Το όνομά του είναι χαραγμένο σε μια πέτρα στο Φορτ Σάμερ του Νέου Μεξικού. Εκεί υποτίθεται ότι βρίσκεται ο τάφος του «άγιου παράνομου» της Άγριας Δύσης, που έχασε τη ζωή του μόλις στα 21 του χρόνια από τις σφαίρες του φίλου του σερίφη Πατ Γκάρετ. Ή μήπως δεν πέθανε έτσι; Οι εκατοντάδες μελετητές του δεν θα μπορούσαν να πουν με σιγουριά όχι μόνο πώς πέθανε αλλά ακόμη και ποιο ήταν το πραγματικό του όνομα. Ο Μπίλι δε Κιντ δεν έχει μία ιστορία. Η ζωή του αποτελείται από πολλές ιστορίες που όλες τους ξεκινούν από τους Ιρλανδούς μετανάστες του Μπρούκλιν. Εκεί λέγεται ότι γεννήθηκε το 1859 ως Χένρι ΜακΚάρθι, γιος ενός άνδρα που μπορεί να λεγόταν Πάτρικ, Ουίλιαμ, Μάικλ ή Εντουαρντ. Ακόμη και για την ταυτότητα της μητέρας του οι βεβαιότητες είναι πολυτέλεια. Μπορεί να λεγόταν Κάθριν ΜακΚάρθι ή Κάθριν Μποζάν, όνομα συζύγου Μπόνεϊ. Αυτό το όνομα προτιμούσε ο Μπίλι όταν δεν συστηνόταν ως Έιτριμ, ένα άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστός.
Όλες οι ιστορίες, πάντως, που έχουν ακουστεί γι΄ αυτόν συγκλίνουν στο γεγονός ότι κάποια στιγμή η Κάθριν ΜακΚάρθι εγκατέλειψε το Μπρούκλιν με τον γιο της και κατευθύνθηκε προς την Άγρια Δύση. Στο Φορτ Γκραντ της Αριζόνας φαίνεται ότι έριξε τα πρώτα θεμέλια του θρύλου του. Ήταν το 1871, ο Μπίλι δε Κιντ είχε κλείσει τα 17 του χρόνια, αλλά το μικρό του ύψος και τα παιδικά χαρακτηριστικά του προσώπου του τον έκαναν να μοιάζει πολύ μικρότερο. Τα ειρωνικά σχόλια ενός σιδερά αποδείχθηκαν πολύ βαριά για τον εγωισμό του. Όταν εκείνος τον πέταξε με μια σπρωξιά στο χώμα, ο Μπίλι έβγαλε χωρίς πολλή σκέψη το πιστόλι του και τον άφησε στον τόπο.
Στο αχανές Νέο Μεξικό. Υπήρχαν πολλοί που ορκίστηκαν ότι ο 17χρονος δράστης βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα, αλλά οι μαρτυρίες δεν τον γλίτωσαν από τη φυλακή.
Το έσκασε και εξαφανίστηκε στο αχανές Νέο Μεξικό. Σε εκείνα τα μέρη οι αιματηροί καβγάδες ανάμεσα σε ραντσέρηδες, διεφθαρμένους σερίφηδες, δημάρχους και κυβερνήτες για τον έλεγχο τηςκομητείας Λίνκολν - ο Αμερικανός πρόεδρος είχε δολοφονηθεί λίγα χρόνια νωρίτεραήταν η καθημερινότητα. Ο Ιρλανδός μετανάστης που όλοι άρχισαν να αποκαλούν «Μπίλι δε Κιντ», συμμάχησε με τους «καλούς». Έγινε μέλος των Regulators, μιας ομάδας που διεκδικούσε τη θέσπιση κανόνων για την προστασία των αδυνάτων, κυρίως των Μεξικανών και των Ινδιάνων.
Ο Μπίλι ξεκίνησε σαν απλός στρατιώτης, αλλά έφτασε γρήγορα στην αρχηγία- και γιατί πολλοί σύντροφοί του πέθαναν στο πεδίο της μάχης. Εκτός από τους άνδρες του στην υπηρεσία του ήταν και ο μύθος. Άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι ήταν Μεξικανός και ότι κανένας δεν χρησιμοποιούσε καλύτερα το εξάσφαιρο. Έλεγαν ότι με αυτό είχε σκοτώσει 21 ανθρώπους. Ήταν ένας αριθμός που προκαλούσε σεβασμό και δέος ακόμη και στην Άγρια Δύση.
Η ιστορία επιμένει να κοντράρει τον μύθο
Η ιστορία λέει ότι τα επιβεβαιωμένα θύματα του φοβερού παράνομου ήταν τέσσερα εκτός από τον σιδερά στην Αριζόνα. Δυο από αυτά ήταν οι δεσμοφύλακές του στις φυλακές της κομητείας Λίνκολν, τους οποίους σκότωσε λίγο πριν τον κρεμάσουν. Με τους Regulators εξουδετερωμένους, ο Μπίλι έζησε το επόμενο διάστημα ανάμεσα σε τραπέζια του πόκερ, κλοπές ζώων και μικροδουλειές στα σαλούν. Ήταν 21 ετών όταν δέχθηκε να συναντηθεί με τον νέο σερίφη, έναν πρώην μπάρμαν, που πριν του κολλήσει ο δήμαρχος το σήμα στο πέτο, έκλεβε αγελάδες και κυνηγούσε βίσονες. Το όνομά του ήταν Πατ Γκάρετ και λέγεται ότι ήταν φίλοι με τον Μπίλι στα χρόνια της παρανομίας. Το ραντεβού ορίστηκε σε ένα άδειο σαλούν. Όταν ο Μπίλι μπήκε μέσα ο Γκάρετ πυροβόλησε. Ή έτσι υποτίθεται ότι έγινε, αν πιστέψει κανείς τη βιογραφία «Η αληθινή ιστορία του Μπίλι δε Κιντ» που συνέγραψε ο σερίφης με τη βοήθεια ενός περιπλανώμενου δημοσιογράφου.
Σύμφωνα με τουλάχιστον τρεις μαρτυρίες, ίσως εκείνη η συνάντηση στο άδειο σαλούν δεν υπήρξε ποτέ και ο Μπίλι δεν έπεσε από το όπλο του παλιού του φίλου.
Αλλά ποιος δεν θα ήθελε να κλέψει λίγη δόξα από τον «άγιο παράνομο» της Άγριας Δύσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου