Γεννήθηκε στο Φλάσινγκ (Μικρή Ιταλία) της Νέας Υόρκης στις 17 Νοεμβρίου 1942. Είναι γιος Σικελών μεταναστών ηθοποιοί στο επάγγελμα, του Charles και της Cathryn, που συχνά έχουν ρόλους στις ταινίες του. Η μητέρα του μάλιστα συνηθίζει να μαγειρεύει για όλους τους συντελεστές κατά τα γυρίσματα! Ο Μάρτιν Λουτσιάνο Σκορτσέζε πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων στο σπίτι εξαιτίας του άσθματος που τον ταλαιπωρούσε ήδη από τότε. Ωστόσο, στα παιδικά του χρόνια αναπτύχθηκε και η αγάπη του για τον κινηματογράφο η οποία υπερίσχυσε της αρχικής του επιθυμίας να ακολουθήσει το επάγγελμα του ιερέα. Την τριετία 1964-67 αρακολούθησε μαθήματα στο πανεπιστήμιο κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, ενώ στο τέλος των σπουδών του γύρισε την πρώτη του ταινία με τον συμφοιτητή του, Χάρβεϊ Καϊτέλ. Η ταινία αυτή με τον τίτλο «Who's That Knocking at my Door» έδωσε τα πρώτα σημάδια του σκηνοθετικού στυλ που θα χαρακτήριζε τον Σκορτσέζε στο μέλλον: Μία αίσθηση ιταλο-αμερικανικού τρόπου ζωής με γρήγορη δράση, έντονη ηχητική επένδυση και έναν προβληματισμένο πρωταγωνιστή. Δίδαξε στο πανεπιστήμιο που αποφοίτησε, στους μαθητές του συγκαταλέγονται ο Όλιβερ Στόουν και ο Σπάικ Λη.
Τη δεκαετία του 1970 ο Σκορτσέζε γνωρίζεται με τον Φράνσις Φόρντ Κόπολα, ο οποίος τον φέρνει σε επαφή με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, μετέπειτα συνεργάτη του σε πολλές ταινίες που σκηνοθέτησε. Η πρώτη τους συνεργασία πραγματοποιείται το 1972 με την ταινία «Mean Streets» στην οποία συμπρωταγωνίστησε ο Χάρβεϊ Καϊτέλ.
Το 1976 ο Σκορτσέζε σκηνοθετεί τον «Ταξιτζή», μία από τις ταινίες που άφησαν εποχή στον παγκόσμιο κινηματογράφο, όχι μόνο εξαιτίας της θαυμάσιας σκηνοθεσίας της, αλλά και της συγκλονιστικής ερμηνείας του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ερμηνεία που σήμερα διδάσκεται στις δραματικές σχολές. Η ταινία επανέρχεται στο προσκήνιο πέντε χρόνια μετά, όταν ο Τζον Χίκλει, κατηγορούμενος για την απόπειρα δολοφονίας κατά του προέδρου των ΗΠΑ, δήλωσε ότι επηρεάστηκε από ένα χαρακτήρα της ταινίας ο οποίος επιχείρησε αντίστοιχη απόπειρα εναντίον ενός γερουσιαστή. Ο «Ταξιτζής» κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1976, ενώ προτάθηκε για τέσσερις ακόμη διακρίσεις στα Όσκαρ, χωρίς ωστόσο να κερδίσει κάποιο.
Η επιτυχία του «Ταξιτζή» δίνει θάρρος στον Σκορτσέζε να γυρίσει την πρώτη του ταινία μεγάλου προϋπολογισμού, το μιούζικαλ «New York, New York», σηματοδοτώντας την τρίτη του συνεργασία με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ωστόσο, οι αρνητικές κριτικές που απέσπασε η ταινία οδήγησαν τον Σκορτσέζε σε κατάθλιψη ενώ είχε ήδη αρχίσει χρήση κοκαΐνης.
Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια και η συμπαράσταση του Ντε Νίρο που βοήθησε τον Σκορτσέζε να απεξαρτηθεί μέχρι να γυρίσει την καλύτερη, για πολλούς κριτικούς, ταινία του. Στην ταινία «Οργισμένο είδωλο» του 1980 ο Σκορτσέζε διοχετεύει όλη του την ενέργεια, πεπεισμένος ότι αυτή θα είναι η τελευταία του. Η ιστορία του πυγμάχου Τζέικ Λα Μότα και το τελικό σκηνοθετικό αποτέλεσμα τοποθετούν την ταινία στα κινηματογραφικά αριστουργήματα ενώ ψηφίστηκε ως ταινία της χρονιάς από βρετανικό γνωστό περιοδικό του χώρου. Επίσης, προτάθηκε για οκτώ Όσκαρ. Ο Ντε Νίρο απονεμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, ωστόσο του Όσκαρ σκηνοθεσίας πήγε στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Μετά από μία περίοδο μεικτών σκηνοθετικών αποτελεσμάτων, η ταινία «Τα Καλά Παιδιά» το 1990 σηματοδοτεί την επιστροφή του Σκορτσέζε από την εποχή του «Οργισμένου ειδώλου». Η ταινία χαρακτηρίζεται ως η καλύτερη δουλειά του σκηνοθέτη και του εξασφαλίζει ακόμη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το οποίο αυτή το φορά χάνει από τον Κέβιν Κόστνερ.
Τον Φεβρουάριο του 2003 κερδίζει την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα με την ταινία «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης» και αποκτα και το δικό του αστέρι στη λεωφόρο του Χόλιγουντ.
Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του Σκορτσέζε στις ταινίες εγκλήματος και μυστηρίου γίνεται με την ταινία «Ο Πληροφοριοδότης», βασισμένη στο αστυνομικό δράμα του Χονγκ Κονγκ «Εσωτερικές Υποθέσεις». Η ταινία είναι η τρίτη συνεχόμενη συνεργασία του Σκορτσέζε με τον Ντι Κάπριο. Οι κριτικές της ταινίας ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές για την ταινία, μάλιστα πολλοί την τοποθέτησαν πλάι στα «Καλά Παιδιά» του 1990. Οι εισπράξεις άγγιξαν τα 130 εκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας την ως την πιο κερδοφόρα ταινία που γύρισε ο σκηνοθέτης. Ο Σκορτσέζε βραβεύτηκε για τη συγκεκριμένη ταινία με την δεύτερη Χρυσή Σφαίρα της καριέρας του αλλά και το πρώτο Όσκαρ σκηνοθεσίας μετά από έξι υποψηφιότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου