4 Φεβρουαρίου 1826: Εκδίδεται το βιβλίο «Ο Τελευταίος των Μοϊκανών» του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ.

Ο Τελευταίος των Μοϊκανών είναι ιστορικό μυθιστόρημα του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1826. Είναι το δεύτερο και γνωστότερο βιβλίο της πενταλογίας "Τα κατορθώματα του Αετομάτη". Το βιβλίο "Ο Ανιχνευτής", το οποίο εκδόθηκε 14 χρόνια αργότερα, το 1840, αποτελεί τη συνέχειά του.

Πλοκή του έργου 

Το 1757, στα μέσα της τρίτης χρονιάς του πολέμου που έκαναν οι Γάλλοι με τους Άγγλους για την κυριαρχία στη Βόρεια Αμερική, ένα βρετανικό απόσπασμα ξεκίνησε από το φρούριο Έντουαρντ για να πάει να ενισχύσει τον συνταγματάρχη Μονρό στο φρούριο Ουίλιαμ Χένρι.

Λίγη ώρα μετά την αναχώρηση των Άγγλων στρατιωτικών, έφυγαν από το φρούριο Έντουαρντ άλλοι τέσσερις άνθρωποι, που πήραν όμως ένα μυστικό μονοπάτι για να φτάσουν κι αυτοί στο ίδιο μέρος. Οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι ήταν οι δύο κόρες του συνταγματάρχη, η Άλις και η Κόρα Μονρό, ο Άγγλος ταγματάρχης Ντάνκαν Χέιγουορντ που είχε αναλάβει να τις συνοδεύσει ως το οχυρό του πατέρα τους, και ο Ινδιάνος οδηγός τους, ο Μαγκούα. Είχαν προτιμήσει να πάρουν διαφορετικό δρόμο από το απόσπασμα, πιστεύοντας πως έτσι θα ήταν πιο ασφαλείς γιατί θα απέφευγαν τις συμπλοκές που πιθανόν να είχαν οι στρατιώτες με τους Ινδιάνους.

Από την πρώτη στιγμή η Άλις διαισθάνθηκε ότι δεν έπρεπε να εμπιστεύονται τον οδηγό τους. Και οι δύο κοπέλες αντιπάθησαν τον βλοσυρό Μαγκούα μόλις τον είδαν. Αλλά ο ταγματάρχης Χέιγουορντ τις καθησύχασε λέγοντας ότι ήταν άνθρωπος του Αγγλικού στρατού. Η Άλις τον ρώτησε αν ήταν Μίνγκο, γιατί οι Ινδιάνοι Μίνγκο είχαν συμμαχήσει με τους Γάλλους. Ο Χέιγουορντ της αποκρίθηκε ότι ναι μεν ήταν Μίνγκο στην καταγωγή, αλλά τώρα ανήκε σε άλλη φυλή, φίλη των Άγγλων.

Δεν είχαν προχωρήσει πολύ όταν άκουσαν κάποιον να έρχεται πίσω τους. Σταμάτησαν με κάποια αγωνία, αλλά ευτυχώς δεν ήταν παρά ένας αγαθός ψάλτης, ο Δαβίδ, που πήγαινε κι εκείνος στο φρούριο Ουίλιαμ Χένρι.

Στο μεταξύ, όχι μακριά από κει, κουβέντιαζαν τρεις άνθρωποι: ένας λευκός και δύο Ινδιάνοι Μοϊκανοί, πατέρας και γιος, που είχαν απομείνει οι τελευταίοι της φυλής τους. Αυτό ακριβώς έλεγε ο Τσίνγκατσγκουκ, ο μεγαλύτερος Μοϊκανός, στον λευκό φίλο του, τον Αετομάτη. Φοβόταν πως αν χανόταν πρόωρα ο γιος του, ο Ούνκας, θα έσβηνε για πάντα η φυλή του. Εκείνη τη στιγμή είδαν τους ταξιδιώτες που πλησίαζαν. Ο Αετομάτης ρώτησε τον Ντάνκαν τί γύρευαν εκεί πέρα. Όταν έμαθε πως πήγαιναν στο φρούριο Ουίλιαμ Χένρι, τους συμβούλεψε να προσέχουν πολύ γιατί τριγύριζαν πολλοί Μίνγκο στα δάση, που σκότωναν και έκλεβαν. Παραξενεμένος ο Χέιγουορντ που δεν τους είχε προειδοποιήσει για κάτι τέτοιο ο Μαγκούα, πήγε να του ζητήσει το λόγο αλλά ο ύπουλος ερυθρόδερμος το έβαλε στα πόδια.

Μένοντας έτσι χωρίς οδηγό, ο ταγματάρχης παρακάλεσε τους τρεις φίλους να τον βοηθήσουν να πάει με ασφάλεια τις δύο κοπέλες στον πατέρα τους. Ο Αετομάτης, ο Τσίνγκατσγκουκ και ο Ούνκας δέχτηκαν πρόθυμα. Αποφάσισαν τότε να διανυκτερεύσουν όλοι σε ένα νησάκι του ποταμού Χάντσον γιατί ήταν επικίνδυνο να προχωρήσουν μέσα στη νύχτα. Με μια μικρή ινδιάνικη βάρκα αποβιβάστηκαν στο νησάκι και μπήκαν σε μία σπηλιά για να κοιμηθούν και να συνεχίσουν το ταξίδι τους ξεκούραστοι το άλλο πρωί. Αλλά τα πράγματα ήρθαν πολύ διαφορετικά από ό,τι τα περίμεναν καθώς ο Μαγκούα θέλει να εκδικηθεί τον συνταγματάρχη Μονρό βασανίζοντας και σκοτώνοντας τις κόρες του.