Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

02 Μαρτίου 1836: Το Τέξας ανεξαρτητοποιείται από το Μεξικό

Η Δημοκρατία του Τέξας ήταν ένα αυτόνομο κράτος στη Βόρεια Αμερική μεταξύ των ΗΠΑ και του Μεξικού που υπήρχε από το 1836 έως το 1845. Ιδρύθηκε στις 2 Μαρτίου 1836 όταν οι κάτοικοι του Τέξας ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από το Μεξικό. Ο Μεξικανικός στρατός ηγούμενος από τον Σάντα Άννα επιτέθηκε στο νεοσύστατο κράτος. Όμως η αποστολή απέτυχε, ο μεξικανικός στρατός ηττήθηκε και ο Σάντα Άννα πιάστηκε αιχμάλωτος κοντά στο Χιούστον. Η νέα δημοκρατία πέρασε δύσκολα χρόνια καθώς δεν υπήρχε πρέπουσα κυβέρνηση ούτε χρήματα. Τα σύνορα της συχνά λεηλατούνταν από το Μεξικό και υπήρχαν μάχες μεταξύ των αποίκων και των ιθαγενών. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν αναγνώρισε την Δημοκρατία του Τέξας.
Το 1841 ο Σάντα Άννα εκλέχτηκε πάλι πρόεδρος του Μεξικού και οι συνοριακές επιθέσεις αυξήθηκαν. Εκείνη την περίοδο χιλιάδες νέοι άποικοι μετακινήθηκαν στο Τέξας και οι κάτοικοι των ΗΠΑ το υποστήριξαν. Η ιδέα του Τέξας να γίνει μέρος των ΗΠΑ ενισχύθηκε.
Η Δημοκρατία του Τέξας διαλύθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1845 όταν το Τέξας έγινε η 28η Πολιτεία των ΗΠΑ .

02 Μαρτίου 1969: Πρώτη πτήση για το αεροσκάφος Κονκορτ στην Τουλούζ της Γαλλίας

Η πρώτη πτήση του Κονκόρντ έγινε με το Γαλλικό πρωτότυπο 001(F-WTSS) στις 2 Μαρτίου του 1969. Το ένα από τα δυο υπερηχητικά αεροσκάφη Κονκόρτ που είχαν ήδη καταστευαστεί πραγματοποιει την παρθενικη του πτηση απο το αεροδρομιο της Γαλλικης πόλης Τουλόυζ. Το αεροσκάφος που καθόλη την διάρκεια της πτήσης είχε κατεβασμένους τους τροχούς για λόγους ασφαλείας ανέπτυξε ταχύτητα διπλασιας εκείνη του ήχου και ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη του δοκιμασία έχοντας ως πλήρωμα Γάλλους πιλότους

Στην έκθεση αεροδιαστημικής του Λε Μπουρζέ το 1961 οι διπλωματικοί και στρατιωτικοί ακόλουθοι δεν έκρυβαν την έκπληξή τους αλλά και την απορία τους όπου μία γαλλική και μία αγγλική εταιρεία παρουσίαζαν τα πρωτοποριακά μοντέλα τους που έμοιαζαν όμως εκπληκτικά στο σχεδιασμό τους, ήταν το μετέπειτα κονκόρντ. Λίγους μήνες μετά, ανακοινώθηκε επίσημα η γαλλο-βρετανική συνεργασία στη κατασκευή του πρωτοποριακού αυτού τύπου!

02 Μαρτίου 1958: Ένας Βρετανός εξερευνητής, ο Βίβιαν Φουξ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που διασχίζει από ξηράς την παγωμένη Ανταρκτική.

Ένας Βρετανός εξερευνητής, ο δόκτωρ Βίβιαν Φουξ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που διασχίζει από ξηράς την παγωμένη Ανταρκτική.

Ο Φουξ από τους πρωταγωνιστές των μεγάλων εξερευνήσεων του περασμένου αιώνα θα γινόταν δεκτός με τιμές από τους συμπατριώτες του και θα χριζόταν ιππότης από την Βασίλισσα Ελισάβετ. 

02 Μαρτίου 1939: πεθαίνει ο Βρετανός αρχαιολόγος, Χάουαρντ Κάρτερ, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών

«Επιτέλους βρήκα αυτό που ψάχνω 15 χρόνια τώρα» φέρεται να είπε σε φίλο του ο Βρετανός αρχαιολόγος Howard Carter μια μέρα στις αρχές του Νοεμβρίου του 1922. Μια μέρα αργότερα κι ενώ οι ανασκαφές προχωρούσαν με πυρετώδεις ρυθμούς, ο Carter και η ομάδα του βρέθηκαν το 1922 μπροστά σε ένα τοίχο. Οι επίσημες σφραγίδες και επιγραφές πάνω σε αυτόν, ανέπαφες για χιλιετίες, επιβεβαίωσαν τις υποψίες του: βρισκόταν μπροστά στον προθάλαμο του τάφου του Τουταγχαμών, φαραώ της 18ης Δυναστείας της Αιγύπτου.

Σαν σήμερα, 2 Μαρτίου 1939, πέθανε ο Βρετανός αρχαιολόγος, Χάουαρντ Κάρτερ, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών. Ο Τουταγχαμών είναι, σήμερα, αναμφισβήτητα ο πιο γνωστός Φαραώ της Αιγύπτου. Η φήμη του συνοδεύεται από την περίφημη κατάρα που υποτίθεται ότι έδενε τον τάφο του.

Το παράδοξο είναι ότι η διασημότητα την οποία απολαμβάνει σήμερα ο Τουταγχαμών οφείλεται μάλλον στις συνθήκες της ανακάλυψης του τάφου του, καθώς ήταν ο πρώτος βασιλικός τάφος που βρέθηκε ασύλητος.

Στην πραγματικότητα, δεν ήταν παρά μια μάλλον ασήμαντη μορφή της δυναστείας του, κάτι το οποίο αποκαλύπτει και ο σχετικά λιτός του τάφος. Ο τάφος του ανακαλύφθηκε στις 4 Νοεμβρίου ενώ οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να μπουν μέσα στον κυρίως θάλαμο στις 26 Νοεμβρίου το απόγευμα. Η σαρκοφάγος του Τουταγχαμών ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923.


Ο –διάσημος πλέον- φαραώ γεννήθηκε γύρω στο 1347 π.Χ. και πέθανε ξαφνικά, σε ηλικία 18 ετών, έχοντας ανέβει στο θρόνο ήδη από τα 9 του χρόνια. Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρα. Μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που εντοπίστηκε κατά την εξέταση της μούμιας με ακτίνες Χ, μαρτυρά ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για δολοφονική επίθεση ή ατύχημα.

Όσο για την κατάρα η οποία υποτίθεται ότι έπεσε πάνω στα μέλη της αποστολής, πρόκειται μάλλον για μια θεωρία η οποία τροφοδοτήθηκε από δημοσιεύματα της εποχής, τα οποία επικεντρώθηκαν στους θανάτους ανθρώπων που εμπλέχτηκαν στις ανασκαφές. Δεδομένου όμως ότι από τους 24 ανθρώπους που εκτέθηκαν στην κατάρα πέθαναν μόνο οι έξι και ότι αυτοί δεν ήταν κάτω των 70 ετών, όλη αυτή η φημολογία περί κατάρας δεν φαίνεται να είναι και πολύ βάσιμη.

Σημειώνεται ότι ο Carter στάθηκε μάλλον τυχερός με την ανακάλυψη του τάφου, καθώς ο βασικός χρηματοδότης του λόρδος Carnavon, αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες, ήταν έτοιμος να αποσύρει την υποστήριξή του στις έρευνες του Carter. Kαι λίγο πριν γίνει αυτό, ο Βρετανός αρχαιολόγος έκανε την μεγαλύτερη ανακάλυψη της καριέρας του.

πηγη: http://tvxs.gr/

02 Μαρτίου 1958: πεθαίνει ο Νικόλαος Τσελεμεντές, Έλληνας αρχιμάγειρας (σεφ) και δάσκαλος της μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.


Ο Νικόλαος Τσελεμεντές (1878 - 2 Μαρτίου 1958) ήταν Έλληνας αρχιμάγειρος του 20ου αιώνα. Η οικογένεια του καταγόταν απ' το χωριό Εξάμπελα της Σίφνου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. Αρχικά δούλεψε σαν υπάλληλος συμβολαιογραφείου, άρχισε όμως να ασχολείται περισσότερο με τη μαγειρική εργαζόμενος στο εστιατόριο του θείου του. Ο θείος του ήταν ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου και εστιατορίου "Ακταίον" στο Νέο Φάληρο. Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και γυρνώντας εργάστηκε για διάφορες πρεσβείες. Έγινε αρχικά γνωστός με το περιοδικό "Οδηγός Μαγειρικής" που άρχισε να εκδίδει το 1910, που περιείχε -εκτός των συνταγών- διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα, νέα για τη μαγειρική κ.α. Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου "Ερμής", ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ' τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας. Γύρισε στην Ελλάδα το 1932, ίδρυσε μια μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής και κυκλοφόρησε το γνωστό βιβλίο του με συνταγές, που όντας ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής, γνώρισε πάνω από δεκαπέντε επίσημες ανατυπώσεις τις επόμενες δεκαετίες. Επηρεασμένος απ' τη γαλλική κουζίνα, υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ' αυτόν οι Ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα, πράγμα που κατά μερικούς ισοδυναμούσε με νόθευση της ελληνικής κουζίνας με ευρωπαϊκά στοιχεία. Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά. Πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1958 και κηδεύτηκε την επόμενη ημέρα στο Α΄ Νεκροταφείο.

02 Μαρτίου 1931: γεννιέται ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσώφ -γεννημένος στις 2 Μαρτίου 1931- ήταν ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης από το 1985 μέχρι το 1991. Οι προσπάθειές του για μεταρρύθμιση βοήθησαν να έρθει το τέλος του ψυχρού πολέμου, αλλά και τελείωσαν την πολιτική υπεροχή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1990 πήρε το Βραβείο Νόμπελ ειρήνης.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ εφάρμοσε οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ήλπισε οτι θα βελτίωναν το βιοτικό επίπεδο και την παραγωγικότητα των εργαζομένων ως τμήμα του προγράμματος Περεστρόικα (αναδιάρθρωση).
Η εισαγωγή του Γκλάσνοστ (διαφάνεια, σε ελεύθερη μετάφραση) έδωσε νέες ελευθερίες στους πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης, όπως μεγαλύτερη ελευθερία λόγου και έκφρασης και καλύτερο έλεγχο των πράξεων της διοίκησης. Παρόλα αυτά, με τα μέτρα αυτά, έγινε φανερό πως η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε να στηριχτεί σε ένα τόσο κοινωνικά και πολιτικά ανοικτό και ανεκτικό καθεστώς.

Γέννηση και Νεότητα
Ο Μιχαήλ Σεργκέγεβιτς Γκορμπατσώφ γεννήθηκε το 1931 στο Πρίβολγε της Σταυρούπολης. Γόνος αγροτικής οικογένειας, είχε πατροπαράδοτους δεσμούς με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η οικογένειά του ανήκε στους Μπολσεβίκους από την εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης και ο ίδιος έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας (Κομσομόλ) σε ηλικία μόλις 15 ετών, ενώ ήδη εργαζόταν ως οδηγός αγροτικών μηχανημάτων. Στο Κ.Κ.Σ.Ε. (Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης) έγινε δεκτός έξι χρόνια αργότερα, ενώ σπούδαζε νομικά στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Εξακολουθώντας να ενδιαφέρεται πάντα για την αγροτική οικονομία, είτε ως επαγγελματική ενασχόληση είτε ως αντικείμενο σπουδών, πήρε στη συνέχεια των σπουδών του την ειδικότητα του γεωπόνου-οικονομολόγου από το Ινστιτούτο Αγροτικής Οικονομίας της Σταυρούπολης (1967).

Σταδιοδρομία στο ΚΚΣΕ
Το 1966 ανεδείχθη Γραμματέας της τοπικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. στη Σταυρούπολη. Η εξέλιξή του μέσα στο Κ.Κ.Σ.Ε. ήταν ραγδαία, καθώς ο ίδιος πάντα ακολουθούσε προσεκτική πορεία. Το 1971 εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Το 1978 αναδεικνύεται μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής, το 1979 αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου (Πολίτμπιρο) του Κ.Κ.Σ.Ε. και το 1985, διαδεχόμενος τον αποθανόντα Κονσταντίν Ουστίνοβιτς Τσερνιένκο, Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε. Πρόεδρος του Πρεζίντιουμ (Presidium) του Ανώτατου Σοβιέτ, τη θέση του Αρχηγού του Κράτους ανέλαβε το 1988, όταν το όργανο αυτό απήλλαξε των καθηκόντων του τον Αντρέι Γκρομίκο.

Στο τιμόνι της Ε.Σ.Σ.Δ.
Στα επτά χρόνια που ηγήθηκε της Ε.Σ.Σ.Δ. προσπάθησε να οικοδομήσει ένα μοντέλο σοσιαλισμού, στο οποίο να συνυπάρχουν και οι νόμοι της αγοράς και του ελεύθερου εμπορίου, ένα κομμουνιστικό καθεστώς με πλουραλιστική βάση λειτουργίας. Οι προσπάθειές του, όμως, οδήγησαν στην αποσύνθεση της χώρας του. Προήγαγε τη συνεργασία και το διάλογο μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, συναντώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο Ρόναλντ Ρήγκαν στην Ουάσιγκτον, με στόχο τον πυρηνικό αφοπλισμό. Στη Μόσχα υπήρξε ιδιαίτερα δριμύς στην κριτική του για το παρελθόν. Αποκατέστησε σχέσεις με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τους αντιφρονούντες. Από τις κρισιμότερες στιγμές κατά τη διάρκεια της ταραχώδους θητείας του στην ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η αντιμετώπιση του πραξικοπήματος της 19ης Αυγούστου 1991. Tη χρονιά εκείνη, και ενώ βρισκόταν στη θερινή προεδρική κατοικία στην Κριμαία, η αντιπολιτευόμενη πτέρυγα του Κ.Κ.Σ.Ε., υπό τον τότε αντιπρόεδρο Γενάντι Γιανάγιεφ, απαίτησε την παραίτησή του. Ο Γκορμπατσόφ αρνήθηκε και επέστρεψε στη Μόσχα. Οι πραξικοπηματίες απέτυχαν, χάρη στην παράλληλη εξέγερση των δημοκρατικών στοιχείων στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Έχασε, όμως, τον έλεγχο του σοβιετικού πολιτικού συστήματος και υποσκελίστηκε από τον Μπορίς Γιέλτσιν. Τον Οκτώβριο του 1991 στη διάσκεψη της Μαδρίτης για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η θέση του ήταν ήδη αποδυναμωμένη. Οι φυγόκεντρες τάσεις στην πολύκεντρη και πολυεθνική Ε.Σ.Σ.Δ. ενισχύονταν συνεχώς. Το Νοέμβριο του ιδίου έτους, επτά δημοκρατίες (ανάμεσά τους και η Ρωσία) αποφάσισαν την ίδρυση της Ένωσης Ανεξαρτήτων Κρατών, οπότε ο ρόλος του Γκορμπατσόφ περιορίστηκε στο συντονισμό της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Τον Δεκέμβριο εκπρόσωποι της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας, συναντήθηκαν για να ιδρύσουν την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών.

02 Μαρτίου 1933: Ο γιγαντιαίος γορίλας «Κινγκ Κονγκ» κάνει την εμφάνισή του στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης.

Ηταν 2 Μαρτίου του 1933 όταν ο «Κινγκ-Κονγκ» έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης. Η πρώτη εμφάνιση του γιγαντιαίου γορίλα στις οθόνες προκάλεσε ουρλιαχτά σε όσες αίθουσες προβλήθηκε. Ήταν ένας αναπάντεχος και καθόλου παράλογος τρόμος, αφού τα όσα κατέγραφαν οι κάμερες παρά την έλλειψη της τεχνολογίας στα οπτικά εφέ, έφερναν πολύ κοντά σε κάτι που θα μπορούσε ίσως και κάτω από συνθήκες, μέχρι ενός σημείου να συμβεί. Το έργο  που αποτελεί ορόσημο στις ταινίες τρόμου εξακολουθεί να προκαλεί ρίγη συγκίνησης τους θεατές, τόσο στην αρχική του κόπια, του 1933, όσο και σ’ αυτή του 1976 και την πιο πρόσφατη, αυτή του 2005 που ακολούθησαν. Κι εκεί ήταν η μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, που μαζί με το απαραίτητο μελό και ρομάντζο, την έκαναν να μείνει στην ιστορία της έβδομης τέχνης, σαν μια πρωτοποριακή στο είδος της.

Το μπάτζετ των 675.000 δολαρίων και η.... απόδοση
    Η πρώτη εμφάνιση του γιγαντιαίου γορίλλα στις οθόνες ήταν σε σκηνοθεσία και παραγωγή των Merian C. Cooper και Ernest B. Schoedsack, για λογαριασμό της RKO Radio Pictures. Στην παραγωγή ήταν το όνομα του David O. Selznick (Όσα παίρνει ο άνεμος κ.τ.λ.) αποτέλεσε εγγύηση στο μπάτζετ των 675.000 δολαρίων (ιδιαίτερα εντυπωσιακό για εκείνη την εποχή) που επενδύθηκε και που απέδωσε δεδομένου του ότι η ταινία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.

 Χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας όπως η πρωταγωνίστρια Fay Wray να είναι η πρώτη γυναίκα που θα ανέβει στην παλάμη του τεράστιου γορίλα, ή τον Κινγκ Κονγκ να μάχεται στην κορυφή του Empire State Building, με τα πολεμικά αεροπλάνα της εποχής θα σημαδέψουν την ιστορία του κινηματογράφου.


Το στόρι
    Δύο ηθοποιοί ταξιδεύουν για τα γυρίσματα ενός φιλμ σε σε ένα μικρό νησί του Ινδικού Ωκεανού. Εκεί η πρωταγωνίστρια θα αιχμαλωτιστεί από μια πρωτόγονη φυλή που στην συνέχεια θα την δέσουν στον βωμό της θυσίας, για να εξευμενίσουν τον γιγαντιαίο γορίλλα. Ο Κίνγκ Κόνγκ, όμως, αντί να τη γευτεί θα προτιμήσει να τη πάρει στο καταφύγιο του, όπου θα αρχίσει να πλέκεται ένα μάλλον αλλόκοτο ειδύλλιο. Ο Κινγκ Κονγκ θα πέσει θύμα με την σειρά του, της ανθρώπινης λαιμαργίας και της δίψας για πλούτη και θα κάνει το μεγάλο ταξίδι, που θα τον φέρει στην Νέα Υόρκη.  Σε έναν κόσμο που κυριαρχούν κάτι μικρά πλάσματα, σαν κι αυτό που γνώρισε, αλλά σαφώς πιο επιθετικά και δίχως κανένα οίκτο.

πηγη: http://www.thetoc.gr/

02 Μαρτίου 1958: Αρχίζει να δημοσιεύεται σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ακρόπολη» το «Μυθιστόρημα των 4».


Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1958 από τέσσερις εκπροσώπους της Γενιάς του ’30, τους Άγγελο Τερζάκη, Στράτη Μυριβήλη, Ηλία Βενέζη και Μ. Καραγάτση.

Εμπνευστής του μυθιστορήματος ήταν ο Γιάννης Μαρής και σύμφωνα με μαρτυρίες οι συγγραφείς πείσθηκαν να συμμετάσχουν στην απόπειρα μετά από αρκετές αμφιβολίες. Όρος της συμφωνίας ήταν να μην υπάρχει καμία συνεννόηση των συγγραφέων σχετικά με την εξέλιξη της πλοκής: ο κάθε συγγραφέας θα συνέχιζε την αφήγηση από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος εκμεταλλευόμενος με όποιον τρόπο ήθελε το υλικό των προηγουμένων ενοτήτων. Η δημοσίευση του έργου θα γινόταν στην εφημερίδα Ακρόπολις σε οκτώ εβδομαδιαίες συνέχειες και η σειρά θα καθοριζόταν με κλήρωση, ενώ ο τίτλος δόθηκε κατόπιν προτάσεων των αναγνωστών της εφημερίδας.

Οι συνέχειες του μυθιστορήματος δημοσιεύθηκαν από τις 2 Μαρτίου 1958 έως τις 26 Απριλίου 1958 και η σειρά των συγγραφέων ήταν η εξής: Μυριβήλης, Καραγάτσης, Τερζάκης, Βενέζης για τον πρώτο κύκλο των τεσσάρων εβδομάδων και αμέσως ακολούθησε ο δεύτερος κύκλος με την ίδια σειρά.