η Χρυσή Αυγή με 6,97% και 21 έδρες και η Δημοκρατική Αριστερά με 6,11% και 19 έδρες. Επιπρόσθετα, εκτός Βουλής έμειναν οι Οικολόγοι Πράσινοι με 2,93%, ο ΛΑΟΣ με 2,90% (ο οποίος είχε παρουσία στην προηγούμενη βουλή) και η Δημοκρατική Συμμαχία με 2,55%.

Κόμματα
Στις εκλογές έλαβαν μέρος 32 κόμματα. Από τα συνολικά 36 κόμματα που υπέβαλαν αιτήσεις συμμετοχής στις εθνικές εκλογές ο Άρειος Πάγος απέρριψε τη συμμετοχή τεσσάρων. Τα κόμματα τα οποία έλαβαν μέρος στις εκλογές είναι τα ακόλουθα:

  • Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ) (Ε. Βενιζέλος)
  • Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) (Αντ. Σαμαράς)
  • Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Α. Παπαρήγα)
  • Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός Γ. Καρατζαφέρης (ΛΑ.Ο.Σ) (Γ. Καρατζαφέρης)
  • ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας - Ενωτική Κίνηση - Ανανεωτική Κομμουνιστική και Οικολογική Αριστερά - Διεθνιστική Εργατική Αριστερά - Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου- Κίνηση Ενεργών Πολιτών - Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς - Κόκκινο - Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας - Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας - Ομάδα Ριζοσπαστικής Αριστεράς ΡΟΖΑ - Σοσιαλιστική Αριστερά) (Α. Τσίπρας)
  • ΕΕΚ Τροτσκιστές - Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (Σαμπετάι Μάτσας)
  • Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (Ι. Παναγόπουλος)
  • Δημοσθένης Βεργής Έλληνες Οικολόγοι (Δ. Βεργής)
  • Κίνημα Δεν Πληρώνω (Βασ. Παπαδόπουλος)
  • Κοινωνία Πολιτική Παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια (Μιχ. Ηλιάδης)
  • Αξιοπρέπεια (συνδυασμός ανεξάρτητων υποψηφίων) (Παν. Θεοδωρόπουλος)
  • Κόμμα Φιλελευθέρων (Κ. Καλλιγιάννης)
  • ΟΑΚΚΕ-Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (3μελής διοικούσα επιτροπή)
  • Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας (Ν. Αλικάκος)
  • Παναθηναϊκό Κίνημα (ΠΑΝ.ΚΙ) (Γεώργ. Μπέτσικας)
  • Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή - ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. - Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας (21μελής κεντρική συντονιστική επιτροπή)
  • ΚΚΕ (μ-λ) - Μ-Λ ΚΚΕ Εκλογική Συνεργασία (συνασπισμός συνεργαζόμενων κομμάτων) - (4μελής διευθύνουσα επιτροπή)
  • Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (Ο.Κ.Δ.Ε.) (3μελής διοικούσα επιτροπή)
  • Δημοκρατική Συμμαχία Ντόρα Μπακογιάννη (Ντόρα Μπακογιάννη)
  • Κ.Ε.ΑΝ. Κίνημα Εθνικής Αντίστασης (Ιπποκράτης Σαββούρας)
  • Ένωση Κεντρώων (Β. Λεβέντης)
  • Δημοκρατική Αριστερά (Φωτ. Κουβέλης)
  • Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία (Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία) (συνασπισμός συνεργαζομένων κομμάτων) - (Σ. Μάνος και Γ. Βαλλιανάτος)
  • δημιουργία, ξανά! (Θάνος Τζήμερος)
  • Κοινωνική Συμφωνία (Λούκα Κατσέλη)
  • Οικολόγοι Πράσινοι (6μελής εκτελεστική επιτροπή)
  • Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή (Ν. Μιχαλολιάκος)
  • ΟΧΙ (Δημοκρατική Αναγέννηση - Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) (συνασπισμός συνεργαζόμενων κομμάτων) (Σ. Παπαθεμελής - 3μελής διοικούσα επιτροπή)
  • Ανεξάρτητοι Έλληνες (Πάνος Καμμένος)
  • Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (Π.Α.Α.) (Νικ. Κολίτσης, μεμονωμένος υποψήφιος)
  • Ανεξάρτητη ανανεωτική αριστερά, ανανεωτική δεξιά, ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, όχι στον πόλεμο κόμμα επιχείρηση χαρίζω οικόπεδα χαρίζω χρέη σώζω ζωές Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος ΠΑ.Ε.Κ.Ε. (Μ. Τζαλαζίδης)
  • Τυραννοκτόνοι - Αθαν. Δασκαλόπουλος (μεμονωμένος υποψήφιος)

Αιτήσεις που απορρίφθηκαν από τον Άρειο Πάγο
Το Α' Τμήμα του Αρείου Πάγου, που είναι αρμόδιο για την ανακήρυξη των συνδυασμών, απέρριψε τέσσερις κομματικούς σχηματισμούς που είχαν υποβάλει αίτηση, τους εξής:

  • Εθνική Ελπίδα (Γεώργ. Παπαδόπουλος - Γιαννιτσά)
  • Πανελλήνιο Αχρωμάτιστο Μέτωπο, Π.Α.Μ.Ε. στο Γ.Ε.Σ.Ε.ΕΠ. (Θεόδ. Κυρωγιάννης)
  • Φίλοι του Ανθρώπου (Κ. Σταμούλης)
  • Δημοβούλιο Πολιτών - (Άμεση) Δημοκρατία στην Πράξη! (συνδυασμός ανεξάρτητων υποψηφίων) - (Γ. Κόκκας)

Επιπλέον, το ίδιο Τμήμα δεν επέτρεψε τη χρήση το εμβλήματος με τη λέξη Τυραννοκτόνοι από τον ανεξάρτητο υποψήφιο Αθανάσιο Δασκαλόπουλο, με την αιτιολογία ότι ενείχε περιεχόμενο που καταδείκνυε πρόθεση διάπραξης αξιόποινης πράξης.

Δημοσκοπήσεις
Οι δημοσκοπήσεις έφεραν τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τα ποσοστά που έπαιρναν σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Νέα κόμματα που δημιουργήθηκαν στους μήνες που προηγήθηκαν των εκλογών είχαν αυξανόμενη υποστήριξη, όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις.

06 Μαΐου 1968: Κατά τη διάρκεια του «Γαλλικού Μάη», 1.000 άτομα τραυματίζονται σε συγκρούσεις αστυνομικών και φοιτητών.

Ο όρος Μάης του '68 (γνωστός και ως Γαλλικός Μάης) περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου-Ιουνίου του 1968. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις των Γάλλων μαθητών και φοιτητών, επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης και οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ Ντε Γκωλ.
Μερικοί φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το πιο σημαντικό επαναστατικό γεγονός του 20ού αιώνα, επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων.
Άρχισε ως σειρά απεργιών και καταλήψεων, που ξέσπασαν σε διάφορα πανεπιστήμια και γυμνάσια στο Παρίσι, μετά από τη διαμάχη με τους διοικητές των πανεπιστημίων και την αστυνομία. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Σαρλ Ντε Γκωλ να λύσει τις απεργίες με τη δράση της αστυνομίας κατάφεραν μόνο να οξύνουν την κατάσταση περαιτέρω, οδηγώντας σε οδομαχίες με την αστυνομία στο Καρτιέ Λατέν. Ακολούθησε γενική απεργία από τους σπουδαστές και απεργίες σε όλη τη Γαλλία από δέκα εκατομμύρια Γάλλους εργαζομένους, κατά προσέγγιση δύο τρίτα του γαλλικού εργατικού δυναμικού. Κατά συνέπεια, ο Σαρλ Ντε Γκωλ διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και προκήρυξε νέες κοινοβουλευτικές εκλογές για τις 23 Ιουνίου 1968.
Η κυβέρνηση βρέθηκε υπό κατάρρευση, αλλά ο επαναστατικός αναβρασμός έπαψε να υπάρχει σχεδόν τόσο γρήγορα όσο προέκυψε. Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στις εργασίες τους, ωθημένοι από την Confédération Générale du Travail και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, που είχε καταδικάσει την εξέγερση και δεν συμμετείχε. Όταν τελικά πραγματοποιήθηκαν εκλογές τον Ιούνιο, το κόμμα του Ντε Γκωλ προέκυψε ακόμα ισχυρότερο από πριν.
Τα γεγονότα μπορεί να κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία, αλλά είχαν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες: μπορεί να μη διήρκεσαν ένα μήνα, αλλά ο όρος Μάης του '68 έγινε συνώνυμο με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Στη Γαλλία, θεωρείται ως σημείο-σταθμός για τη μετάβαση από το συντηρητισμό (θρησκεία, πατριωτισμός, σεβασμός στην εξουσία) στις φιλελεύθερες ιδέες (ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, σεξουαλική απελευθέρωση). Στην Ευρώπη, αποτέλεσαν έμπνευση για παρόμοιους κοινωνικούς αγώνες αλλά και αφορμή για ρήξη ορισμένων κομματιών του σοσιαλιστικού κινήματος με τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα.

Τα γεγονότα του Μαΐου
Μετά από μήνες συγκρούσεων μεταξύ των σπουδαστών και των Αρχών στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ στα περίχωρα του Παρισιού, το Πανεπιστήμιο έκλεισε στις 2 Μαΐου 1968 με λοκ άουτ από τη διεύθυνσή του. Οι σπουδαστές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης συναντήθηκαν στις 3 Μαΐου για να διαμαρτυρηθούν για το κλείσιμο και την ενδεχόμενη αποβολή φοιτητών της Ναντέρ.
Τη Δευτέρα, 6 Μαΐου, η Εθνική Ένωση Σπουδαστών -η μεγαλύτερη φοιτητική ένωση στη Γαλλία ακόμα και σήμερα- και η Ένωση των Πανεπιστημιακών Καθηγητών κάλεσε σε πορεία όσους ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή της αστυνομίας στη Σορβόννη. Στην πορεία κατέβηκαν περισσότεροι από 20.000 φοιτητές, καθηγητές και διάφοροι υποστηρικτές με κατεύθυνση τη Σορβόνη, που παρέμενε κλειστή από την αστυνομία, η οποία κινήθηκε εναντίον του πλήθους, που άρχισε να διαλύεται. Ακολούθησαν οδομαχίες, κατά τις οποίες οι διαδηλωτές έστηναν πρόχειρα οδοφράγματα και η αστυνομία απαντούσε με δακρυγόνα. Εκατοντάδες φοιτητές συνελήφθησαν.
Στις 6 Μαΐου στην απεργία μπήκαν και οι μαθητές των λυκείων, οι οποίοι την επόμενη ημέρα ενώθηκαν με φοιτητές, καθηγητές και νέους εργάτες και συγκεντρώθηκαν στην Αψίδα του Θριάμβου απαιτώντας:

  • την απόσυρση όλων των ποινικών κατηγοριών εναντίον των συλληφθέντων φοιτητών
  • την απόσυρση της αστυνομίας από το Πανεπιστήμιο και
  • το άνοιγμα των Πανεπιστημίων της Ναντέρ και της Σορβόννης από τις Αρχές.

Οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν, αφού οι σπουδαστές γύρισαν στις πανεπιστημιουπόλεις, έπειτα από ψεύτικη αναφορά πως η κυβέρνηση δέχτηκε τα αιτήματα, ανακάλυψαν όμως ότι οι σχολές ήταν ακόμη κλειστές. Οι φοιτητές βρίσκονταν σε επαναστατικό πυρετό.
Την Παρασκευή 10 Μαΐου, ένα τεράστιο πλήθος μαζεύτηκε στην Αριστερή Όχθη (Rive Gauche) του Σηκουάνα. Όταν η αστυνομία τους εμπόδισε να διασχίσουν το ποτάμι, το πλήθος κατέφυγε σε οδοφράγματα κι η αστυνομία επιτέθηκε στις δυο τα ξημερώματα έπειτα από αποτυχημένες διαπραγματεύσεις. Οι οδομαχίες κράτησαν μέχρι το πρωί της επόμενης ημέρας, και προκάλεσαν εκατοντάδες τραυματισμούς και συλλήψεις. Τα γεγονότα μεταδίδοντας απευθείας από το ραδιόφωνο, ενώ την επόμενη ημέρα προβάλλονταν πλάνα στην τηλεόραση.
Η σκληρή αντίδραση της κυβέρνησης προκάλεσε κύμα αλληλεγγύης για τους απεργούς, ενώ πολλοί γνωστοί Γάλλοι τραγουδιστές και ποιητές ενστερνίστηκαν τις επαναστατικές ιδέες μετά την αποκάλυψη των αστυνομικών βιαιοτήτων. Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα υποστήριξε απρόθυμα τους σπουδαστές, τους οποίους θεωρούσε τυχοδιώκτες και αναρχικούς, και οι σημαντικότερες Αριστερές Ομοσπονδίες, η Γενική Εργατική Συνομοσπονδία (Confédération Générale du Travail) και ο Σύνδεσμος Μηχανικών κάλεσαν σε μια ημέρα γενικής απεργίας και πορείας τη Δευτέρα 13 Μαΐου.
Εκείνη την ημέρα, πάνω από ένα εκατομμύριο πολιτών βγήκε στην πορεία στους δρόμους του Παρισιού. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ζωρζ Πομπιντού ανήγγειλε την απελευθέρωση των κρατουμένων και την επαναλειτουργία της Σορβόννης. Το κύμα των απεργιών εντούτοις δεν υποχώρησε, παρά το πλήθος εξοργίστηκε περισσότερο.
Όταν ξανάνοιξε η Σορβόνη, οι σπουδαστές την κατέλαβαν και την ανακήρυξαν αυτόνομο «λαϊκό πανεπιστήμιο». Περίπου 401 λαϊκές «επιτροπές δράσης» συστάθηκαν στο Παρίσι και αλλού στις εβδομάδες που ακολούθησαν για να εκφράσουν τις διαμαρτυρίες ενάντια στην κυβέρνηση και τη γαλλική κοινωνία.
Στις επόμενες ημέρες, οι εργαζόμενοι άρχισαν να κάνουν κατάληψη στα εργοστάσια, ξεκινώντας με μια καθιστική διαμαρτυρία στις αεροπορικές εγκαταστάσεις κοντά στη Ναντ στις 14 Μαΐου, κατόπιν με μια άλλη απεργία σε εργοστάσιο συναρμολόγησης της Renault κοντά στη Ρουέν, η οποία επεκτάθηκε στα κατασκευαστικά εργοστάσια της Renault στην κοιλάδα του Σηκουάνα και στο παρισινό προάστιο Βoulogne-Billancourt. Μέχρι τις 16 Μαΐου οι εργαζόμενοι είχαν καταλάβει περίπου πενήντα εργοστάσια και μέχρι τις 17 Μαΐου 200.000 εργαζόμενοι απεργούσαν. Ο αριθμός αυτός διογκώθηκε σε δύο εκατομμύρια εργαζομένους την επόμενη ημέρα και έπειτα δέκα εκατομμύρια. Κατά προσέγγιση δηλαδή τα δύο τρίτα του γαλλικού εργατικού δυναμικού βρίσκονταν σε απεργία την εβδομάδα που ακολούθησε.
Αυτές οι απεργίες δεν καθοδηγήθηκαν από την Εργατική Ένωση, αντιθέτως έγινε προσπάθεια να κατευθυνθούν οι διαμαρτυρίες σε ζητήματα όπως υψηλότερες αμοιβές και άλλες οικονομικές απαιτήσεις. Οι εργαζόμενοι υπέβαλαν ένα ευρύτερο, πιο πολιτικό και ριζοσπαστικότερο αίτημα, απαιτώντας την παραίτηση της κυβέρνησης και του Προέδρου Σαρλ Ντε Γκωλ και, σε μερικές περιπτώσεις, προσπάθησαν να αναλάβουν την αυτοδιοίκηση των εργοστασίων όπου δούλευαν. Όταν η ηγεσία των εργατικών συνδικάτων διαπραγματεύτηκε με τις Ενώσεις των μεγαλύτερων εργοδοτών μια αύξηση 35% στο βασικό μισθό, μια αύξηση μισθών 7% και το μισό των κανονικών μισθών για τις ημέρες της απεργίας, οι εργαζόμενοι που είχαν καταλάβει τα εργοστάσια αρνήθηκαν να επιστρέψουν στις θέσεις τους, αν και αυτή η συμφωνία ήταν καλύτερη από ό,τι θα μπορούσαν να έχουν λάβει έναν μόνο μήνα νωρίτερα.
Στις 30 Μαΐου εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, καθοδηγούμενοι από την Εργατική Ομοσοπονδία, βαδίζουν στους δρόμους του Παρισιού, φωνάζοντας "Αντίο, Ντε Γκωλ!"
Ενώ η κυβέρνηση έμοιαζε να είναι υπό κατάρρευση, ο Σαρλ Ντε Γκωλ επέλεξε να μην πει το αντίο, ωστόσο αναγκάστηκε να κρυφτεί και υπήρχε έτοιμο σχέδιο για τη φυγάδευσή του από τη χώρα. Αφού εξασφάλισε ότι διέθετε υπολογίσιμο αριθμό στρατιωτικών μονάδων για να τον καλύψουν, βγήκε την επόμενη ημέρα στο ραδιόφωνο -καθώς η Εθνική Τηλεόραση βρισκόταν σε απεργία- και ανήγγειλε τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και εκλογές που θα γίνονταν στις 23 Ιουνίου. Διέταξε τους εργαζομένους να επιστρέψουν στην εργασία τους, απειλώντας να κηρύξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Τα γεγονότα του Ιουνίου
Από εκείνη τη χρονική στιγμή και έπειτα το επαναστατικό αίσθημα των σπουδαστών και των εργαζομένων εξασθένισε. Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν βαθμιαία στις εργασίες τους, ενώ άλλα εργοστάσια εκκενώθηκαν βίαια από την αστυνομία. Η Εθνική Ένωση Σπουδαστών ματαίωσε τις δημόσιες διαμαρτυρίες. Η κυβέρνηση κατάργησε διάφορες αριστερές οργανώσεις. Η αστυνομία επανέκτησε υπό τον έλεγχό της τη Σορβόννη στις 16 Ιουνίου, ενώ ο Σαρλ Ντε Γκωλ θριάμβευσε στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και η "κρίση" έλαβε τέλος.

Συνθήματα και γκράφιτι

  • Απαγορεύεται το απαγορεύεται.
  • Η Φαντασία στην Εξουσία
  • Να 'στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.
  • Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο.
  • Η ανία είναι αντεπαναστατική.
  • Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε.
  • Το αφεντικό έχει ανάγκη εσένα, δεν τον έχεις εσύ ανάγκη.
  • Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα.
  • Αγοράζουν την ευτυχία σου... Κλέψ' την.
  • Ήρθα. Είδα. Πίστεψα.
  • Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.
  • Το αλκοόλ σκοτώνει. Πάρτε LSD.
  • Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι.
  • Κάτω από τα πεζοδρόμια, η παραλία!
  • Σ' αγαπώ! Ω, πες το με πέτρες!
  • Ούτε Θεός ούτε αφέντης!

Ο Μάης του '68 σε διεθνές πλαίσιο
Ο Μάης του '68 δεν ήταν μια μεμονωμένη «γαλλική υπόθεση». Αντίθετα, υπήρξαν διαμαρτυρίες φοιτητών σε όλο τον κόσμο.
Τα γεγονότα προηγήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αποσύρθηκε από την προεδρική εκστρατεία το Μάρτιο του 1968, λόγω της αυξανόμενης λαϊκής διαμαρτυρίας. Ακολούθησε στις 4 Απριλίου η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και η φοιτητική κατάληψη και το κλείσιμο του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις 23 Απριλίου.
Στο Μεξικό, τη νύχτα της 2ης Οκτωβρίου 1968, μια πορεία σπουδαστών τελείωσε μέσα σε έναν καταιγισμό σφαιρών στην Plaza de las Tres Culturas στο Tlatelolco, στην Πόλη του Μεξικού, δέκα μέρες πριν τους Ολυμπιακούς του 1968.
Τα φοιτητικά κινήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία ήταν απομονωμένα από την εργατική τάξη, αλλά στην Ιταλία και στην Αργεντινή και οι εργαζόμενοι ένωσαν τις δυνάμεις τους στις προσπάθειες να δημιουργηθεί μια ριζικά διαφορετική κοινωνία.
Στο Βέλγιο, φοιτητές από το φλαμανδικό πανεπιστήμιο Katholieke Universiteit Leuven διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην επιβολή της γαλλικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο, κάτι που οδήηγησε στη δημιουργία ξεχωριστού γαλλόφωνου πανεπιστημίου (Université catholique de Louvain).
Στην Ανατολική Ευρώπη, φοιτητές στην Πολωνία και στη Γιουγκοσλαβία διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της περιστολής της ελευθερίας του λόγου από το κομουνιστικό καθεστώς.
Πολλοί φοιτητές επίσης ασχολήθηκαν με τα ζητήματα του "Τρίτου Κόσμου". Δημιουργήθηκαν σοσιαλιστικά κινήματα με αναφορές στην Κούβα, το Βιετνάμ και την Κίνα, αναδεικνύοντας προσωπικότητες όπως ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και ο Μάο Τσε Τουνγκ.

Ο Μάης του '68 στις τέχνες
Η ταινία του 2003 Οι Ονειροπόλοι του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γκίλμπερτ Ανταίρ The Holy Innocents, εξιστορεί ένα μικρό χρονικό διάστημα από τη ζωή τριών νέων σινεφίλ φοιτητών με φόντο τα γεγονότα του Μαΐου του 1968. Τα γεγονότα του Μάη περιγράφονται επίσης στην ταινία του 1982 Πεθαίνοντας στα τριάντα (Mourir à 30 ans) του Ρομέν Γκουπίλ, που συμμετείχε στα γεγονότα. Το μυθιστόρημα του Λώρενς Φερλινγκέττι Έρωτας τις μέρες της οργής αφορά μια ιστορία αγάπης που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εξέγερσης.

06 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου. Πρόκειται για έναν βρετανικής εμπνεύσεως εορτασμό, που καθιερώθηκε το 1992 από μία πρώην ανορεξική, την Μέρι Έβανς-Γιανγκ, επικεφαλής της αντιδιαιτικής καμπάνιας στη Μεγάλη Βρετανία και συγγραφέως του μπεστ σέλερ «Τα έχεις όλα, χωρίς να κάνεις δίαιτα».

Μας καλεί να αποδεχθούμε το σώμα μας χωρίς κόμπλεξ, να γιορτάσουμε την ομορφιά και την ποικιλομορφία όλων των φυσικών μεγεθών του ανθρώπινου σώματος. Να κηρύξουμε μορατόριουμ μιας μέρας στη δίαιτα και στην εμμονή μας για απώλεια βάρους. Να πληροφορηθούμε τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει μία δίαιτα αδυνατίσματος. Να συμβάλουμε στον τερματισμό των διακρίσεων κατά των υπέρβαρων συνανθρώπων μας.

 ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ
National Association to Advance Fat Acceptance (NAAFA)


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr