Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

8 Φεβρουαρίου 2002: πεθαίνει ο Γιάννης Παθιακάκης, προπονητής του Ακράτητου.


Ο Γιάννης Παθιακάκης (1953-2002) υπήρξε Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε ως μεσοεπιθετικός σε διάφορες ομάδες της Α΄ Εθνικής τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ελπίδων. Ως προπονητής εργάστηκε σε πολλές ομάδες και όταν πέθανε δόθηκε το όνομά του στο γήπεδο του Ακράτητου Άνω Λιοσίων, του οποίου ήταν προπονητής.

Ποδοσφαιριστής
Ο Γιάννης Παθιακάκης γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1953 στη Νέα Ιωνία. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Aπόλλωνα Αθηνών, όπου έπαιξε από το 1971 μέχρι το 1977. Στη συνέχεια αγωνίσθηκε για μια χρονιά στον ΠΑΟΚ και το 1978 μεταγράφηκε στη Νέα Σμύρνη, στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1979.

Στα τρία χρόνια που έπαιξε στον Πανιώνιο ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός. Το 1978-79 με 12 γκολ και το 1979-80 με 7 γκολ ήταν ο καλύτερος σκόρερ το συλλόγου. Υπήρξε βασικός συντελεστής στην πορεία του συλλόγου της Νέας Σμύρνης ως την κατάκτηση του τροπαίου. Σκόραρε και στα δύο ματς κατά του Άρη στον προημιτελικό: στο 2-5 της Θεσσαλονίκης και στο 5-1, τη μεγάλη ανατροπή στη Νέα Σμύρνη. Παρομοίως επί του Ολυμπιακού στον ημιτελικό πέτυχε: ένα γκολ στο νικηφόρο 2-1 στη Νέα Σμύρνη και τα δύο γκολ στη γλυκειά ήττα με 2-3 στο Στάδιο Καραϊσκάκη, που έδωσαν την πρόκριση στον τελικό. Στον τελικό πέτυχε το δεύτερο από τα τρία γκολ της ομάδας του στο 3-1 επί της ΑΕΚ. Επίσης, την επόμενη σεζόν πέτυχε ένα γκολ στην ιστορική νίκη με 4-0 επί της ολλανδικής Τβέντε για τον α΄ γύρο στο Κύπελλο Κυπελλούχων.

Έκλεισε την καριέρα του το 1985 στον Aπόλλωνα, έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Κόρινθο και τον Εθνικό.

Προπονητής
Ως προπονητής ξεκίνησε από τον ΑΟ Μελισσίων, όπου ήταν ταυτόχρονα και ποδοσφαιριστής κι έπειτα εργάστηκε στο Μεσολόγγι, στον Παναυπλιακό και στον Εθνικό.

Το 1994 κάθισε στον πάγκο του Aπόλλωνα και συνέδεσε το όνομά του με την πιο πετυχημένη περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Υπό την καθοδήγησή του, ο Απόλλων δημιουργεί ένα νεανικό σύνολο με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές που με την ενίσχυση ορισμένων εμπείρων παίζει ποιοτικό ποδόσφαιρο. Οι Ντέμης Νικολαΐδης, Θεόφιλος Καρασαββίδης, Μπλένταρ Κόλα και οι παλιότεροι Αντώνης Μήνου, Φρανκ Κλόπας, Τάσος Μητρόπουλος δίνουν προσωπικότητα στην ομάδα. Την πρώτη του σεζόν (1994-95) τον οδήγησε στην 4η θέση και στην έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και την επόμενη χρονιά έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου ηττήθηκε από την ΑΕΚ.

Ακολουθεί ένα σύντομο πέρασμα από τον Aθηναϊκό και ακολούθως ανέλαβε τον Ακράτητο, τον οποίο ανέβασε από τη Δ΄ Εθνική στη Β΄ Εθνική. Τον Ιανουάριο του 2000 ανέλαβε την AEK, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος και την επόμενη σεζόν 2000-01 την οδήγησε στους 16 του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποκλείοντας την Μπάγερ Λεβερκούζεν. Όμως, ο αποκλεισμός στο Κύπελλο Ελλάδος από τον Ολυμπιακό με το ντροπιαστικό 1-6 οδήγησε στην απόλυσή του.

Έμεινε ένα χρόνο εκτός πάγκων ως το Φεβρουάριο του 2002 που προσλήφθηκε ξανά στον Aκράτητο. Αλλά πριν καλά-καλά αναλάβει, πέθανε την ώρα της προπόνησης από καρδιακή προσβολή.

Η μοιραία ώρα
Ο Παθιακάκης άφησε την τελευταία του πνοή προδομένος από την καρδιά του μόλις πέντε μέρες μετά την επιστροφή του στον Aκράτητο. Ξεψύχησε στο γήπεδο των Άνω Λιοσίων την ώρα της προπόνησης στις 8 Φεβρουαρίου 2002 σε ηλικία 49 ετών. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε πάθει ξανά έμφραγμα στο ίδιο γήπεδο και είχε υποβληθεί σε διπλό μπαϊπάς, αλλά παρά τις συστάσεις των γιατρών να αποφύγει τις συγκινήσεις, ο ίδιος επέλεξε να συνεχίσει να «ζει επικινδύνως» ως προπονητής. Παράλληλα δεν έκοψε το κάπνισμα.

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που κανείς δεν πρόλαβε να αντιδράσει. H προπόνηση είχε σχεδόν τελειώσει και ο Παθιακάκης έπαιζε στοίχημα με τον τερματοφύλακα Στάουτσε, κάνοντάς του σουτ έξω από την περιοχή. Eίχε κερδίσει την πρώτη παρτίδα και όταν ο Λιθουανός τερματοφύλακας ζήτησε ρεβάνς, ο προπονητής έπεσε κάτω ξαφνικά. Έτρεξαν κοντά του για τις πρώτες βοήθειες αλλά σύντομα επήλθε το μοιραίο πριν φτάσει το ασθενοφόρο. Στο νοσοκομείο απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

H διοίκηση του Ακράτητου αποφάσισε το γήπεδο να ονομαστεί "Γήπεδο Γιάννης Παθιακάκης" ως ένδειξη μνήμης στον προπονητή που σφράγισε με το θάνατό του το σωματείο, το οποίο από τις αλάνες των τοπικών κατηγοριών της ΕΠΣ Αθήνας το ανέβασε ως τη Β΄ Εθνική.

08 Φεβρουαρίου: Διεθνής Ημέρα κατά της Επιληψίας

Καθιερώθηκε το 2015, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά της Επιληψίας (ILAE) και του Παγκοσμίου Γραφείου Επιληψίας (IBE), με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης για την επιληψία, μία πάθηση με έντονο κοινωνικό στίγμα.

Η Διεθνής Ημέρα κατά της Επιληψίας (International Epilepsy Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Δευτέρα του Φεβρουαρίου (9 Φεβρουαρίου το 2015). Την ίδια ημέρα γιορτάζεται και η Ευρωπαϊκή Ημέρα κατά της Επιληψίας.

Ως Επιληψία χαρακτηρίζεται η παροξυσμική διαταραχή του εγκεφάλου με απώλεια αισθήσεων, κατά την οποία εκπέμπονται ανώμαλα εγκεφαλικά ηλεκτρικά σήματα. Στην επιληψία, της οποίας η αιτιολογία ποικίλει, η κανονική λειτουργία του εγκεφάλου διαταράσσεται, προκαλώντας ασυνήθιστη συμπεριφορά, αντίληψη, αισθήματα, σπασμούς, συσπάσεις μυών και απώλεια συνείδησης (λιποθυμία). Σε γενικές γραμμές είναι μία ομάδα από νευρολογικές διαταραχές, που χαρακτηρίζονται από επιληπτικές κρίσεις.

Η λέξη «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.Χ.) και σημαίνει την αιφνίδια κατάληψη. Η ιδέα ότι ο επιληπτικός καταλαμβάνεται από υπερφυσικές θεϊκές ή δαιμόνιες δυνάμεις, έκανε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η επιληπτική κρίση ήταν ένας κακός οιωνός. Έτσι, η επιληπτική κρίση, εμφανιζόμενη ως προσωποποίηση του κακού, ενέπνευσε ορισμένες θρησκευτικές κινήσεις και σε άλλες περιπτώσεις, επειδή έχει στοιχεία δύναμης και φαντασίας, θεωρήθηκε ένδειξη εξουσίας (π.χ. Ναπολέων) και δημιουργικής ικανότητας (π.χ. Ντοστογιέφσκι, Μπετόβεν).

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η επιληψία είναι η τάση που έχουν ορισμένα άτομα να παρουσιάζουν σπασμούς ή κρίσεις ή επεισόδια. Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 65 εκατομμύρια άτομα με επιληψία, η συντριπτική πλειονότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Δεν είναι νοητική ασθένεια και στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται επιτυχώς με φάρμακα. Το κενό θεραπείας στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι 80%. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 100.000 άτομα με επιληψία



ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

08 Φεβρουαρίου 2015: Κινέζικη Πρωτοχρονιά (Έτος του Πιθήκου)

Η μεγαλύτερη γιορτή στην Κίνα και την κινέζικη διασπορά. Δεν έχει σταθερή ημερομηνία, επειδή το κινεζικό ημερολόγιο είναι σεληνιακό. Η Κινέζικη Πρωτοχρονιά ξεκινά την ημέρα της δεύτερης νέας σελήνης μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Το 2015 γιορτάζεται στις 19 Φεβρουαρίου και οι απανταχού Κινέζοι εισέρχονται στο Έτος του Τράγου ή το έτος 4713 από τη βασιλεία του Κίτρινου Αυτοκράτορα (3η χιλιετία π.Χ.).

Ο θρύλος αναφέρει ότι στα παλιά χρόνια, ο Βούδας ζήτησε από όλα τα ζώα να τον συναντήσουν την κινέζικη Πρωτοχρονιά. Μόνο 12 ανταποκρίθηκαν στην πρόκλησή του (Αρουραίος, Βουβάλι, Τίγρης, Κουνέλι, Δράκος, Φίδι, Άλογο,Τράγος,  Πίθηκος, Κόκορας, Σκύλος, Γουρούνι) και ο Βούδας ονόμασε κάθε χρόνο με το όνομα ενός από τα ζώα. Έτσι, κάθε 12 χρόνια ένα από αυτά τα ζώα έχει την τιμητική του. Ο Βούδας έκανε γνωστό ότι κάθε άνθρωπος που θα γεννηθεί στο έτος ενός από τα 12 ζώα θα έχει κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτού του ζώου. Για παράδειγμα, όσα παιδιά γεννηθούν στο Έτος του Τράγου θα είναι στη ζωή τους μετριοπαθή, ευγενικά, δημοφιλή, αξιόπιστα, αλλά και «αλλεργικά» στις αλλαγές.

Τα χαρακτηριστικά της Κινεζικής Πρωτοχρονιάς

  • Οικογενειακή γιορτή. Αναμένονται πάνω από 1 δισεκατομμύριο μετακινήσεις, προκειμένου οι Κινέζοι να βρεθούν κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Θυμίζει κάτι από την αμερικανική εορτή των Ευχαριστιών (Thanksgiving Day).
  • Διαρκεί 15 ημέρες και λήγει με τη Γιορτή των Φαναριών. Μόνο οι τρεις πρώτες ημέρες είναι αργία για τους Κινέζους.
  • Ρίψη πυροτεχνημάτων, καθώς ο θόρυβος που προκαλούν πιστεύεται ότι διώχνει τους δαίμονες και τα κακά πνεύματα.
  • Το κόκκινο είναι το κυρίαρχο χρώμα, στην ενδυμασία, στη διακόσμηση και τα δώρα. Συμβολίζει τη φωτιά, που πιστεύεται ότι διώχνει την κακή τύχη.
  • Το κέικ είναι προσφιλές δώρο, που συμβολίζει την πρόοδο.
  • Το εορταστικό τραπέζι περιλαμβάνει πιάτα με βάση το κοτόπουλο και το ψάρι, ενώ το πιο δημοφιλές φρούτο είναι το μανταρίνι.


Οι επόμενοι εορτασμοί
  • 2017: 28 Ιανουαρίου (Έτος του Κόκορα)
  • 2018: 16 Φεβρουαρίου (Έτος του Σκύλου)
  • 2019: 5 Φεβρουαρίου (Έτος του Γουρουνιού)
  • 2020: 25 Ιανουαρίου (Έτος του Ποντικού)
  • 2021: 12 Φεβρουαρίου (Έτος του Βοδιού)
  • 2022: 1 Φεβρουαρίου (Έτος της Τίγρης)
  • 2023: 22 Ιανουαρίου (Έτος του Κουνελιού)
  • 2024: 10 Φεβρουαρίου (Έτος του Δράκου)
  • 2025: 29 Ιανουαρίου (Έτος του Φιδιού)
  • 2026: 17 Φεβρουαρίου (Έτος του Τράγου)



ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

8 Φεβρουαρίου 1981: Μετά το τέλος του αγώνα Ολυμπιακού - ΑΕΚ (6-0) οι οπαδοί των ερυθρολεύκων, στην προσπάθειά τους να βγουν έξω από το γήπεδο, βρίσκουν τη Θύρα 7 κλειστή, με αποτέλεσμα να ποδοπατηθούν. Ο απολογισμός: 21 νεκροί και 32 τραυματίες.

Αποφράδα ημέρα για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο η 8η Φεβρουαρίου, καθώς το 1981 συνέβη η τραγωδία της Θύρας7.

Η τραγωδία εκτυλίσσεται ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός των Σαργκάνη, Γαλάκου, Αναστόπουλου και Νικολούδη, αντιμετωπίζει την ΑΕΚ των Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς και Μαύρου στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Οιερυθρόλευκοι είναι καταιγιστικοί... Συντρίβουν 6-0 τους μεγάλους αντιπάλους τους με 3 γκολ του Γαλάκου και από ένα των Κουσουλάκη, Ορφανού και Βαμβακούλα.

Η χαρά των 35.450 οπαδών του Θρύλου φθάνει στα ουράνια. Το πιο ζωντανό τμήμα της ολυμπιακής οικογένειας, τα παιδιά της Θύρας 7, βιάζονται να «καταπιούν» τα σκαλιά και να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τα ινδάλματά τους. Και τότε συμβαίνει το μοιραίο. Κάποιος γλιστράει σ' ένα μαξιλαράκι και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη. Η αποσυμφόρηση του χώρου είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα που έπεσε από τους πρώτους στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και τραυματίστηκε. «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε άρχισαν να πέφτουν πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό..»

Το ρολόι δείχνει 5 παρά 2 και η χαρά μετατρέπεται σε θρήνο. Κάποιοι αστυφύλακες καταφέρνουν να "ξεριζώσουν" ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάννειο. Οι συγγενείς αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, εκατοντάδες φίλαθλοι ψάχνουν τους φίλους τους. Οι πρώτοι νεκροί αναγνωρίζονται. Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Ο αριθμός τους θα φθάσει τους 21. Το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επαρκεί για την περίθαλψη των τραυματιών και γίνονται εκκλήσεις για ιατρικές ενισχύσεις και αίμα.

Στο Τζάνειο καταφθάνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημερώνουν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η τηλεόραση διακόπτει την κανονική ροή του προγράμματός της και μεταδίδει σοβαρή μουσική.

Όλη η Ελλάδα, φίλαθλη και μη, πενθεί. Οι οπαδικές προτιμήσεις υποχωρούν μπροστά στη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού. Το πιο εξοργιστικό γεγονός της όλης ιστορίας είναι ότι μέχρι σήμερα κανείς από τους υπευθύνους δεν έχει λογοδοτήσει για την απίστευτη αυτή τραγωδία.

Η μνήμη των 21 αδικοχαμένων φιλάθλων τιμάται κάθε χρόνο από τους παράγοντες, τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους φίλους του Ολυμπιακού.

8 Φεβρουαρίου 1952: Η πριγκίπισσα Ελισάβετ ανακηρύσσεται βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας.


Η Ελισάβετ Β΄ (Ελισάβετ Αλεξάνδρα Μαρία, αγγλ. Elizabeth Alexandra Mary, γεννημένη την 21η Απριλίου 1926) είναι η βασίλισσα δεκαέξι κυρίαρχων κρατών, κρατώντας κάθε στέμμα και τίτλο ισότιμα. Ο τίτλος που φέρει είναι:

Άλλοι τίτλοι που κατέχει είναι:
  • Αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας
  • Ηγεμών της Νήσου Μαν
  • Υπέρτατη Αρχηγός των Νήσων Φίτζι
  • Δούκισσα του Εδιμβούργου
  • Δούκισσα του Λάνκαστερ και της Νορμανδίας
  • Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων
Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας, και των άλλων Βασιλείων και περιοχών Της, Αρχηγός της Κοινοπολιτείας, Υπερασπιστής της Πίστης.

Οικογένεια 

Παντρεύτηκε τον Φίλιππο, Δούκα του Εδιμβούργου (γεννήθηκε ως Πρίγκιπας της Ελλάδος) στις 20 Νοεμβρίου 1947. Το ζευγάρι είναι μακρινά ξαδέλφια, ως απόγονοι του Βασιλιά Χριστιανού Θ΄ της Δανίας. Η Ελισάβετ είναι δισέγγονη της Βασίλισσας Αλεξάνδρας (συζύγου του Βασιλιά Εδουάρδου Ζ΄του Ηνωμένου Βασιλείου), η οποία ήταν αδελφή του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ της Ελλάδος. Ο Φίλιππος είναι εγγονός του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ της Ελλάδοςαπό τον πατέρα του, Πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας. Βασίλισσα Αλεξάνδρα και Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας ήταν παιδιά του Βασιλιά Χριστιανού Θ΄ της Δανίας και έτσι η Ελισάβετ είναι τρισέγγονή του και ο Φίλιππος δισέγγονός του. Πιο συγκεκριμένα, η Ελισάβετ και ο Φίλιππος είναι τρίτα ξαδέλφια από τη γραμμή της Βασίλισσας Βικτώριας, ενώ από την γραμμή του Βασιλιά Χριστιανού Θ΄ της Δανίας, ο Φίλιππος είναι τρίτος θείος της Ελισάβετ.

Γνωρίστηκαν στην Αγγλία, όπου ο Φίλιππος υπηρετούσε στο Βασιλικό Ναυτικό, μέσω του θείου του Φιλίππου, Λόρδου Μαουντμπάτεν (του τελευταίου Αντιβασιλέα των Ινδιών). Ο Φίλιππος πήρε τη βρετανική υπηκοότητα και τον τίτλο του Δούκα λίγο πριν παντρευτεί, και παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του στον Ελληνικό Θρόνο. Πήρε το επίθετο της μητέρας του, Πριγκίπισσας Αλίκης, Μαουντμπάτεν. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά:
τον Πρίγκιπα Κάρολο, Πρίγκιπα της Ουαλίας (γεν. 14 Νοεμβρίου 1948). Στις 29 Ιουλίου 1981 παντρεύτηκε τη λαίδη Νταϊάνα της Ουαλίας (χώρισαν το 1996) και απέκτησαν δύο παιδιά:
τον Πρίγκιπα Γουλιέλμο, Δούκα του Κέμπριτζ (γεν. 21 Ιουνίου 1982) που παντρεύτηκε την Κάθριν-Ελισάβετ Μίντλτον,Δούκισσα του Κέμπριτζ στις 29 Απριλίου 2011
τον Πρίγκιπα Ερρίκο, τον επιλεγόμενο Χάρρυ (γεν.15 Σεπτεμβρίου 1984)

Στις 8 Απριλίου 2005 παντρεύτηκε την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, Δούκισσα της Κορνουάλης.
την Πριγκίπισσα Άννα, "Η Βασιλική Πριγκίπισσα" (γεν. 15 Αυγούστου 1950). Στις 14 Νοεμβρίου 1973 παντρεύτηκε τον Λοχαγό Μαρκ Φίλιπς (χώρισαν το 1992) και απέκτησαν δύο παιδιά:
τον Πήτερ Φίλιπς (γεν. 15 Νοεμβρίου 1977)
τη Ζάρα Φίλιπς (γεν. 15 Μαΐου 1981)

Από τα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας είναι περισσότερο συνδεδεμένη με τη νύφη της, Σόφη Κόμισσα του Ουέσσεξ, και τα εγγόνια της, Πρίγκιπα Γουλιέλμο, Πριγκίπισσα Βεατρίκη και Ζάρα Φίλιπς.

Μονάρχης 

Η Ελισάβετ έγινε βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Νοτίου Αφρικής, της Νέας Ζηλανδίας και των άλλων Βασιλείων και περιοχών, μετά τον θάνατο του πατέρα της, Γεωργίου ΣΤ', στις 6 Φεβρουαρίου του 1952. Η ανακήρυξή της ως Βασίλισσα έγινε στις 7 Φεβρουαρίου του 1952, από τα Ανάκτορα του Αγίου Ιωάννη και η Στέψη της έγινε στις 2 Ιουνίου του 1953 στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ. Ήταν η πρώτη Στέψη που μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο, και η πρώτη απ΄ ευθείας μετάδοση της EBU 

Η Βασιλική Οικογένεια προέρχεται από τον Οίκο τού Ουίνδσορ, του οποίου ο παλαιός κλάδος προέρχεται από τον Οίκο Σάξ-Κόμπουργκ και Γκότα και τον Οίκο του Αννοβέρου ενώ ο νεότερος κλάδος, από τη γραμμή Σλέσβιχ-Χολστάιν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ του Οίκου του Ολδεμβούργου (του αρχαιότερου Βασιλικού Οίκου, Δανία). Το 1960, η Ελισάβετ υπέγραψε πράξη που προβλέπει ότι όλοι οι απόγονοί της θα είναι γνωστοί ως Οίκος και Οικογένεια Ουίνδσορ, και ότι όταν χρειασθούν επίθετο, αυτό θα είναι : Μαουντμπάτεν - Ουίνδσορ. Το Μαουντμπάτεν είναι το επίθετο που πήρε ο σύζυγός της, Φίλιππος, λίγο πριν παντρευτούν, το οποίο είναι της μητέρας του. Το κανονικό επίθετο του Φιλίππου είναι Σλέσβιχ-Χολστάιν-Σόντερμπουρκ-Γλύξμπουργκ, αλλά δεν υιοθετήθηκε διότι ήταν πολύ γερμανικό όταν παντρεύτηκαν το 1947, λίγο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στα πλαίσια του Συντάγματος είναι η ισχυρότερη Αρχηγός Κράτους στον κόσμο παρότι, πρακτικά, ασκεί ελάχιστη πολιτική εκτελεστική δύναμη.

Όταν οι αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ανεξαρτητοποιήθηκαν, η βασίλισσα απέκτησε πρόσβαση στους νεοσύστατους θρόνους κάθε αντίστοιχου κράτους ώστε για πολλά χρόνια παρέμεινε μονάρχης 32 εθνών, εκ των οποίων τα μισά κατόπιν απέκτησαν αβασίλευτη δημοκρατία.

Το 1990 ανακηρύχθηκε η πλουσιότερη γυναίκα της Ευρώπης, αλλά από τις επόμενες χρονιές δεν συμπεριλαμβάνεται η κρατική περιουσία που παρακολουθεί τον θεσμό της Μοναρχίας, με αποτέλεσμα να μην συμπεριλαμβάνεται στις λίστες. Από το 1992 πληρώνει φόρους εισοδήματος. Το κόστος της Μοναρχίας (2006) έχει υπολογιστεί σε 0,80 ευρώ το χρόνο για κάθε Βρετανό πολίτη.

Το περιοδικό Φορμπς υπολόγιζε την περιουσία της στα 600 εκατ. αμερικανικά δολάρια, όμως το Μπάκιγχαμ με επίσημες ανακοινώσεις του έκανε λόγο για υπερεκτιμημένες δηλώσεις. Παρότι η Βασιλική Συλλογή υπολογίζεται σε αξία γύρω στις 10 δις λίρες, διατηρείται για τους διαδόχους της και για το βρετανικό έθνος , όπως τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, το κάστρο του Ουίνδσορ και άλλα. Η Ελισάβετ, όπως και πολλοί προκάτοχοί της, δεν αρέσκεται στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ως κατοικίας και θεωρεί σπίτι της το Κάστρο του Ουίνδσορ.

Διάρκεια 
Είναι μία από τους Μονάρχες με τα περισσότερα χρόνια στο θρόνο. Στη χώρα της, στις 20 Δεκεμβρίου του 2007, ξεπέρασε τα χρόνια βασιλείας της Βικτωρία που πέθανε το 1901 έχοντας συμπληρώσει 81 χρόνια, 7 μήνες και 1 ημέρα ζωή.

8 Φεβρουαρίου 1916: Ποιητές και καλλιτέχνες συναντώνται στο καμπαρέ Βολτέρος της Ζυρίχης και αποφασίζουν να ιδρύσουν το κίνημα Νταντά.

Ο Ντανταϊσμός αποτέλεσε ένα καλλιτεχνικό ρεύμα στη λογοτεχνία, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, στις αρχές του 20ου αιώνα. «Γεννήθηκε» στις 8 Φεβρουαρίου του 1916 στο Καμπαρέ Voltaire της Ζυρίχης, με πρωτεργάτη τον ρουμάνο ποιητή Τριστιάν Τζαρά, και γρήγορα εξαπλώθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις (Κολονία, Βερολίνο, Ανόβερο, Παρίσι, Νέα Υόρκη). Το Ντανταϊστικό Μανιφέστο εκδόθηκε από τον Χούγκο Μπαλ στις 14 Ιουλίου 1916, ενώ ο Τζαρά εξέδωσε το δεύτερο Ντανταϊστικό Μανιφέστο στις 3 Φεβρουαρίου του 1918.

Ο όρος ντανταϊσμός προήλθε από το «ντα-ντα» που κάνουν τα μωρά, μία λέξη της παιδικής γλώσσας που ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτα. Και αυτό ακριβώς είναι ο ντανταϊσμός... Το παράλογο, το παράδοξο, το φανταστικό. Στόχος του, το γκρέμισμα των παραδοσιακών λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών αξιών, και η αμφισβήτηση των αρχών της μοντέρνας κοινωνίας. Μια φιλοσοφία, που οι οπαδοί του κινήματος εξέφραζαν τόσο μέσα από την τέχνη, όσο και από τη στάση ζωής και τον τρόπο σκέψης του, προκαλώντας συχνά το κοινό.

Οργάνωναν αυθόρμητες βραδιές, συνδύαζαν τα γράμματα και τις τέχνες, συνέτασσαν άρθρα και μανιφέστα, εκφράζονταν με ανόητα κείμενα που συγχωνεύονταν τυχαία, χρησιμοποιούσαν λέξεις δικής τους έμπνευσης, που δεν περιέγραφαν τίποτα, αλλά αποτελούσαν κομμάτια των ποιημάτων τους.

Η τεχνοτροπία τους, αρχικά επηρεάστηκε από τον κυβισμό και το φουτουρισμό. Έμπνευσή τους αποτελούσαν κατά κανόνα οι μηχανές, και οι ανθρώπινες φιγούρες τους θύμιζαν περισσότερο ρομπότ. Επέλεγαν στην τύχη σχήματα και εικόνες, καθώς και ετερογενή υλικά (μαλλί, ξύλο, φωτογραφίες και φωτομοντάζ, χαρτί, σκουπίδια), δημιουργώντας εφήμερα έργα που συνδύαζαν τη γλυπτική με τη ζωγραφική.

Ως κίνημα, ο ντανταϊσμός έπαψε να υπάρχει από το 1924 και οι εκπρόσωποί του διοχετεύτηκαν στο σουρεαλισμό.

8 Φεβρουαρίου 1692: Ένας γιατρός στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης αποφαίνεται ότι τρία κορίτσια έχουν κυριευτεί από το Σατανά. Η διαπίστωση αυτή θα οδηγήσει αργότερα στο Κυνήγι Μαγισσών του Σάλεμ, όπως έμεινε στην ιστορία.

Τον κρύο χειμώνα του 1692, στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης, δύο κορίτσια, η κόρη του αιδεσιμότατου Σάμιουελ Πάρις, Μπέτι, και η κηδεμονευομένη του, Άμπιγκειλ Ουίλιαμς, άρχισαν να παρουσιάζουν περίεργη συμπεριφορά. Μιλούσαν παράξενα, κρύβονταν κάτω από πράγματα και σέρνονταν στο πάτωμα. Κανένας γιατρός δεν μπορούσε να εξηγήσει τα συμπτώματα, μέχρι που ένας εξ αυτών απεφάνθη στις 8 Φεβρουαρίου ότι τα κορίτσια ήταν δαιμονισμένα. Έτσι ο πάτερ Σάμιουελ και άλλοι ευλαβείς συμπολίτες του άρχισαν να πιέζουν τα δύο κορίτσια -και άλλα παιδιά που αργότερα παρουσίασαν ανάλογη συμπεριφορά- να κατονομάσουν τους ανθρώπους που τους οδήγησαν στα μονοπάτια του διαβόλου.

Οι τρεις πρώτες γυναίκες που κατηγορήθηκαν ήταν η Σάρα Γκουντ, η Σάρα Όσμπορν και η Τιτούμπα. Η Σάρα Γκουντ ήταν επαίτης, κόρη ενός γάλλου ξενοδόχου, που αυτοκτόνησε όταν η ίδια ήταν έφηβη ακόμα. Η Σάρα Όσμπορν ήταν μία κατάκοιτη ηλικιωμένη γυναίκα, που άρπαξε την περιουσία του πρώτου συζύγου της από τα παιδιά του και την έδωσε στον δεύτερο σύζυγό της. Η Τιτούμπα ήταν η ινδιάνα σκλάβα του αιδεσιμότατου Σάμιουελ Πάρις.

Οι τρεις αυτές γυναίκες κατηγορήθηκαν για μαγεία και την 1η Μαρτίου οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ακολούθησαν δεκάδες ακόμα, και καθώς οι φυλακές του Σάλεμ, της Βοστόνης και των γύρω περιοχών γέμιζαν σιγά - σιγά, προέκυψε ένα νέο πρόβλημα: Λόγω της έλλειψης νομοθετικού πλαισίου, όλοι αυτοί οι κρατούμενοι δεν ήταν δυνατόν να δικαστούν. Τη λύση έδωσε στα τέλη Μαΐου ο βασιλικός κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, σερ Ουίλιαμ Φιπς, αποφασίζοντας τη συγκρότηση ενός ειδικού δικαστηρίου για την περίπτωση. Στο μεταξύ, η Σάρα Όσμπορν είχε πεθάνει, η Σάρα Γκουντ είχε γεννήσει ένα κοριτσάκι, ενώ ο αριθμός των υπόδικων είχε φτάσει τους 80, πολλοί από τους οποίους είχαν αρρωστήσει.

Με συνοπτικές διαδικασίες, όλοι οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Μόνο όσοι παραδέχτηκαν την ενοχή τους και κατέδωσαν άλλους, γλίτωσαν την εκτέλεση. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού απαγχονίστηκαν συνολικά 19 άτομα, μεταξύ των οποίων ένας σεβαστός υπουργός κι ένας πρώην αστυνομικός που αρνήθηκε να συνεχίσει τις συλλήψεις υποτιθέμενων μαγισσών. Από αυτούς, μόνον οι έξι ήταν άνδρες.

Οι δίκες μαγισσών είχαν σημαντικές επιπτώσεις σ' όλη την περιοχή. Οι σοδειές αφέθηκαν στα χωράφια και τα ζώα χωρίς φροντίδα, όσοι φοβούνταν μήπως συλληφθούν εγκατέλειψαν την περιοχή με τα υπάρχοντά τους και κατέφυγαν στη Νέα Υόρκη, το εμπόριο οπισθοδρόμησε, ενώ υπήρχαν και πληροφορίες ότι οι Ινδιάνοι ετοιμάζονταν να εξεγερθούν.

Οι δίκες σταμάτησαν στις 3 Οκτωβρίου του 1692, με απόφαση του κυβερνήτη της Μασαχουσέτης, μετά από έφεση ομάδας κληρικών από τη Βοστόνη. Ωστόσο, όσοι είχαν ήδη φυλακιστεί δεν αφέθηκαν ελεύθεροι πριν από την επόμενη άνοιξη.